زلــفـــیــن ســـیــاه آن بـــت زیــبـــاگشتـه است طراز روی چون دیبـاآن سرو که نیستش کسی همسروان ماه که نیستش کسی همتابــر عـاج شـکـفـتـه بـیـنـمـش لـ…
زلــفـــیــن ســـیــاه آن بـــت زیــبـــا | گشتـه است طراز روی چون دیبـا |
آن سرو که نیستش کسی همسر | وان ماه که نیستش کسی همتا |
بــر عـاج شـکـفـتـه بـیـنـمـش لـالـه | در سـیـم نـهـفـتـه یـابـمـش خـارا |
بــر تــخـتــه سـیـم اوفـتــد بــر هـم | از ســایـه دو تــوده عـنـبــر ســارا |
در درج عـــقـــیــق او پـــدیـــد آمـــد | از خــنــده دو رشــتــه لؤلؤ لــالــا |
شـد خـسـتـه دلـم نـشـانـه تـیـرش | در مـعــرض زخــم او مـنـم تــنـهـا |
نــاگــاهــم تــیــر غــمــزه زد بــر دل | زان ابــروی چــفـتــه کـمـان آســا |
بــگـذشـت ز سـیـنـه تـیـر دلـدوزش | دل پـــاره و زخــم تــیــر نــاپــیــدا |
دیـدمـش بـه راه دی کـمـر بــسـتـه | مــانـنـد مـه دو هـفــتــه در جــوزا |
گفتـم که چگونه جـستـی از رضوان | ایـــن بــــچـــه نـــازدیـــده حـــورا |
دانـی کـه بــه عـشـق تـو گـرفـتـارم | بـر سـاخـتـه تـو خـویشـتـن عمدا |
نـه نـرم شــود دلـت بــه صـد لـابــه | نه گـرم شـود سـرت بـه صـد مینا |
جــز بـــا پــریــان نــبــوده ای گــویــا | وز آدمـــیـــان نـــزاده ای مــــانـــا |
زنـجـیر شـدسـت زلـف مـشـکـینـت | وافــکــنــده مــرا ز دور در ســـودا |
شـیدا شـده ام چـرا هـمـی نـنـهی | زنـجــیـر دو زلــف بــر مـن شــیـدا |
بـر مـن ز تـو جـور و تـو بـدان راضـی | بـا من تـو دو تـا و من بـه دل یکتـا |
این جـور مـکـن کـه از تـو نـپـسـنـدد | ســلـطــان زمـانـه خــســرو والــا |
مـسـعـود بـلـنـد هـمـت آن شـاهی | کـز هـمـت او فـلـک ســتــد بــالـا |
طـــیــره ز عـــلـــو قـــدر او گـــردون | شــرمـنـده ز غــور طــبــع او دریـا |
این در شـاهی ز نـعـت مـسـتـغـنی | وی از شـاهان بـه جـاه مسـتـثـنا |
چـون قدر تـو نیسـت چـرخ بـا رفعت | چون طبـع تو نیست بـحر بـا پـهنا |
طـبـع تـو و عـلـم خـسـرو و شـیرین | دســت تــو وجــود وامـق و عــذرا |
آراســتــه از تــو حــضــرت غــزنــیـن | همـچـون ز رسـول مکـه و بـطـحـا |
ای ذات تـو شـمـس و ذاتـهـا انـجـم | وی ملکت تـو کل و ملک ها اجـزا |
آنی کـه بـه هیچ وقـت خـود گـردون | رای تــو عـصـا نـکـرد چـون اعـضـا |
بـــا خـــشــم تـــو دم زنــد دل دوزخ | بــا حـلـم تــو بــر زنـد کـه سـیـنـا |
کـرده خــورشــیـد صـبــح مـلـک تــو | روز هـمـه دشـمـنـان شــب یـلـدا |
وزیـدن کـیـن در ایـن جــهـان بــا تــو | ای شــاه جــهــان کــرا بــود یــارا |
در خـواب عـدوی تــو نـبــیـنـد شـب | جـز چـنـگ پـلـنگ و یشـک اژدرها |
آن کــز تــو گـرفــت کــیـنـه انـدر دل | شد بـر سر خـلق در جـهان رسوا |
در دلـش چـو نـاز شـعـلـه زد کـیـنـه | بـر تـنش چـو مـار کـینه زد اعـضـا |
چـون چـهره غـفـره گشـتـه از زردی | بــوده چـمـنـی چـو صـورت غـفـرا |
چـون سـوی چـمن گذر کـنی بـینی | بــگـریـخـت ز بـیـم لـشـکـر گـرمـا |
شــاهــا ســپــه خــزان پــدیـد آمــد | هـم گـونـه کــهـربــا شــده مـیـنـا |
در جـمـلـه بــه یـک دگـر نـکـو مـانـد | از زردی بــــرگ و گـــونـــه اعــــدا |
گـویی کـه ز خـلـق دشـمـنت خـیزد | هـنـگـام سـپــیـده دم دم سـرمـا |
انـگـور و مـخـالـف تـو هـمـچـون هـم | از رنگ بـگـشـتـه هر دو را سـیمـا |
نـزدیـک شــده کــه خــون ایـن و آن | بـی شک همه ریخـتـه شود فردا |
خــون دل ایــن بــه پــای در خــانــه | خـون تــن آن بــه تــیـغ در صـحـرا |
بــاقـی بــادی کـه از بــدانـدیـشــان | تـیغـت نکـنـد بـه هیچ وقـت ابـقـا |
غـوغـاسـت مـخــالـف تــو را شـیـوه | بـا هـیبـت تـو چـه خـیزد از غـوغـا |
روزی کـه ز نـعــل مـرکــبــان افــتــد | در زلــزلــه جـــرم مــرکــز غــبـــرا |
از تــیـره غــبــار چــشــمـه روشــن | تـاریـک شـود چـو چـشـم نـابـیـنـا |
دل دوزد نــــوک نـــیـــزه خــــطــــی | جــان ســوزد حــد تــیـغ روهـیـنـا |
از چــتــر تــو ســایـه هـمـای افـتــد | وز گــرد ســپــاه ســایـه عــنــقــا |
رعــد آوا مــرکــب تـــو از هــر ســـو | هر سـاعـت بـرکشـد چـو نفـخ آوا |
ای شــاه عــجــم تـــو زیــر ران آری | رخشی که نخواندش خرد عجـما |
زیــرا کــه بــود بــه وقــت کــر و فــر | عــزم و حــزمـش چــو مـردم دانـا |
دریـابــد اگـر بــه دل کـنـی فــکــرت | بـشناسد اگر کنی بـه چشم ایما |
پــرورده تـنـی چـو کـوهـی انـدر تـن | بـر رفتـه سری چـو نخـلی اندر وا |
چـون بـاد کـه دسـت و پـای را بـا او | حـاجـت نبـود بـه هیچ اسـتـقـصـا |
انــدر تـــک دور تـــاز چــون صــرصــر | در جــولـان گـرد گـرد چـون نـکـبــا |
گر قـصـد کنی چـو وهم یک لحـظـه | از جـابـلـقـا رسـیـد بـه جـابـلـسـا |
واثـق تـو بـدان کـه چـون بـرانـگـیزی | در حـملـه تـسـت عـروة الـوثـقـی |
انــــدر مــــه دی بــــهـــاری آرایـــی | بــر روی بــســاط سـاحــت پــیـدا |
کـز چـهـره و خـون دشـمـنـان گـردد | چــون بــارگـه تــو پــر گــل رعــنـا |
این هسـت ولیک نیسـتـت حـاجـت | تــا از پــی رزم هـا شـوی کـوشـا |
نـه نـفـس نـفـیـس را چـه رنـجـانـی | ای نـفــس تــو فــخــر آدم و حــوا |
واجــب نـکـنـد بــه هـیـچ انـدیـشــه | بـر طـبـع عـزیز خـود نـهی حـاشـا |
مـن بـنده بـه فـتـح ها همـی گـویم | هـر هـفـتــه یـکـی قـصــیـده غـرا |
تــا گــردد فــتــح نــامــه هــا پـــران | از هر سـو سـوی مـجـلـس اعـلـا |
از نـصـرت فـتــح مـطـلـع و مـخـلـص | طـنـان و بـدیـع و مـقـطـع و مـبـدا |
دل شـعـبـده هـا گـشـاده از فـکـرت | جـان مـعـجـزه ها نمـوده در انشـا |
هر لفظی از آن چـو صورتـی دلکش | هر بـیتـی از آن چـو لعـبـتـی زیبـا |
شـاهـا تـو گـزیـن مـالـک الـمـلـکـی | هـسـتـی تـا حـشـر مـالـک دنـیـا |
بـنـده ز سـروش یـافـت این تـلـقـین | این لفـظ ز خـود نگـفـت بـر عـمدا |
تــا یــابــد هــال مــرکــز ســفــلــی | تـــا دارد دور گـــنـــبـــد خـــضـــرا |
ایــوان تــو بــاد مــلــک را مــکــمــن | درگـــاه تــــو بــــاد عــــدل را مأوا |
تـا دولـت و دانـش اسـت جـان پـرور | از دانــش پـــیــر و دولـــت بـــرنــا |
تــو شـاد نـشـسـتـه بــر گـه دولـت | بــا حــشـمـت و فـر خــسـرو دارا |
در چــشــم عــزیــز چــهــره دلــبـــر | بـر دست خـجـستـه ساغر صهبـا |
ســـازنــده کـــار گــنــبـــد اخـــضـــر | خـــنـــیــاگـــر بـــزم زهـــره زهــرا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج