ای فــــلـــک نـــیـــک دانـــمـــت آریکس ندیدست چون تـو غداریجــامــه ای بــافــیـم هـمــی هـر روزاز بـــلــا پــود و از عــنــا تــاریگـــر دری یـــ…
| ای فــــلـــک نـــیـــک دانـــمـــت آری | کس ندیدست چون تـو غداری |
| جــامــه ای بــافــیـم هـمــی هـر روز | از بـــلــا پــود و از عــنــا تــاری |
| گـــر دری یـــابـــیــم زنـــی بـــنـــدی | ور گـلـی بـینـیـم نـهـی خـاری |
| نه بـه تـلـخـی چـو عـیش مـن زهری | نه بـه ظلمت چـو روز من قاری |
| گـــر مـــرا جـــامــه زمـــســـتـــانــی | آفــتـــابـــســت قــانــعــم آری |
| کــــرد تــــاریــــک ابـــــر پــــر نــــم را | چـون نـیسـتـانـی از هوا تـاری |
| آفــتــاب ای عــجــب حــواصــل شــد | که بـه سرماش جست بـازاری |
| گــر بــیــابــم در ایــن زمــان بـــخــرم | من بـه دستی از او بـه دیناری |
| ای شـگـفـتــی کـسـی دریـن عـالـم | دید بـی زر چـون من خـریداری |
| مـنـم آن کـس کـه نیسـت تـمـکـینـم | در دیـــاری ز هــــیـــچ دیـــاری |
| نــــه مــــرا یـــاریـــی دهـــد حــــری | نه بـه مـن نـامـه ای کـند یاری |
| مـــرده ای ام چـــو زنـــده ای امـــروز | خـفـتـه ای ام بـسـان بـیـداری |
| گـه چـو بـومی نشـسـتـه بـر کـوهی | گـه چـو ماری خـزیده در غـاری |
| دل ز انــده فــروخـــتـــه شـــمــعــی | تــن ز تــیـمــار تــافــتــه تــاری |
| نـدهـد بــیـخ بــخــت مــن شــاخــی | نـدهـد شـاخ فـضـل مـن بـاری |
| در عـــذاب تـــن مــنــی شـــب و روز | نیسـت پـنداریت جـز این کاری |
| مــر مــرا انــدکـــی هــمــی نــدهــد | کاندکی بـاشد از تـو بـسـیاری |
| مـن بـدیـن رنـج و حـبـس خـرسـنـدم | ایـن قــضــا را نـکـردم انـکــاری |
| تــا عــزیـزی نــبــیـنــدم بــه جــهــان | در بــلــای نـیـاز چــون خــواری |
| گـه بــکـوشـم بــه جــهـد چـو مـوری | گـه بـپـیچـم ز درد چـون مـاری |
| گــر مــرا کــرد پــادشــه مــحــبــوس | نیست بر من ز حبس او عاری |
| بـــر جـــهــانــی کــنــد ســـرافــرازی | هر کـه بـندش کـند جـهانداری |
| مر مرا حبس خسرویست که نیست | خــسـروی را چــو او سـزاواری |
| پــادشــا بــوالــمــظــفــر ابـــراهــیــم | چــرخ فــعــلــی زمـانـه آثــاری |
| آنکه یک بـخـشش نبـاشـد و نیسـت | مـلـک بـحـری و مـلـک کـهاری |
| آنـــــکـــــه بـــــا او نـــــدارد و نـــــارد | مهر سـنگـی و چـرخ مـقـداری |
| آنـکـه تــا خــاســت از کـفــش ابــری | گشت گیتـی همه چـو گلزاری |
| نــه زمـــیــن را چـــو مـــهــر او آبـــی | نـه فـلـک را چـو کـیـن او نـاری |
| ای نـــبـــوده بــــنـــای گـــیـــتـــی را | بـه کف و رای چون تـو معماری |
| بــنـده مـســعـود ســعـد سـلـمـان را | بــیـهــده در ســپــرد مــکــاری |
| کــه نـکــرده ســت آنـقــدر جــرمــی | کـه بـرد بـلـبـلـی بـه مـنـقـاری |
| تـو چـنـان دان کـه هسـت هر مـویی | بـــر تـــن او بـــه جــای زنــاری |
| گر نه خونش از غذای مدحت تـوست | بــاد در زیـر تــیـغ خــونـخـواری |
| ور نـخـواهـد ز بـهـر مـلـک تـو چـشـم | بـاد هـر دیده ایش مـسـمـاری |
| خـسـروا حـال او بــه عـقـل بــسـنـج | که بـه از عـقل نیسـت معیاری |
| کـیـســت او در جــهـان ز مـنـظــوران | نه عـمیدیسـت او نه سـالـاری |
| زار بــنـده ضـعـیـف درویـشـی اســت | جـفـت رنـج و رهـیـن تـیـمـاری |
| نــه بـــه مــلــک تــو دارد آســیــبــی | نــه ز ســر تــو دانــد اســراری |
| نــه بـــپـــوشــد فــراخ پـــیــرهــنــی | نـه بــیـابــد تــمــام شــلــواری |
| تــنــش در حــســرت زبـــر پــوشــی | ســرش در آرزوی دســـتـــاری |
| نــیـک انــدیـشــه اســت و بــد روزی | پـسـت بـخـتـی بـلند اشـعاری |
| تـا نـفـس مـی زنـد بـه هـر نـفـسـی | دارد از روزگــــــــــــــــــار آزاری |
| زیــنــهــارش ده ای پـــنــاه مـــلـــوک | کـو همی خـواهد از تـو زنهاری |
| تـــا نــیــفـــتـــد ز بـــاد طـــوفـــانــی | تــــا نـــگـــردد ز چــــرخ دواری |
| بـــاد هــر بــنــده ایــت بــر تــخــتــی | بــاد هـر حــاسـدیـت بــر داری |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
