ای اخـتـری نه یی تـو مـگـر اخـتـرگـردون فـضـل گـشـتـه بـه تـو انورآن اختری که سعد بـود بی نحسآن اخـتـری کـه نـفـع بـود بـی ضـرانـدر بــروج مـدح و ثــن…
| ای اخـتـری نه یی تـو مـگـر اخـتـر | گـردون فـضـل گـشـتـه بـه تـو انور |
| آن اختری که سعد بـود بی نحس | آن اخـتـری کـه نـفـع بـود بـی ضـر |
| انـدر بــروج مـدح و ثــنـا شــعــرت | سایر چو اختر است بـه هر کشور |
| شـعـرت رسـیده در ندب ظـلـمـت | چـشـم مـرا بــه نـور یـکـی اخـتــر |
| طـبـعـی کـه راه گـم کـنـد او را تـو | چـو اخـتـری بـه سوی خـرد رهبـر |
| مسـعـود گشـت اخـتـر بـخـت من | زیـن نـظــم نـورمـنـد فـلـک پــیـکـر |
| در نـظـم چـون خـط سـیهت دیدم | چـون اخـتـران مـعـانـی او یـکـسـر |
| دانم شنیده ای که چـو اخـتـر من | هسـتـم ز کوه تـنگ بـه گردون بـر |
| اخــتــر مـقــاومـت نـکـنـد بــا مـن | چـون زو نیم بـه قدر و محـل کمتـر |
| از لرزه همچـو اخـتـرم آن سـاعـت | کـز مـشــرق آفــتــاب بــرآرد ســر |
| روزم شبست و در شب تاری من | بــیـدار هـمـچــو اخـتــر بــر مـحـور |
| بـر قـد همـچـو چـنبـر مـن اشـکـم | چـون اخـتــران گـردون بــر چـنـبــر |
| نشگفت ار اخـتـرش شکفد از من | گز کف کبـود شد چـو سـپـهرم بـر |
| صـد بــاخـتـر چـو اخـتـر اگـر دیـدم | ویـحــک چــرا نـبــیـنـم یـک خــاور |
| انــدر مــیــان اوج چــرا زیـنــســان | چـون اخـتـر از هبـوط شدم مضطر |
| چــون اخـتــرانـم از دل و از خـاطـر | زان هـمـچـو اخـتـرم بـه وبـال انـدر |
| چـون اختـرم شگفت مکن چـندین | گـر مـحـتــرق شـدم از گـران خـور |
| چـون خـسـرو سـپـهـر مـحـل آمـد | اختـر بـه جـانش بـنده شد و چاکر |
| چـنـدین همـی مـحـاق چـرا بـینم | زیـن نـور آفــتــاب ضــیـا گــســتــر |
| شد مویه گر چـو کیوان بـخـت من | زان پـس کـه بــود زهـره خـنـیـاگـر |
| از پـاکـی ار چـو مـشـتـریـم در دل | بــــهــــرام وار چــــون بـــــودم آذر |
| نه من عـطـاردم که بـه هر حـالی | هر روز هست سوزش من بی مر |
| مــن ســوخــتــه ز اخــتــر وارونـم | ایـن اخــتــرســت یـارب یـا اخــگـر |
| چـون اختـر ارچـه رفتـه ام از خـانه | راجــع چــرا هـمـی نـشـوم ز ایـدر |
| اخـتـر ز جـرم چـرخ چـو بـدرخـشد | چــو آتــش از مـشـبــکـه مـجــمـر |
| وز اخـتــر شـهـاب فـلـک هـر سـو | گــردد چــو ســنـگ زردیـشــان زر |
| شـب را بـه گوش و گردن بـربـندد | از اخــتــران و خــاطــر جــان زیــور |
| تــا روز از اشــک دیـده گــلـگــونـم | چـون اخـتــران نـگـون بــودم خـاور |
| زین اخـتـران دیده کـه همچـون در | بـیـنـی روان شـده پـس یـکـدیـگـر |
| گـویـی مـکـلـل اسـت مـرا بـالـیـن | گـویـی مـرصـع اسـت مـرا بـسـتـر |
| هر شـب کـه نـو بـرآینـد از گـردون | ایـن اخــتــران شــوخ نـه جــانــاور |
| گــردنـد هـر زمــان ز قــضــای بــد | رنـــج و غـــم مـــرا پــــدر و مـــادر |
| آخـر نـه کـم ز اخــتــرم شـود نـیـز | چـون اخـتـرم شود بـه سـعادت فر |
| ابـیـات تـو هـمـیـن عـددسـت آری | مـعـنـیسـت انـدر اخـتـرم از هر در |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
