شـب آخـر شـد از جـهـان شـب مـنکـــه نــگـــرددش روز پـــیــرامـــنبــسـت صـورت مـرا چـو در پـوشـیـدشــب تــیــره ســیــاه پــیــراهــنکـــه بـــر اطــ…
| شـب آخـر شـد از جـهـان شـب مـن | کـــه نــگـــرددش روز پـــیــرامـــن |
| بــسـت صـورت مـرا چـو در پـوشـیـد | شــب تــیــره ســیــاه پــیــراهــن |
| کـــه بـــر اطـــراف چـــرخ زنـــگـــاری | بــه کــواکــب بــدوخــتــش دامـن |
| از سیاهی شب بـه رنگ و به شکل | بــود چــون مـاه مـنـخـسـف روزن |
| ریــخــتـــه دهــر قــیــر بـــر صــحـــرا | بــیــخــتــه چــرخ دوده بـــر بــرزن |
| چــرخ گـردان چــو خــسـروان بــزرگ | در و گــوهـر نـشــانـده بــر گــرزن |
| چـون بــه نـظـاره در سـپــهـر کـبــود | بــنـگـرسـتـم چـنـان فـتــادم ظـن |
| کــز شــهــاب و مــجــره بــر گــردون | زر و تـیغ اسـت بـر محـک و مسن |
| چـون بـدیـدم کـه صـبــح بــاز گـرفـت | از چـــراغ ســـتــــارگـــان روغـــن |
| شـاد گـشـتــم بــدانـکـه دانـســتــم | که چـو خـورشـید دید خـواهم من |
| طـــلــعــت آنــکــه نــور طــلــعــت او | مــی فــروزد چـــو آفــتـــاب زمــن |
| پــادشــا بــوالــمــظــفــر ابــراهــیــم | آســمـان خــوی و ابــر پــاداشــن |
| آن سـتــوده چــو فـضـل در هـر بــاب | وآن گـزیـده چــو فـخـر در هـر فـن |
| هـیـبــتــش گـرنـه دســت داودسـت | مـوم چــون گـرددش هـمـی آهـن |
| ای تــو از خــلــق چــون خــرد ز روان | تـنت از دهر همـچـون سـر ز بـدن |
| نــیـســت رای تــو را ظــلــام خــطــا | نـیـسـت جـود تــو را غـبــار مـنـن |
| مجـلس تـو ز تـو بـه شـب روز اسـت | صــفـه تــو ز تــو شــده گـلـشــن |
| مـسـنـد از روی تـو بـه نـور چـو چـرخ | مجلس از لفظ تو به در چون عدن |
| مـجــلـســت جــز خــلـاف را مـنـبــع | درگـــهــت جـــز نـــیــاز را مأمـــن |
| مـشـک شـد خـاک زیـر پــای ولـیـت | مـار شــد در کــف عــدوت رســن |
| دشـمـنـت را نمـانـد یک تـن دوسـت | دوسـتـت را نـمـانـد یـک دشـمـن |
| بــاد و خــاکـی گـه شـتــاب و درنـگ | آب و نــاری بـــه رای و پــاداشــن |
| بــا رفــیـقــان و پــیـش مــهـمــانــان | عـید تـو مورد گـشـت روی سـمن |
| در مــصــاف تــو از شــهـاب ســهـام | نــتــوانــد گــریــخــت اهــریــمــن |
| گـــر عـــدوی تــــو آفـــتــــاب شـــود | کـندش خـشـم تـو چـو نجـم پـرن |
| بــــا ســـر تــــیـــغ و گـــردن گـــرزت | سـر سـرخــســت و گـردن گـرزن |
| از نـهـیـب شـکـســتــن و بــســتــن | سـر گـردن بـخـسـت و گـردن تـن |
| نــاچـــخ تـــیــغ تـــو زر انــدودســـت | هـر دو روئیـن گــذار و شــیـر اوژن |
| زانـکــه افــســان تــیـغ و نـاچــخ تــو | تـرک خـودسـت و غـیبـه جـوشـن |
| ای یـلـان پــشـت رزم مـی نـمـایـیـد | کــز پــی رزم زنـده شــد بــهـمـن |
| ای گــرازان هــلــاجـــهــان گــیــریــد | کـه جــهـان را پــدیـد شـد بــیـژن |
| ای ضـــحـــی کــرده عــقــل را ایــام | ای بـــرافــکــنــده روزگــار فــتـــن |
| هر که هست از سخن گرفت شرف | بــاز از تــو شـرف گـرفـت سـخــن |
| از عـــطـــارد فـــصـــیـــح تـــر بـــودم | چــو زحــل کــرده ای مـرا الــکــن |
| گـر بــر آتــش نـهـی مـرا چــون مـوم | ور در آب افــکـنـیـم چــون چــنـدن |
| در صـــفـــات تـــوام بـــه بـــاغ ثـــنــا | می سرایم چـو فاخـتـه بـه چـمن |
| گــــر مــــرا دیــــده و زبـــــان از تــــو | نـیـســت امـروز جــاری و روشــن |
| ایــن و آن را بــه کــوری و گــنــگــی | بـاد نـهـزان تـنـگ چـشـم و دهـن |
| تــا هـمـی گــل دمــد بــه فــروردیـن | سـوسـن آیـد بــه بــار در بـهـمـن |
| شـاد بـادی بـه طـبـع هـمـچـون گـل | تـازه بـادی بـه روی چـون سوسن |
| در سـلـامـت بـه مـجـلـس مـیمـونت | بـــــاز آورده ایـــــزد ذوالـــــمـــــن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
