ای نـام تـو بـخـشـیـده بـخـشـنـده اقـسـاماقـسـام مـکـارم را بـخـشـی اسـت از آن ناماز امــر تــو و نــهــی تــو گــردون و زمــانــهیـکـسـو نـکـشـد گـرد…
ای نـام تـو بـخـشـیـده بـخـشـنـده اقـسـام | اقـسـام مـکـارم را بـخـشـی اسـت از آن نام |
از امــر تــو و نــهــی تــو گــردون و زمــانــه | یـکـسـو نـکـشـد گـردن و بـیـرون نـنـهـد گـام |
بـی قوت رای تـو خـرد نیسـت مگر سست | بـی آتـش طـبـع تـو هنـر نـیسـت مـگـر خـام |
جـز هـیـبـت تـو تـنـد فـلـک را نـکـشـد نـرم | جـز حـشـمـت تــو پــیـر جـهـان را نـکـنـد رام |
بــا بــاده بــود لــهـو تــو را پــنـجــه نـاهـیـد | بــا حـربــه بــود عـون تــو را قـبــضـه بــهـرام |
بــی نـام تــو در هـیـجــا بــران نـبــود تــیـغ | بــی یـاد تــو در مـجـلـس گـردان نـبــود جـام |
احــکــام تــو را دســت دهـد مــایـه انـجــم | تــا طــالــع تــو ســود کــنــد مــایـه احــکــام |
از حــلــم تــو بــگــذارد مــاهـی زمــیـن زور | وز بأس تــو نــنــمــایـد شــیـر فــلــک اقــدام |
اعـمال طـرازی تـو بـه سـلطـانی حـشـمت | اســلــام فــروزی تــو بـــه یــزدانــی الــهــام |
هر دسـت که او دسـت تـو را نیست محـرر | هـر طـبــع کـه او شــکـر تــو را نـبــود نـظـام |
چـون بـرگ فـرو ریزدش انگشـت ز انگشـت | چـــون مـــار جـــدا گـــرددش انــدام ز انــدام |
چــون گـریـان بــر خـود و زره خـنـدد نـاچــخ | چـون خـندان بـر مغـز و جـگـر گردد صـمصـام |
از خون بـسد اطراف شود خـاک صدف رنگ | وز گـرد شـبــه جــرم شـود چـرخ سـرب فـام |
چـون خـاک و هوا را بـشود رتـبـت و صفوت | چـون چـرخ و زمـیـن را بــجــهـد راحـت و آرام |
از قـــلــع ســـر رمــح کـــنــد دل را وعـــده | وز مـرگ لــبــت تــیـغ دهـد جــان را پــیـغــام |
بـر سـمت فضا سـسـت نهد پـای امل پـی | در دشـت بـلا سـخـت کـند دسـت اجـل دام |
ابــطــال جــهـانـگــیـر درآیـنــد بــه ابــطــال | اعـــلـــام صـــف آرای درآرنـــد بـــه اعـــلـــام |
بـر شـخـص ظـفـر جـوی فـتـد لـرزه مفـلـوج | بــر لـفـظ سـخــنـگـوی زنـد لـکـنـت تــمـتــام |
چـون چـرخ بـود هـیـکـل شـبـدیـز تـو جـوال | چـون صبـح بـود چـهره شـمشـیر تـو بـسـام |
یـازد بــه دم بــردن دم رخـش تــو را دسـت | خــارد ز پــی خــوردن خـون تــیـغ تــو را کـام |
آنــگــاه کــه از مــیـدان آیـی ســوی دیـوان | از حــل تــو و عـقـد تــو خــیـره شـود افـهـام |
کـانـدر کـف کـافـی تــو زان لـعــبــت جــادو | پــیـراســتــه و آراسـتــه شـد دولـت اسـلـام |
روز و شب انصاف و ستم روشن تیره ست | زآن قالب چون صبحش وزان تارک چون شام |
در فــکــرت اعــمــال هـنـر هـمــدل اســرار | بــر سـاحــت مـیـدان خــرد هـم تــگ اوهـام |
از رفـــتـــه اثـــرهـــا کـــنـــد او در دل آگـــه | وز مـانـده خــبــرهـا دهـد او جــان را پــیـغـام |
اکـنون بـه سـر حـال خـود آیم کـه من از تـو | بـــا طــالــع مــیــمــونــم و بــا دولــت پــدرام |
چون دهر مرا کشت بـه افلاس و بـه اغلال | کـردی تـو مـرا زنـده بـه احـسـان و بـه انعـام |
بـی جـهـد رهـانـیـدیم از رنـج بـه هـر وقـت | بـی رنـج رسـانـیـدیـم از بــخـت بـه هـر کـام |
بــر کــه شــمـرم جــود تــو ای عــده رادی | پــیـش کـه کـنـم شـکـر تــو ای مـایـه اکـرام |
از نــعــمــت انــواع تــو هـر نــوع مــرا لــاف | وز کـسـوت اجـنـاس تـو هـر جـنـس مـرا لـام |
در خـدمـت تـو نـیز شـکـسـتـم نـدهد عـزل | در دولــت تـــو بـــیــش گــرانــم نــکــنــد وام |
اقــبــال تــو بــگــرفــت مــرا بــازوی دولــت | گـر حـادثـه بــر مـن زد نـاگـه نـه بـه هـنـگـام |
از دســت هـمـی بــفــکـنـدم قـوت هـمـت | بــر پــای هــمــی داردم امــیـد ســرانــجــام |
تـا نـزد هنـرمـنـد نه چـون عـقـل بـود جـهل | تـا پـیش خـرد سنج نه چـون خـاص بـود عام |
در پـیـشـگـه دولـت بـالـش نـه و بـنـشـیـن | در بــزمــگــه رامــش دامـن کــش و بــخــرام |
بـا عـیش مـصـفـا زی و بـا بـخـت مـسـاعـد | بـا روی چو سوسن زی و بـا چشم چو بادام |
خـوشـتـر بــه هـمـه عـمـر ز امـروز تـو فـردا | بــهـتــر بــه هـمـه وقـت ز آغــاز تــو فـرجــام |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج