محمود بیهقی – ز یبا ئی بها ر د ر بو ستا ن

گل وبلبل درآمیزند؛ بیکد یگرعشق ورزند
بروی گل زنند چهچه؛ غزلخوا نا ن بهاری

گلی از دور میگو ید؛ نگاهی کن توبررویم
چقد رزیبا ست برای تو؛ا ین گلزا ر بها ری

برو بوستان وبنگر تو؛ همه زیبا ئی آ ن را
چه سا خته ا زوجودگل؛ برا ین گلزا ربهاری

به یک سو پر کشیده؛ خوشگلانی مثل پروانه
مزین کرده صحرا را؛ نسیم روح زای بهاری

گل لا له سفید و سرخ؛ سرا ز خاکی برآورده
تمام دشت رازیبا نموده است ؛ این باد بهاری

کجا من دل برم یاران؛که زیبائی نصیبم هست
همه صحراگلستان شد؛از ا ین باد ها ی بهاری

به بوستان وبه باغ وگل؛ نظر کردم درهرروز
بیا بنشین به پیش من؛ دراین روزها ی بها ری

م…….ب