نـه از لـب تـو بــرآیـد هـمـی بـه طـعـم شـکـرنـه بــا رخ تــو بــرآیـد هـمـی بــه نـور قــمـرنـه چــون تــو صـورت پــرداخـت خـامـه مـانـینـه چــون تــ…
نـه از لـب تـو بــرآیـد هـمـی بـه طـعـم شـکـر | نـه بــا رخ تــو بــرآیـد هـمـی بــه نـور قــمـر |
نـه چــون تــو صـورت پــرداخـت خـامـه مـانـی | نـه چــون تــو لـعـبــت آراســت تــیـشـه آزر |
نــه از زمــانـه تــصــور شــود چــو تــو صــورت | نــه آفــتــاب تــوانــد کــنــد چــو تــو گــوهـر |
بـــــه نـــــور آذری و از تـــــو در دیـــــده ام آب | بـــه لــطــف آبــی و از تــســت در دلــم آذر |
مـرا چـو عـقـلـی در سـر بـه مـهـر شـایسـتـه | مـرا چـو جـانی در تـن بـه دوسـتـی در خـور |
ولــیـک ســود چــه دارد کــه بــا دریـغ هـمـی | بــرفــت بــایـد نـاخــورده از جــمــال تــو بــر |
بــدیـن زمــانــه ز فــردوس هـر زمــان رضــوان | هـمــی گــشــایـد بــر بــوســتــان خــرم در |
دمـــیــده بـــاد بـــر اطـــراف عـــنــبـــر ســـارا | کـشــیـده ابــر بــر آفــاق دیـبــه شــشــتــر |
چــو نـاف آهـو گـشــتــه هـمـه هـوا ز بــخــور | چـو پـر طـوطـی گشـتـه همه زمین ز خـضـر |
دریـــغ و درد کـــزیـــن روزگـــار پــــر نـــزهـــت | چــو زهـر مـی شـودم عـیـش ز انـده دلـبــر |
دریــغ آنــکـــه نــدیــده تـــمــام روی تـــو مــن | نــهــاد بــایـد رویـم هــمــی بــه راه ســفــر |
ز بــــهـــر آب حـــیـــات از پــــی رضـــای تــــو | زمین بـه پـیمـایم همـچـو خـضـر و اسـکـندر |
چـنـان بــخـواهـم رفـتــن ز پــیـش تــو صـنـمـا | کـه وهم خـواهد بـودن بـه پـیش مـن رهـبـر |
خــبــر نـگـویـدت از مـن مـگــر کــه ابــر بــهـار | نـسـیـم نـاردت از مـن مـگـر نـسـیـم سـحـر |
اگـــر جـــوازی یــابـــم ز شـــهــریــار جـــهــان | کـه اخـتــیـار مـلـوکـسـت و افـتــخـار بــشـر |
بـــه بـــحــر در کــنــم از آتـــش دلــم صــحــرا | بــه بـــادیــه کــنــم از آب دیــدگــان فــرغــر |
امـیـر غــازی مـحــمـود ســیـف دولــت و دیـن | که قصـد او فردوس اسـت و دسـت او کوثـر |
مــبــارزی کــه عــدیـل ســنـان اوســت اجــل | مـظـفـری کـه قـریـن حـسـام اوسـت ظـفـر |
چـــو آفــتـــاب ازو بـــاخـــتـــر ســتـــانــد نــور | هــنــوز نــاشـــده پـــیــدا تـــمــام از خـــاور |
نــمــانــد آز چـــو شــد کــف راد او مــعــطــی | نـمـانـد جــور چــو شـد روی روشـنـش داور |
فــلــک زمــیــن ســزد ار جــود او بــود بـــاران | جــهــان عــر بــود ار روی او شــود جــوهــر |
مـدیـح خـوانـش را بــوسـتـان سـزد مـجـلـس | خــطـیـب نـامـش را آســمـان ســزد مـنـبــر |
خـــدایــگـــانـــا در رتـــبـــت و ســـخـــا آنـــی | که چرخ بـا تو زمین است و بـحر بـا تو شمر |
کـه دیـد هـرگـز از ابــیـات وصــف تــو مـقـطــع | کـه یـافـت هـرگـز در بــحـر مـدح تـو مـعـبــر |
هــنــوز روز مــعــالــیــت را نــبـــوده صـــبـــاح | هـنـوز بــاغ بــزرگــیـت را نـرســتــه شــجــر |
چــو چــوب خــشـک بــسـوزد اثــیـر گـردون را | اگـر ز آتـش خـشـمـت جـهـد ضـعـیـف شـرر |
دلـیـلـش از مـن کـایـدون نـدیـده هـیـچ آتــش | ز تـف خـشم تـو گشتـم چـو سوخـتـه اخگر |
ضعیف و بـی دل گشـتـم شـها که گر خـود را | ز زنــدگــان شـــمــرم کـــس نــداردم بـــاور |
نـه بــســتــر از تــن مـن هـیـچ آگــهـی یـابــد | نـه هـیـچ آگــه گــردد تــن مــن از بــســتــر |
چــنـان بــمـانـدم در دســت روزگــار و جــهـان | کــه تــیـغ تــافــتــه در دســت مـرد آهـنـگـر |
ضـمـیـر پــاکـم نـشــگـفـت اگـر بــه آتــش دل | ز رویـم آمــد پــیـدا چــو گــوهـر از خــنــجــر |
اگـر بـه چـشـم هـدایت نـگـشـت گـیتـی کـور | وگـر بـه گوش حـقـیقـت نگشـت گردون کـر |
چـرا کـه نشـنودم این همـه بـه عـدل سـخـن | چـرا کـه آن نکـنـد سـوی مـن بـه مـهر نظـر |
از آن غمی شده ام من که غم دلم بشکافت | مـگـر نـخــواهـد جــز در مـیـانـش کــرد گـذر |
بـسـان مـزمـر بـخـت مـرا مـیانـه تـهی اسـت | از آن بـــنــالـــم چـــون زیــر زار بـــر مــزمـــر |
بـه پـیـش تـخـت تـو شـاهـا گـلـه نـکـردم مـن | ز بـخـت تـا نشـدم سـخـت عاجـز و مضـطـر |
بــســان عـودم تــا آتــشــی بــه مـن نـرســد | پــدیـد نــایـد آنـچــم بــه دل بــود مــضــمــر |
بـه نزد دشـمن اگـر نیسـت روی سـرخـم زرد | بـه نزد دوست اگر نیست چشم خشکم تـر |
چــــو روی آبــــی روی مـــرا مـــبــــاد بــــهـــا | چـو چـشـم نرگـس چـشـم مرا مـبـاد بـصـر |
خــدایــگــانــا بـــر مــن چــرا نــمــی تـــابـــی | چـو می تـابـی بـر خـلـق این جـهان یکـسـر |
نـه تــو فـروتــری انـدر بــزرگـی از خــورشــیـد | نـه مـن بــه خـدمـت تـو کـمـتـرم ز نـیـلـوفـر |
مــنــم چــو ذره و تــو آفــتـــاب عــالــمــتـــاب | ز جـود خـویش چـو خـورشـید ذره مـی پـرور |
وگـر تــو سـایـه ازیـن جـان خـسـتــه بــرداری | بـه خـاک خویش کنم خون خود بـه بـاد هدر |
اگـر چــه آتــش را قـربــی و عــزتــی بــاشــد | بـه نفـس خـویش عـزیزسـت نیز خـاکسـتـر |
گــر چــه در و گــهـر قــیـمــتــی بــود در کــان | وگــرچـــه زایــد از گــاو دریــهــی عـــنــبـــر |
ولــیــک ســنــگ بــود مــایــه ثــبــات یــکــی | ولــیــک تـــلــخ بـــود حــاصــل زهــاب دگــر |
مـنم چـو گـوهر در سـنـگ خـشـک تـن پـنهان | مـنـم چــو عـنـبــر در گـاو بــحـر دل مـضـمـر |
سـحــاب دسـت تــو خـورشـیـد را دهـد مـایـه | لــعــاب کــلــک تــو شــاخ امــل بـــرآرد بـــر |
بـــه دولـــت تـــو بـــود روح در تـــن حـــیـــوان | بــه مـکــنـت تــو بــود بــاده در دل ســاغــر |
سخا بـه دست تو نازان چو تن بـه جان و روان | امـل بــه دسـت تــو حـیـران چـو دیـده اعـور |
ز بــهـر مــدح تــو و حــمـلــه عــدو هـســتــم | به بـزم و رزم چو کلک و چو نیزه بـسته کمر |
اگـر بــبــری سـر از تــنـم چـو کـلـک بــه تـیـغ | چـو کـلـک رویدم از بـهر مـدحـت از تـن سـر |
وگـر چــو عـنـبــر بــر آتــشـم بــســوزی پــاک | مــدیـح یـابــی از مــن چــو بــری از عــنـبــر |
نــیــم چـــو آهــو کــز کــشــور دگــر بـــچـــرد | نــهـد مــعــطــر نــافــه بــه کــشــور دیـگــر |
بـــســان بـــازم کــش چــون داری انــدربــنــد | شــکــار پــیـش تــو آرد چــو بــاز بــایــد پــر |
عــجـــب نــبـــاشـــد کــز مــنــت ایــادی تـــو | چــو طـوق قـمـری بــر گـردنـم بــمـانـد اثــر |
دو تــا چــرا شــوم از تــو اگـر کــمـان نـشــدم | تــهـی چــرا شــوم از تــو اگـر نـیـم ســاغـر |
بــه مـدحــت انـدر بــسـیـار شـد مـرا گـفـتــار | زیان بـود چـو فـراوان خـورنـد شـهد و شـکـر |
ز آب رویـم قــطــره نـمــانـد جــز کــه خــلــاب | نمـاند ز آتـش طـبـعـم مـگـر کـه خـاکـسـتـر |
خـــدایــگــانــا دانــی کــه چـــنــد ســال آمــد | کـه جــز بــه درگـه تــو مـر مـرا نـبــود مـقــر |
شــبــان و روزان بــیـدار و مـضــطــرب مــانـده | ز بــهـر گـفـتـن مـدحـت چـو لـالـه و عـبــهـر |
بـساط شکر تو گستـرده ام بـه کوشش طبـع | نـهـال مـدح تــو پــرورده ام بــه خـون جــگـر |
بــه وصــف مـدح تــو آکــنـده در دل انـدیـشــه | بـه نظـم وصـف تـو اندوخـتـه بـه دیده سـهر |
ز بــهـر آن را تــا بــر زمــانــه جــلــوه کــنــنــد | مـدیـح هـای تــو را سـاخـتــیـم ز جـان زیـور |
وگـر بــخـواهـد از بــهـر چــشـم زخــم اکـنـون | دو دیده چـو شـبـه بـر بـندمش بـه گردن بـر |
اگــر بـــه دفــتــر مــن جــز مــدایــح تــو بـــود | تـنـم ز بــنـد بــلـا بــسـتـه بــاد چـون دفـتــر |
وگـر ســپــهـر ز خــورشـیـد ســازدت دیـهـیـم | مـرصـعـش کـنم از مـدح تـو بـزرگ و نـام آور |
بـه طـعـنه گـوید دشـمن کـه کـار چـون نکـنی | ز کــــار گــــردد مــــردم بــــزرگ و نــــام آور |
چـــگــونــه کـــار تـــوانــیــم کـــرد بـــی آلــت | حـسـام هرگـز بـی قـبـضـه کـی نمـود هنـر |
درسـت شـد کـه زمـانه اسـت مر مرا دشـمن | بــه جــز زمـانـه مـرا دشـمـن دگـر مـشـمـر |
ز زاد و بــومـم بــر کــنـد و هـر زمـان و کــنـون | هـمـی بــمـانـدم از صــد هـزار گـونـه عــبــر |
از آنـکـه هسـتـم ازو و از آنـکـه هسـت از مـن | بسنده کردم یک چند گه به خواب و به خور |
اگـــر بـــه کـــودکـــی امـــیــدوارم از فـــرزنــد | چــگــونــه بــاشــدم امــیـد پــیـری از مــادر |
رهـی پــسـر را ایـنـجـا بــه تــو سـپــرد امـروز | کـه دی رهـی را آنـجـا بــه تـو سـپــرد پــدر |
بــدان مــبـــارک خــانــه هــمــی رود مــلــکــا | بــدان مــقــام رســانــد مــرا خــدای مــگــر |
جــهـان گـذارم در نـیـک و بــد بــســان قــضــا | زمــیـن نـوردم در روز و شــب بــســان قــدر |
چـو ریـگ و مـاهـی بــاشـم بـه کـوه و در دریـا | چـو شیر و تـنین خـسـیم بـه بـیشـه و کردر |
چـو بـاد شـکر گزارم ز تـو بـه خـاص و بـه عـام | چـو مهر مدح رسـانم ز تـو بـه بـحـر و بـه بـر |
دعــا و شــکـر تــو گـویـم بــه درگـه کـســری | ثـنـا و مـدح تـو خـوانـم بـه مـجـلـس قـیـصـر |
هـمـیـشـه تــا بــدمـد بــر فـلـک ز مـهـر ضـیـا | هـمـیـشـه تـا بـچـکـد بـر زمـیـن ز ابـر مـطـر |
بــر آسـمـان جـلـالـت بــتـاب چـون خـورشـیـد | بــه بــوسـتـان عـدالـت بــبــال چـون عـرعـر |
نـگـاهـبــان تــنـت بــاد عـدل چــون جــوشــن | نـگــاهـبــان ســرت بــاد داد چــون مـغــفــر |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج