فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 22 اردیبهشت 1404

پایگاه خبری شاعر

مدح سلطان سیف الدوله محمود

نـه از لـب تـو بــرآیـد هـمـی بـه طـعـم شـکـرنـه بــا رخ تــو بــرآیـد هـمـی بــه نـور قــمـرنـه چــون تــو صـورت پــرداخـت خـامـه مـانـینـه چــون تــ…

نـه از لـب تـو بــرآیـد هـمـی بـه طـعـم شـکـرنـه بــا رخ تــو بــرآیـد هـمـی بــه نـور قــمـر
نـه چــون تــو صـورت پــرداخـت خـامـه مـانـینـه چــون تــو لـعـبــت آراســت تــیـشـه آزر
نــه از زمــانـه تــصــور شــود چــو تــو صــورتنــه آفــتــاب تــوانــد کــنــد چــو تــو گــوهـر
بـــــه نـــــور آذری و از تـــــو در دیـــــده ام آببـــه لــطــف آبــی و از تــســت در دلــم آذر
مـرا چـو عـقـلـی در سـر بـه مـهـر شـایسـتـهمـرا چـو جـانی در تـن بـه دوسـتـی در خـور
ولــیـک ســود چــه دارد کــه بــا دریـغ هـمـیبــرفــت بــایـد نـاخــورده از جــمــال تــو بــر
بــدیـن زمــانــه ز فــردوس هـر زمــان رضــوانهـمــی گــشــایـد بــر بــوســتــان خــرم در
دمـــیــده بـــاد بـــر اطـــراف عـــنــبـــر ســـاراکـشــیـده ابــر بــر آفــاق دیـبــه شــشــتــر
چــو نـاف آهـو گـشــتــه هـمـه هـوا ز بــخــورچـو پـر طـوطـی گشـتـه همه زمین ز خـضـر
دریـــغ و درد کـــزیـــن روزگـــار پــــر نـــزهـــتچــو زهـر مـی شـودم عـیـش ز انـده دلـبــر
دریــغ آنــکـــه نــدیــده تـــمــام روی تـــو مــننــهــاد بــایـد رویـم هــمــی بــه راه ســفــر
ز بــــهـــر آب حـــیـــات از پــــی رضـــای تــــوزمین بـه پـیمـایم همـچـو خـضـر و اسـکـندر
چـنـان بــخـواهـم رفـتــن ز پــیـش تــو صـنـمـاکـه وهم خـواهد بـودن بـه پـیش مـن رهـبـر
خــبــر نـگـویـدت از مـن مـگــر کــه ابــر بــهـارنـسـیـم نـاردت از مـن مـگـر نـسـیـم سـحـر
اگـــر جـــوازی یــابـــم ز شـــهــریــار جـــهــانکـه اخـتــیـار مـلـوکـسـت و افـتــخـار بــشـر
بـــه بـــحــر در کــنــم از آتـــش دلــم صــحــرابــه بـــادیــه کــنــم از آب دیــدگــان فــرغــر
امـیـر غــازی مـحــمـود ســیـف دولــت و دیـنکه قصـد او فردوس اسـت و دسـت او کوثـر
مــبــارزی کــه عــدیـل ســنـان اوســت اجــلمـظـفـری کـه قـریـن حـسـام اوسـت ظـفـر
چـــو آفــتـــاب ازو بـــاخـــتـــر ســتـــانــد نــورهــنــوز نــاشـــده پـــیــدا تـــمــام از خـــاور
نــمــانــد آز چـــو شــد کــف راد او مــعــطــینـمـانـد جــور چــو شـد روی روشـنـش داور
فــلــک زمــیــن ســزد ار جــود او بــود بـــارانجــهــان عــر بــود ار روی او شــود جــوهــر
مـدیـح خـوانـش را بــوسـتـان سـزد مـجـلـسخــطـیـب نـامـش را آســمـان ســزد مـنـبــر
خـــدایــگـــانـــا در رتـــبـــت و ســـخـــا آنـــیکه چرخ بـا تو زمین است و بـحر بـا تو شمر
کـه دیـد هـرگـز از ابــیـات وصــف تــو مـقـطــعکـه یـافـت هـرگـز در بــحـر مـدح تـو مـعـبــر
هــنــوز روز مــعــالــیــت را نــبـــوده صـــبـــاحهـنـوز بــاغ بــزرگــیـت را نـرســتــه شــجــر
چــو چــوب خــشـک بــسـوزد اثــیـر گـردون رااگـر ز آتـش خـشـمـت جـهـد ضـعـیـف شـرر
دلـیـلـش از مـن کـایـدون نـدیـده هـیـچ آتــشز تـف خـشم تـو گشتـم چـو سوخـتـه اخگر
ضعیف و بـی دل گشـتـم شـها که گر خـود راز زنــدگــان شـــمــرم کـــس نــداردم بـــاور
نـه بــســتــر از تــن مـن هـیـچ آگــهـی یـابــدنـه هـیـچ آگــه گــردد تــن مــن از بــســتــر
چــنـان بــمـانـدم در دســت روزگــار و جــهـانکــه تــیـغ تــافــتــه در دســت مـرد آهـنـگـر
ضـمـیـر پــاکـم نـشــگـفـت اگـر بــه آتــش دلز رویـم آمــد پــیـدا چــو گــوهـر از خــنــجــر
اگـر بـه چـشـم هـدایت نـگـشـت گـیتـی کـوروگـر بـه گوش حـقـیقـت نگشـت گردون کـر
چـرا کـه نشـنودم این همـه بـه عـدل سـخـنچـرا کـه آن نکـنـد سـوی مـن بـه مـهر نظـر
از آن غمی شده ام من که غم دلم بشکافتمـگـر نـخــواهـد جــز در مـیـانـش کــرد گـذر
بـسـان مـزمـر بـخـت مـرا مـیانـه تـهی اسـتاز آن بـــنــالـــم چـــون زیــر زار بـــر مــزمـــر
بـه پـیـش تـخـت تـو شـاهـا گـلـه نـکـردم مـنز بـخـت تـا نشـدم سـخـت عاجـز و مضـطـر
بــســان عـودم تــا آتــشــی بــه مـن نـرســدپــدیـد نــایـد آنـچــم بــه دل بــود مــضــمــر
بـه نزد دشـمن اگـر نیسـت روی سـرخـم زردبـه نزد دوست اگر نیست چشم خشکم تـر
چــــو روی آبــــی روی مـــرا مـــبــــاد بــــهـــاچـو چـشـم نرگـس چـشـم مرا مـبـاد بـصـر
خــدایــگــانــا بـــر مــن چــرا نــمــی تـــابـــیچـو می تـابـی بـر خـلـق این جـهان یکـسـر
نـه تــو فـروتــری انـدر بــزرگـی از خــورشــیـدنـه مـن بــه خـدمـت تـو کـمـتـرم ز نـیـلـوفـر
مــنــم چــو ذره و تــو آفــتـــاب عــالــمــتـــابز جـود خـویش چـو خـورشـید ذره مـی پـرور
وگـر تــو سـایـه ازیـن جـان خـسـتــه بــرداریبـه خـاک خویش کنم خون خود بـه بـاد هدر
اگـر چــه آتــش را قـربــی و عــزتــی بــاشــدبـه نفـس خـویش عـزیزسـت نیز خـاکسـتـر
گــر چــه در و گــهـر قــیـمــتــی بــود در کــانوگــرچـــه زایــد از گــاو دریــهــی عـــنــبـــر
ولــیــک ســنــگ بــود مــایــه ثــبــات یــکــیولــیــک تـــلــخ بـــود حــاصــل زهــاب دگــر
مـنم چـو گـوهر در سـنـگ خـشـک تـن پـنهانمـنـم چــو عـنـبــر در گـاو بــحـر دل مـضـمـر
سـحــاب دسـت تــو خـورشـیـد را دهـد مـایـهلــعــاب کــلــک تــو شــاخ امــل بـــرآرد بـــر
بـــه دولـــت تـــو بـــود روح در تـــن حـــیـــوانبــه مـکــنـت تــو بــود بــاده در دل ســاغــر
سخا بـه دست تو نازان چو تن بـه جان و روانامـل بــه دسـت تــو حـیـران چـو دیـده اعـور
ز بــهـر مــدح تــو و حــمـلــه عــدو هـســتــمبه بـزم و رزم چو کلک و چو نیزه بـسته کمر
اگـر بــبــری سـر از تــنـم چـو کـلـک بــه تـیـغچـو کـلـک رویدم از بـهر مـدحـت از تـن سـر
وگـر چــو عـنـبــر بــر آتــشـم بــســوزی پــاکمــدیـح یـابــی از مــن چــو بــری از عــنـبــر
نــیــم چـــو آهــو کــز کــشــور دگــر بـــچـــردنــهـد مــعــطــر نــافــه بــه کــشــور دیـگــر
بـــســان بـــازم کــش چــون داری انــدربــنــدشــکــار پــیـش تــو آرد چــو بــاز بــایــد پــر
عــجـــب نــبـــاشـــد کــز مــنــت ایــادی تـــوچــو طـوق قـمـری بــر گـردنـم بــمـانـد اثــر
دو تــا چــرا شــوم از تــو اگـر کــمـان نـشــدمتــهـی چــرا شــوم از تــو اگـر نـیـم ســاغـر
بــه مـدحــت انـدر بــسـیـار شـد مـرا گـفـتــارزیان بـود چـو فـراوان خـورنـد شـهد و شـکـر
ز آب رویـم قــطــره نـمــانـد جــز کــه خــلــابنمـاند ز آتـش طـبـعـم مـگـر کـه خـاکـسـتـر
خـــدایــگــانــا دانــی کــه چـــنــد ســال آمــدکـه جــز بــه درگـه تــو مـر مـرا نـبــود مـقــر
شــبــان و روزان بــیـدار و مـضــطــرب مــانـدهز بــهـر گـفـتـن مـدحـت چـو لـالـه و عـبــهـر
بـساط شکر تو گستـرده ام بـه کوشش طبـعنـهـال مـدح تــو پــرورده ام بــه خـون جــگـر
بــه وصــف مـدح تــو آکــنـده در دل انـدیـشــهبـه نظـم وصـف تـو اندوخـتـه بـه دیده سـهر
ز بــهـر آن را تــا بــر زمــانــه جــلــوه کــنــنــدمـدیـح هـای تــو را سـاخـتــیـم ز جـان زیـور
وگـر بــخـواهـد از بــهـر چــشـم زخــم اکـنـوندو دیده چـو شـبـه بـر بـندمش بـه گردن بـر
اگــر بـــه دفــتــر مــن جــز مــدایــح تــو بـــودتـنـم ز بــنـد بــلـا بــسـتـه بــاد چـون دفـتــر
وگـر ســپــهـر ز خــورشـیـد ســازدت دیـهـیـممـرصـعـش کـنم از مـدح تـو بـزرگ و نـام آور
بـه طـعـنه گـوید دشـمن کـه کـار چـون نکـنیز کــــار گــــردد مــــردم بــــزرگ و نــــام آور
چـــگــونــه کـــار تـــوانــیــم کـــرد بـــی آلــتحـسـام هرگـز بـی قـبـضـه کـی نمـود هنـر
درسـت شـد کـه زمـانه اسـت مر مرا دشـمنبــه جــز زمـانـه مـرا دشـمـن دگـر مـشـمـر
ز زاد و بــومـم بــر کــنـد و هـر زمـان و کــنـونهـمـی بــمـانـدم از صــد هـزار گـونـه عــبــر
از آنـکـه هسـتـم ازو و از آنـکـه هسـت از مـنبسنده کردم یک چند گه به خواب و به خور
اگـــر بـــه کـــودکـــی امـــیــدوارم از فـــرزنــدچــگــونــه بــاشــدم امــیـد پــیـری از مــادر
رهـی پــسـر را ایـنـجـا بــه تــو سـپــرد امـروزکـه دی رهـی را آنـجـا بــه تـو سـپــرد پــدر
بــدان مــبـــارک خــانــه هــمــی رود مــلــکــابــدان مــقــام رســانــد مــرا خــدای مــگــر
جــهـان گـذارم در نـیـک و بــد بــســان قــضــازمــیـن نـوردم در روز و شــب بــســان قــدر
چـو ریـگ و مـاهـی بــاشـم بـه کـوه و در دریـاچـو شیر و تـنین خـسـیم بـه بـیشـه و کردر
چـو بـاد شـکر گزارم ز تـو بـه خـاص و بـه عـامچـو مهر مدح رسـانم ز تـو بـه بـحـر و بـه بـر
دعــا و شــکـر تــو گـویـم بــه درگـه کـســریثـنـا و مـدح تـو خـوانـم بـه مـجـلـس قـیـصـر
هـمـیـشـه تــا بــدمـد بــر فـلـک ز مـهـر ضـیـاهـمـیـشـه تـا بـچـکـد بـر زمـیـن ز ابـر مـطـر
بــر آسـمـان جـلـالـت بــتـاب چـون خـورشـیـدبــه بــوسـتـان عـدالـت بــبــال چـون عـرعـر
نـگـاهـبــان تــنـت بــاد عـدل چــون جــوشــننـگــاهـبــان ســرت بــاد داد چــون مـغــفــر

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج
آخرین اخبار شعر و ادبیات