شـبـی یاد دارم کـه چـشـمـم نخـفـتشـنیدم کـه پـروانـه بـا شـمـع گـفـتکه من عـاشـقـم گر بـسـوزم رواسـتتـو را گـریـه و سـوز بــاری چـراسـت؟بــگــفــت ای …
| شـبـی یاد دارم کـه چـشـمـم نخـفـت | شـنیدم کـه پـروانـه بـا شـمـع گـفـت |
| که من عـاشـقـم گر بـسـوزم رواسـت | تـو را گـریـه و سـوز بــاری چـراسـت؟ |
| بــگــفــت ای هـوادار مـســکــیـن مـن | بــرفــت انـگـبــیـن یـار شــیـریـن مـن |
| چــو شــیـریـنـی از مــن بــدر مـی رود | چـو فـرهـادم آتـش بــه سـر مـی رود |
| همی گـفـت و هر لحـظـه سـیلاب درد | فــرو مـی دویـدش بــه رخــســار زرد |
| که ای مدعـی عـشـق کار تـو نیسـت | کـه نـه صـبـر داری نـه یـارای ایـسـت |
| تـو بـگـریزی از پـیش یک شـعـلـه خـام | مـن اسـتــاده ام تــا بــسـوزم تــمـام |
| تـو را آتـش عـشـق اگـر پـر بـسـوخـت | مرا بـین که از پـای تـا سـر بـسوخـت |
| همه شب در این گفت و گو بود شمع | بــه دیـدار او وقــت اصــحــاب، جــمـع |
| نـرفـتــه ز شـب هـمـچـنـان بــهـره ای | کـه ناگـه بـکـشـتـش پـری چـهره ای |
| همی گفت و می رفت دودش بـه سر | هـمـین بـود پـایان عـشـق، ای پـسـر |
| ره ایـن اسـت اگـر خـواهـی آمـوخـتــن | بـه کـشـتـن فـرج یـابـی از سـوخـتـن |
| مـکـن گـریـه بــر گـور مـقـتـول دوسـت | قـل الـحـمـدلـلـه کـه مقـبـول اوسـت |
| اگـر عـاشـقـی سـر مـشـوی از مـرض | چو سعدی فرو شوی دست از غرض |
| فـــدائی نــدارد ز مــقــصـــود چـــنــگ | وگـر بـر سـرش تـیـر بــارنـد و سـنـگ |
| بــه دریــا مــرو گــفــتــمــت زیــنــهــار | وگـر مـی روی تـن بـه طـوفـان سـپـار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
