من که مسعود سعد سلمانمدر کـــف جـــود تـــو گــروگـــانــممیزبـانیست تـازه روی سخاتمــن بـــر او عــزیــز مــهــمــانــمبـه همه وقـت بـار شـکر تـو راب…
| من که مسعود سعد سلمانم | در کـــف جـــود تـــو گــروگـــانــم |
| میزبـانیست تـازه روی سخات | مــن بـــر او عــزیــز مــهــمــانــم |
| بـه همه وقـت بـار شـکر تـو را | بـــه نــواهــا هــزار دســـتـــانــم |
| نازد از مـدح تـو همـی طـبـعـم | بــالـد از مـهـر تــو هـمـی جـانـم |
| دانــد ایــزد کــه از ایــادی تـــو | مـجــمـل آنـکــه گـفــت نـتــوانـم |
| بـنده گـر کـسـی بـه زر بـخـرد | تـو چـنـان دان کـه مـن تـو را آنـم |
| وگـر این از یـقـین نـمـی گـویم | بـه یقـین دان کـه نـامـسـلـمـانم |
| ور بــتــابــم ز خـدمـتـت گـردن | مــــار بــــادا زه گــــریـــبــــانــــم |
| کـرده ام قـصـد حـضـرت عـالی | بــرســانــد بــه فــضــل یـزدانــم |
| تـا بـه هر محـفـلت دعـا گـویم | تـا بـه هر مـجـلـسـت ثـنا خـوانم |
| رازهـــا دارم از مـــکـــارم تــــو | هـمـه مـعــلـوم خــلـق گــردانـم |
| هر زمان دامنی ز گـوهر طـبـع | بــر عـروس مـدیـحــت افـشـانـم |
| در و گــوهــر مــرا نــیـایـد کــم | کـز هـنـر بــحــر و از گـهـر کــانـم |
| در فــصــاحــت بــزرگ نــاوردم | در بـــلــاغـــت فـــراخ مــیــدانــم |
| در ثـــنـــا آفـــتـــاب پـــر نــورم | در هــجـــا ابـــر تـــنـــد بـــارانــم |
| چـرخ هر چند جـور کرد بـه من | در زیــادت نــکـــرد نــقـــصـــانــم |
| لیکن اکنون ز بـهر سـاز سـفـر | سخت بی توش و بس پریشانم |
| اگـر آن الـتـمـاس مـن بــرسـد | نـیـک در خــور عــطــیـتــی دانـم |
| ور تـهاون رسد ز خـواجـه عصر | مــن بــدیـن روز تــیـره درمــانــم |
| ناتـوان گشـتـه ام ز فـکـرت دل | کــرم طــبـــع تــســت درمــانــم |
| بـادی از عـمـر در تـن آسـانـی | کـه مـن از عـمـر تـو تـن آسـانـم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
