محمود بیهقی – غمخوا ری د ل

چه با ید کرد تا اینکه؛ دل او شاد ما ن گردد
برا یش آ نچه میخوا هد؛ فرا هم کرده او مشگل

تلا شی را شروع کرد م؛ بهرجائی روی آوردم
که شا ید من بدست آرم؛ آ ن خواسته چون مشگل

دلم آ رام گرفت از آ ن؛ که او را شا د می دید م
که خوشحا لی او ا زمن؛ بر او آرامشی حا صل

به لذ ت در کنا ر ا و؛ د می را من بیا سو د م
ا ز آ ن وقتی که صرف گردید؛حل گردیدآن مشگل

اگر خواهی بری لذ ت ؛ تو ا ز د ید ن مه رو ئی
بیا تو عشق عر ضه کن ؛ که مزد آ ن شود حاصل

تما م ماهر ویا ن در پی آ نند؛ که بینند دلبر خود را
جما ل آ ن صنم را ؛ تا که دنیا هست بر او حا صل

بد ل ا ز د ل گله کرد م؛ جو ا بم د ا داو بی پر وا
بگفت ا ز چه تو این گونه؛ غمی دا ری اند ر د ل

جوا بش را بدا د م دو ری تو؛ در اند رو ن من
غمی را جا نها ده عشق ؛ دل را کرده بی حا صل

به یا رم روی کر د م من؛ جوابم را ند ا د بید ل
د ل غمز ده ا م را سخت؛ پریشا ن کرده که مشگل

م………ب