روی هــا را نــگــار کــرده رســیـدکـار مـن زان نـگـار شـد بــه نـگـارآن نگـاری کـه کـافـرش بـرخـوانـدبــیـش اســلــام را نـکــرد انـکــارکـــرد مـــر…
| روی هــا را نــگــار کــرده رســیـد | کـار مـن زان نـگـار شـد بــه نـگـار |
| آن نگـاری کـه کـافـرش بـرخـوانـد | بــیـش اســلــام را نـکــرد انـکــار |
| کـــرد مـــرهــم دل فـــگـــار مـــرا | چهره هایی بـه پـنج گشتـه فگار |
| کـاژ کـرده بــرو بــنـفــشــه و گـل | کـار کـرده بــرو بـه نـقـش و نـگـار |
| راست همچون زدوده رای تو بـود | کـه زحـملـان خـبـر نداشـت عـیار |
| چون سخای تـو بـد صافی و پـاک | کــه نـیـفــتــد بــه روز مـنـت بــار |
| همـه دو روی و دوسـتـنـد و عـزیز | در دل و طــبــع مـردمــان هـمـوار |
| هــیــچ دو روی را در ایـن عــالــم | تـــیــزتـــر زان نـــدیـــده ام بـــازار |
| تــــا درآمـــد چـــو آفـــتـــاب از در | شد ز روزن برون چون شب تیمار |
| هر درستی که بود ازو بشکست | لــشــکــر دیـن بــنــازجــان اوبــار |
| زآن شکسته که بود زود بـبـست | هر شکسـتـه که داشـتـم در کار |
| چـون بـسختـم تـمام و بـشمردم | راست آمد بـه سختن و به شمار |
| چــشــم جــود تــو را و حــال مـرا | سخـت اندک نمود و بـس بـسیار |
| گفتـم ای ماه شکل بـر پـر سنگ | پــــدرت آفــــتــــاب چــــرخ گـــزار |
| راحـتـی دادیم سـزاسـت کـه من | بــی تــو رنـجــو بــودم و بــیـمــار |
| از منت عذر خـواست بـاید از آنک | گــلــه دارم ز مــادرت کــهــســار |
| راه بـر مـن چـنان بـبـسـت همی | کـه شـدی روز روشـنم شـب تـار |
| بـخت من خفته مانده بـود به گل | گـر نـکـردیش هـمـچـو گـل بـیـدار |
| عـمده ملک و خـاص شـاه رشـید | تـــحـــفــه ســعــد گــنــبـــد دوار |
| آنـکــه بــاران ابــر او کــرده ســت | فـصـل هـای جـهـان ز جـود بـهـار |
| طبـع او بـحر گشت و بـحر سراب | کـف او ابــر گـشــت و ابــر غـبــار |
| از پــس عـز خـدمـتـش هـمـه ذل | وز پـس فخر خـدمتـش همه خوار |
| کــوکــب خــرم و رای او ثـــابـــت | اخـــتـــر عـــزم و امــر او ســـیــار |
| هـمــت او هـمــی کــنــد آســان | هر چـه گردون همی کند دشـوار |
| ای بـه طبـع و بـه کف تو منسوب | در وقـار و سـخـا جــبــال و بــحـار |
| روز تأیــیــد تــو نــبـــیــنــد شــب | گـــل اقـــبـــال تـــو نـــدارد خـــار |
| ســپـــر جــاه تـــو مــرا دریــافــت | زیــر تـــیــغ زمــانــه خـــونــخــوار |
| هـمـچـو آئیـنـه طـبــع مـن بــزدود | از پــس آنــکــه بـــود پــر زنــگــار |
| چـون بـرسـتـم ز حـبـس کج نروم | پــیـش فــرمـان تــو قــلـم کــردار |
| تـو حـقـیقـت چـنان شـمر که مرا | بــر مـیـانـســت چــون قـلـم زنـار |
| تــا هـمــی گــردد و هـمـی بــارد | بــر زمـیـن آســمـان و ابــر بــهـار |
| چــرخ مــانـنـد بــر مــعــادی گــرد | ابـــر کـــردار بـــر مـــوالـــی بــــار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
