مختار فعلی (شاهد) – ‌گر چه تناقض بود ذکر تو و این دهان

«آتش» دل را حصار ، «خاک» کنم پای را
حلقه به گوش «هوا» دیده چو« آب »روان

قاب کنم یاد را شانه کنم راه را
سرمه کنم خاک را راز دلم را عیان

کشت کنم نام تا دشت به چشمان تو
بر- نکنم هیچ جز ناله ای از سوز جان

وصل کنم دل به دل سوی تو چون کهکشان
تا که بیابم از تو ماه شبم یک نشان

شاخه ی نیلوفری چشم ندوزد به جا
شاهد بی انجمن خنده نما بر جهان

۱۳۹۶۰۴۱۰