این نعمت و این رتبـت و این خلعت سلطانفــرخــنــده کــنــد ایـزد بــر خــســرو ایـرانمـحـمـود بــراهـیـم شـهـنـشـاه جـهـانـگـیـرآن داده یــــزدان و دل …
| این نعمت و این رتبـت و این خلعت سلطان | فــرخــنــده کــنــد ایـزد بــر خــســرو ایـران |
| مـحـمـود بــراهـیـم شـهـنـشـاه جـهـانـگـیـر | آن داده یــــزدان و دل دیــــده شــــاهــــان |
| رادی کــه چــو او ابــر نـبــارد کـه مـجــلـس | گـردی کـه چـو او شـیر نبـاشـد گـه مـیدان |
| شیریست که تـیغست و را ناخـن و چـنگال | ابــریـســت کـه زرســت ورا قــطــره بــاران |
| ای آنـکـه بـر گـرز تـو مـغـفـر نـه چـو مـغـفـر | ای آنکه بـر تـیغ تـو خـفتـان نه چـو خـفتـان |
| تـو سـیفـی و از تـسـت نگه داشـتـن دولت | بـر ملـک نبـاشـد بـه جـز از سـیف نگـهبـان |
| در بــزم تــو را مـعــجــزه عــیـســی مــریـم | در رزم تــو را مـعــجــزه مـوســی عــمــران |
| گـفـت تـو ولـی را بــه گـه جـود حـیـاتـسـت | تـیـغ تـو عـدو را بــه گـه کـوشـش ثـعـبــان |
| شـاها تـو سـلـیمـانی و در دولـت و ملـکـت | هر مرکب شبـدیز تـو چـون تـخـت سلیمان |
| فـرمـان تـو بــر خـلـق روانـسـت هـمـیـشـه | بـر خـلـق جـهان جـملـه روان بـادت فـرمـان |
| او چــوب روان داشـت تــو را کـوه روانـسـت | او تــخـت یـکـی داشـت تـو را بــاره فـراوان |
| افـعـال تـو نیکوسـت بـه هر حـال چـو دولت | خلق تو ستوده ست به هر جای چو ایمان |
| هر دل کـه شـود خـسـتـه تـیر غـم و انـدوه | جـــز رای تـــو او را نــکـــنــد دارو و درمــان |
| هر جـای کـه نـام تـو رسـد در همـه گـیتـی | گر چـند، خـرابـسـت شـود یکسـره عـمران |
| هرگـز نـرسـد فـتـنه بـر آن بـقـعـت شـاهی | آبـــاد بـــر آنــجـــای کــه از روضــه رضــوان |
| تــعــویـذ کــنـد گـیـتــی هـر نـامـه کـه آن را | مـحــمـود بــراهـیـم بــود بــر ســر عــنـوان |
| مـوجــود شــد و بــهـری از آن آمــد بــاقــی | وانـگــاه مـرکــب شــد ازو ایـن چــار ارکــان |
| چـون جـنبـش و آرامش تـو کینه و مهرسـت | هــر چـــار پـــدیــدار شــد از قــدرت یــزدان |
| ایـن خـاک گـران آمـد و آن بــاد سـبـک شـد | ایـــن آب روان آمـــد و آن آتــــش ســــوزان |
| فـانـی شـود از قـهـر تـو و کـیـن تـوزین روی | از آب هـمـه ســالـه شــود فــانـی و ویـران |
| آرام تــو بـــربـــایــد بــر جــنــبــش تــو زیــن | از بـاد هـمـی خـاک شـود عـاجـز و پـژمـان |
| زیـرا کـه گـه رزم بــجـنـبــی سـوی حـمـلـه | جــنـبــان شــود از مـرکـز تــا تــارک کـیـوان |
| آن چـــار دگــرســـان نــشـــود آری هــرگــز | ایـن چــار طـبــایـع نـشـود هـیـچ دگـرسـان |
| این بـنـده چـو در مـجـلـس مـدح تـو سـرایم | گـر ســحــر شـود بــر شــعـرا گـردد تــاوان |
| هر بـیت کـه چـون تـیر بـه انـدام زمـن رفـت | در وقـت زنـد بــر دل بــدخــواه تــو پــیـکـان |
| سـحــرسـت خــداونـدا در مـدح تــو شـعـرم | زیـرا کــه هـمـی عــالـم ازو گــردد حــیـران |
| بـا این همه عاجـز شـدم از مدح تـو شـعرم | زیـرا کــه هـمـی عــالـم ازو گــردد حــیـران |
| دانم که چـو من عـاجـزم از مدحـت تـو کس | مـدح تـو نـگـوید بـه سـزا در هـمـه گـیهـان |
| ای خـلعـت فـرخـنده تـو را وصـف چـه گـویم | کـت گشـت فـزون مرتـبـت از خـسـرو ایران |
| افـزون نـشـود جـاه تــو گـر مـدح تـو گـویـنـد | ور مـدح نـگــویـنـدت نـقــصــان نـشــود زان |
| ای شاه تو خورشیدی و خورشید چنانست | نــز مــدح زیـادت شــود و نــز ذم نـقــصــان |
| آراســتــه گـشـتــی بــتــن شــاهـی کـو را | نــاورد و نــیـارد بــه جــهـان هـمــتــا دوران |
| ای شـاه هـمـه شـاهـان زیـبـنـده شـاهـی | زیـبــد کــه نـیـنـدیـشــی از گـنـبــد گـردان |
| تــو خـسـرو کـیـهـانـی وز شـادی تـو خـلـق | شـادند تـو زینی که همی بـاشـی شـادان |
| دانـی کـه خـداونـد جــهـان سـلـطـان از تــو | شـادسـت و تــویـی مـعـجـزه او را بــرهـان |
| یـک ذره تــهـی نـیـسـت ز مـهـر تــو تــن او | جـانسـت ورا مهر تـو شایسـتـه دو چـندان |
| آن کـن کـه بــود در هـمـه سـال سـوی تــو | خـلـعـت پـس یـکـدیـگـر چـون قـطـره بـاران |
| خــرم شـدی و تــازه ازیـن خــلـعـت عـالـی | خــرم شـود از ابــر بــلـی دایـم بــســتــان |
| تــا از فــلــک گــردان خــورشــیــد بـــتــابــد | وافــزون شــود از تــابــش او گـوهـر درکـان |
| بــادی تـو چـو خـورشـیـد وز تـو نـیـز خـزایـن | رانـنـده کــان گـشــتــه پــر از گـوهـر الـوان |
| فــرمــانــت روا بـــاد ابـــر عــالــم و بـــر تــو | میمون و همایون بـاد این خـلعـت سـلطـان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
