سـزد که بـاش شـاها ز ملک خـرم و شـادکــه مـلـک تــو در شــادی و خــرمـی بــگــشــادخـــدای دادت مــلــک و خــدای عــزوجـــلنــگــاه دارد مــلــک تــو …
| سـزد که بـاش شـاها ز ملک خـرم و شـاد | کــه مـلـک تــو در شــادی و خــرمـی بــگــشــاد |
| خـــدای دادت مــلــک و خــدای عــزوجـــل | نــگــاه دارد مــلــک تــو هــمــچــنــان کــه بـــداد |
| خـدای بــود مـعـیـن سـاعـت گـرفـتــن تــو | تـــو را نــیــایــد حــاجـــت بـــه خــنــجــر پـــولــاد |
| سـپـاه بـی حـد بـود و سـلـاح بـی مر بـود | ولـــیــک قـــاعـــده مـــلـــک تـــو خـــدای نــهــاد |
| خــدای قــاعــده مــلــک تــو نـهـاد چــنـان | کــه هـر زمـان ز جــهـان دولــتــیـش خــواهـد زاد |
| نــه بــی اردات او بــر زمــیــن بــبـــارد ابــر | نــه بــی مــشــیــت او بــر هــوا بــجــنــبــد بــاد |
| چـنـان قـوی شـد بـنـیـاد مـلـک تـو گـویـی | ز بــیـخ مـلـک تــو رســتــه اسـت کـوه را بــنـیـاد |
| کـدام دولـت پــیـدا شـد از کـواکـب ســعـد | کـه آن ســپــهـر بــر تــو بــه هـدیـه نـفـرســتــاد |
| همـیشـه تـیغ تـو بـی نصـرت و ظـفـر نبـود | کـه هـسـت تـیـغ تــو بــا نـصـرت و ظـفـر هـمـزاد |
| خـجـسـتـه روزا کـانـدر نـبــرد سـطـوت تــو | بــــه آب تــــیـــغ بــــیـــفــــروخــــت آذر خــــرداد |
| چـو ابــر نـصـرت بــاریـد چــرخ فـصـل خـزان | بـــهــار گــشــت ز مــلــک تــو در تــکــیــن آبـــاد |
| ز تــیـغ تــیـز تــو فــریـاد کـرد دشــمـن تــو | ولــیــک آنــجـــا ســـودی نــداشـــت آن فـــریــاد |
| عـروس ملک بـیاراسـت گوش و گردن و بـر | نـخــواســت از مـلــکــان جــز تــو شــاه را دامـاد |
| بـنای ملک تـو چون بـر کشید سر بـه فلک | بـــنــای عــمــر عــدوی تــو بـــر زمــیــن افــتـــاد |
| مـی نـشـاط زمـانه بـه یاد مـلـک تـو خـورد | از آن کــه مــلــکــی چــون مــلــک تــو نـدارد یـاد |
| تو طبـع و دل را هم شاد و تـازه در بـه می | که خسروی به تو تازه ست و مملکت به تو شاد |
| بـه عدل و رادی ماند بـه جـای ملک جـهان | بــلـی و چـون تـو نـدیـده سـت شـاه عـادل و راد |
| ز هر سویی سپـهی بـس گران فرستـادی | کـه مـلـک و دیـن ز ســپــه بــاشـد ایـمـن و آبــاد |
| تــو داد گـیـتـی دادی و لـشـکـر تــو کـنـون | جـــهــان بـــگــیــرد کـــانــدر نــبـــرد بـــدهــد داد |
| رسـد ز هر سـپـهی هر دو هفـتـه فتـحـی | کــه تــهــنــیــت کــنــد آن را خــلــیــفــه بــغــداد |
| بـزرگ شـاهـا رامـش گـزیـن و شـادی کـن | بــخــواه جــام مــی از دســت آن بـــت نــوشــاد |
| مـیـان خــلـق ســرافــراز و تــازه کــرد مـرا | مــکــارم تـــو چـــو ســـرو و چـــو ســوســن آزاد |
| مـرا بــه مـدحــی شــاهـا ولــایـتــی دادی | کــدام شــاهــی هــرگــز بــه مــادحــی ایـن داد |
| بـه بـارگاه تـو کان هسـت و بـاد مرکز ملک | مــحــل و رتــبــت مــن پــای بــر ســپــهـر نــهـاد |
| مـرا هـمـی بــه ثـنـای تـو زنـده مـانـد تــن | کــه تــا زیــد تــن مــن بـــی ثــنــای تــو مــزیــاد |
| خدایگانا هر عمر و جان که در گیتی است | عـزیـز و شــیـریـن پــیـونـد عـمـر و جــان تــو بــاد |
| بـه شـادکـامی در مـجـلـس بـهشـت آئین | بــــخــــواه بـــــاده از آن دلــــیــــران حــــورنــــژاد |
| چـو سلسبـیل می خور که حـضرت غزنین | بــهـشـت گـشـت چــون اردیـبــهـشـت در مـرداد |
| همیشه بـادی بـر تـخت ملک چـون خسرو | مــخـــالــف تـــو گــرفـــتـــار مــحـــنــت فـــرهــاد |
| بـه دور ماه ز سـر تـازه گشـت سـال عـرب | خـدای بــر تــو و بــر مـلـک تــو خـجـسـتــه کـنـاد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
