خـواجـه بــوطـاهـر ای سـپـهـر کـرمکـرمـت در جـهـان چـو عـلـم عـلـممــــی بـــــنــــازد روان آدم از آنــــکچـون تـویـی خـاسـت از بـنـی آدمای ز فـــضــ…
خـواجـه بــوطـاهـر ای سـپـهـر کـرم | کـرمـت در جـهـان چـو عـلـم عـلـم |
مــــی بـــــنــــازد روان آدم از آنــــک | چـون تـویـی خـاسـت از بـنـی آدم |
ای ز فـــضـــل تـــو نــامـــدار عـــرب | وی ز جــود تــو ســرفــراز عــجــم |
در جــهـان کـش بــه سـروری دامـن | بــر فــلـک نـه بــه افــتــخــار قـدم |
شــد زمــســتــان و نــوبــهــار آمــد | تـــازه شــد بـــاز چـــهــره عــالــم |
در هــوا نــیــز بـــاز نــزدیــکـــســـت | کـه کـمـان ره بــه زه کـنـد رسـتـم |
گـشـتـه از سـبــزه دشـت پـر دیـبــا | شــده از لــالــه کــوه پـــر مــیــرم |
بــر چــمــن بــارور کــنــد هـر شــب | شـــاخ را عـــون بـــاد و قــوت نــم |
بـی گـمان روز بـنده نو شـده اسـت | دل چــــــه داری ز روزگــــــارم دژم |
چــه نـشــانـی بــه بــاغ عـزت خــار | چـه نمـانی بـه جـای شـادی غـم |
عیش ناخوش همی کنی به سخط | سود بی خود چرا کشی به ستم |
روزگـــاری چـــنـــیـــن تــــر و تــــازه | نـوبــهـاری چــنـیـن خـوش و خـرم |
مـی خـور و مـی ده و بـبــال و بـنـاز | کـامـجـو عـیـش ران بـنـاز و بــچـم |
انــــدریـــن روزگــــار پــــر گــــوهـــر | اگـــر امــروز مــانــده ای بـــر کـــم |
چــون گـهـر سـخــت روی بــفـروزی | بــا جــهـانـی هـنـر کــمــا اعــلــم |
چـون تـو کس را که بـخـت یاری کرد | نــعــمــت و کــام در نــیــابــد کــم |
مـن بــه عــقـل انـدرو هـمـی نـگـرم | کــه جــهــان زود گــرددت ز خــدم |
تــا ز چــرخ و فــلــک ســجــود آرنــد | پیش تو چون شمن بـه پیش صنم |
دشـمـنـان را بـه عـنـف کـامـی کـف | دوسـتـان را بـه لطف و شـادی دم |
جـانـسـتـانی چـو مـوسـی عـمـران | جـان دهی همـچـو عـیسـی مریم |
پــس ازیـن نــیـز هـیـچ خــم نــدهـد | پـشـت جـاه تـو را سـپـهر بـه خـم |
در ســر کــلــک تــو کــنـد خــســرو | روزی لــکــر و ســپـــاه و حــشــم |
نـزنـد چـرخ جــز بــه حـکـم تــو پــی | نــزنــد ابـــر جــز بـــه امــر تـــو دم |
شـغـل هایی بـه رسـم و قاعـده ها | بنهی بـس به رسم و بـس محکم |
بـرگـشـایـی بـه طـبـع هـر مـشـکـل | بـــر فــروزی بـــرای هــر مــبــهــم |
هـــمـــه ارکـــان ســــروری را بــــاز | نــقــش دیـبــا کــنـی و مــهـر درم |
بــر هـمــه خــلــق بــاز بــگــشــایـد | در انـــعـــام تـــو کـــلـــیــد نــعـــم |
فــضــل ورزی چــو صــاحــب عــبــاد | مـال بـخـشـی چـو صـاحـب مکـرم |
بـخـل را در زنی بـه چـشم انگشـت | آز را پــر کــنـی بــه جــود شــکــم |
خـدمـت مـادحـان دهـی بـه سـلـف | صـلـه سـایـلـان دهـی بــه سـلـم |
بــر نـگــارد بــه جــای مــهـر شــرف | نــام تـــو بـــر نــگــیــنــه خـــاتـــم |
کـه ز مـدحــت کـنـد زمـانـه حــدیـث | گه بـه جـانت خـورد سـپـهر قسـم |
قــصــه بــخــت خــود نـخــوانـم نـیـز | غــصــه حــال خــود نــگــویـم هـم |
هــر جـــراحـــت کــه روزگــارم کــرد | ســعــی اقـبــال تــو کـنـد مـرهـم |
کـانـچـه گـویـم هـمـی خـبـر دهـدت | از نـــهــاد و جـــود کـــون و عـــدم |
زین سخن ها بـه گوش حـرص شنو | از چـو مـن مـادح و چـو من مـحـرم |
وانـچـه دیـگـر کـسـان تــو را گـویـنـد | مــاهـتــابــســت و قــصــه مــیـرم |
تـــا بـــه بـــاغ ارم زنـــنـــد مـــثـــال | بـــاد بـــخــتــت بـــه فــر بـــاغ ارم |
بـسـتـه بـر هـمـت تـو مـهـر نـشـان | زده بـــر دولــت تـــو بـــخــت رقــم |
بــا بــقــای تــو کــامــرانـی جــفــت | بـــا مــراد تـــو شــادمــانــی ضــم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج