محمود بیهقی – علی اعجا ز خلقت

تو هما ن هما ئی هستی؛ که بنزد کبر یا ئی
به خدا پیا م ر سا ند ی؛ همه رحمت خدا را

به همه ا علا م کرد ی ؛ که تو قر آ ن بیا نی
کی قبو ل نکرد آ نرا؛ که اود شمن است خدا را

همه یا د تو صواب ا ست؛که زلطف حق با شد
چه صوا ب بهتر ا ز ا ین؛ نا م تو یا د خد ا را

شا فعی به هر دو عا لم؛ آ ن که شیعه تو با شد
ا ی علی شفا عتی کن ؛ تو همه شیعیا ن ر ا

جز تو تر بیت نیا فته ؛ ز یر د ست آ ن پیا مبر
تو هما ن بنده ای هستی؛ جا یگز ین آ ن مقام را

تو ز ا نسا ن بر ترهستی؛ زخد ا پا ئین ترهستی
جا یگا هت د رچه حد ست؛ که تو یاوری خدا را

عا شق روی تو هستم ؛مو لا یم رو ی بما کن
که نیا ز ما بر آ نست ؛ که تو لطف کنی ما را

د ل به د و ستی تو داد م؛ مهریزدا ن بدست آ رم
د ست ز دستت برندارم؛ تو که یا وری خد ا را

بجز تو کسی هم دا شته؛ پسر ی چو پا ک با خته
که به کر بلا علم کرد ؛ همه یا را ن و خویشا نرا

موسقی شعر فا علن مفتعلن مفا علن مفتعل

م……..ب