چــرخ سـپــهـر شـعـبــده پــیـدا کـنـی هـمـیدر بــاغ کــهـربــا را مــیـنــا کــنــد هـمــیبـــر دشــت آســمــان گــون تأثــیــر آســمــانشـکـل بـنـات…
| چــرخ سـپــهـر شـعـبــده پــیـدا کـنـی هـمـی | در بــاغ کــهـربــا را مــیـنــا کــنــد هـمــی |
| بـــر دشــت آســمــان گــون تأثــیــر آســمــان | شـکـل بـنـات نـعـش و ثـریا کـنـی هـمـی |
| دیـبــای روم شــد هـمــه بــاغ و چــو رومــیـان | از هـر دو شـاخ بــاد چـلـیـپــا کـنـد هـمـی |
| گـرنـه سـپــیـده دم دم او سـوده تــوتــیـاسـت | چـشـم شـکـوفـه را ز چـه بـینا کـند همی |
| بـی کـلـک طـبــع شـاخـک شـاهـسـپـر غـم را | بــر حــرفــهـای خــط مـعــمـا کـنـد هـمـی |
| گــلــبــن هـمــی بــبــنـدد پــیـرایـه بــهـشــت | تــا لـالـه دل چــو دیـده حـورا کـنـد هـمـی |
| ایـــن روزگـــار تــــازه درخـــتـــان خـــشـــک را | بـنـگـر چـگـونـه طـرفـه مـطـرا کـنـد همـی |
| ایـن ابــر نــقــشــبــنــد بــر ایـن بــاد رنــگــریـز | در بــاغ و راغ صــورت دیـبــا کــنـد هـمــی |
| ویـن نـوبـهـار زیـبــا بــر خـاک و سـنـگ و چـوب | بـنگـر کـه نقـش های چـه زیبـا کـند همی |
| شــبــهـا ســرشــک ابــر قــدح هـای لــالــه را | پــر بــاده لــطــیـف مـصــفــا کــنـد هـمـی |
| حــرص جــهـان رعــنـا بــر عــشــق کــودکــی | هـامـون و کـوه پـر گـل رعـنـا کـنـد هـمـی |
| گــریـه ز ابــر و خــنــده ز بــرقــســت نــوبــهـار | از ابــر و بــرق وامـق و عــذرا کـنـد هـمـی |
| بـــر شــادی بـــهــار نــوآیــیــن بــه جــویــبـــار | سـرو سـهی نگـر کـه چـه بـالا کـند همی |
| ســعــی ســـپـــهــر والــا از حـــســن بـــاغ را | چــون بــزمـگـاه خـسـرو والـا کـنـد هـمـی |
| گــل مــدح شــاه گــفــت از آن ابــر هــر زمــان | انــدر دهــانــش لؤلؤ لــالــا کــنــد هـمــی |
| دهــر ضــعــیــف پـــیــر تـــوانــا شــد و جـــوان | ویـن عــدل پــادشــاه تــوانـا کــنـد هـمـی |
| ســلـطــان عــلــاء دولــت مـســعــود تــاجــدار | کـاسـبـاب دین و ملـک چـو آبـا کـند همی |
| شـاهی کـه هـول و کـینـه او بـر عـدوی مـلـک | تــابــنـده روز را شــب یـلــدا کــنـد هـمـی |
| دولــت هـمـی چــو خــطــبــه اقــبــال او کــنـد | مـنـبــر ز اوج گـنـبــد خــضــرا کـنـد هـمـی |
| کـشـتـی حـلم را که فـرو می کشـد بـه جـای | لـنـگـر ز جــرم مـرکــز غــبــرا کـنـد هـمـی |
| از طـبــع ورای حـلـم مـتــیـن و بــلـنـد و پــهـن | دریـا و چــرخ و کـه را رســوا کــنـد هـمـی |
| چـرخ از عـلـاش بـیـن کـه چـه بـالـا گـرفـت بـاز | بـحر از سخاش بین که چه پهنا کند همی |
| آن را کــه دل مــعـــرا بـــاشـــد ز عـــشـــق او | چــرخ از لـبــاس عـمـر مـعـرا کـنـد هـمـی |
| صــحــرا ز زنــده پــیــلــان گــر کــوه کــوه کــرد | کـه را بــه بــاد پـایـان صـحـرا کـنـد هـمـی |
| جــز کـوه نـیـســت رخــشـش و در گـردکـار زار | گـرد مـصــاف گـردش نـکــبــا کـنـد هـمـی |
| انــدر کـــنـــار او نــنــهــد چـــرخ نــعـــمـــتـــی | کـانـرا بـه او نـه بـخـت مـهنـا کـنـد هـمـی |
| گر چـه دوتـاسـت گردون از خـلقت ای شگفت | او را نـیـایـش از دل یـکــتــا کــنــد هـمــی |
| شـاهـا خــجــســتــه طـالـع تــو بــرج مـلـک را | پــر مـشـتــری و زهـره زهـرا کـنـد هـمـی |
| گـردون نـهـاده چــشـم و زمـانـه نـهـاده گـوش | هر حـکـم را کـه رای تـو امـضـا کـند همی |
| آن خـــســروی و رادی دائم کــه امــر ونــهــی | از درگـه تــو مـلـجــاء و مأوی کـنـد هـمـی |
| شـــاهـــا خـــدای دانـــد تــــا لـــفـــظ روزگـــار | بـر جـاه و قـدر تـو چـه ثـنـاهـا کـنـد همـی |
| وانـدر بــر چــو ســنـگ رهـی فــکـرت چــو نـور | صـد مـعـجـزه ز مـدح تـو پـیدا کـنـد هـمـی |
| آری کــــه مــــهـــر تــــابــــان یـــاقــــوت زرد را | رنـگـیـن و لـعــل در دل خــارا کـنـد هـمـی |
| مـدحـت چـو طـوق قـمـری بـر گـردن مـنـسـت | هر سـاعـتـم چـو قـمـری گـویا کـند همی |
| شــاهـا زمــانـه بــر تــن مــن جــور مـی کــنـد | او را بــدو گـذاشــتــه ام تــا کــنـد هـمـی |
| بــخــت مـطــیـع بــوده و گــشــتــه مــرا مـقــر | از مـن رمـیده گـشـت و تـبـرا کـنـد هـمـی |
| سـودایی اسـت بـخـت و نـگـویم کـه هر زمـان | جـرمـی نکـرده بـر مـن صـفـرا کـنـد همـی |
| چون هر چه بود خون همه پالوده شد ز چشم | بی خون مرا چراست که سودا کند همی |
| شــــیـــدا نـــهـــاد بــــنـــد گـــران دارم و مـــرا | بــنـد گـران بـه زنـدان شـیـدا کـنـد هـمـی |
| بــدخــواه مــن بــگــویـد بــر مــن هــمــه دروغ | وآن را کــه او نـبــیـنـد اغــرا کــنـد هـمــی |
| نـقـاش چـیـره دسـتــسـت آن نـاخـدای تــرس | عـنـقـا نـدیـده صـورت عـنـقـا کـنـد هـمـی |
| هـر ســاعــتــم زمـانـه بــه چــوبــی دگــر زنـد | این فـعـل بـخـت نحـس همـانا کـند همی |
| بـا مـنـش کـینه ایسـت نـدانـم ز بـهر چـیسـت | وین هر چـه او کـند همه عـمدا کند همی |
| خـــواهــم ز روزگــار چـــو گــویــد جـــواب مــن | یـک ره نـعــم کـنـد نـکـنـد لـا کـنـد هـمـی |
| گـــر نــه صـــواب کـــردم دانــش نــداشـــتـــم | کـــار صـــواب مــردم دانــا کــنــد هــمــی |
| نه نه زمـانه خـود چـکـنـد خـود زمـانه کـیسـت | حـکـم قـضـا خـدای تــعـالـی کـنـد هـمـی |
| یــارســت بـــا زمــانــه بـــه هــر کــرده آدمــی | بــدهـا بـدو زمـانـه نـه تـنـهـا کـنـد هـمـی |
| بـر بـنده رحـم کـن کـه همـی بـنده جـان و تـن | در مـدح و خـدمـت تـو مـسـمـا کـند همی |
| در مـدحــت ایـن قـصــیـده غـراســت کـافـریـن | هر کـس بـر این قـصـیده غـرا کـنـد همـی |
| تـا قـصـه گـوی چـیـره زبــان پــیـش عـاشـقـان | قـصـه ز عـشـق عـروه و غـفـرا کـند همی |
| در پــیـش تــخـت خـدمـت بــخـت تــو را فـلـک | بـسـتـه کمر بـه طوع چـو جـوزا کند همی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
