محمود بیهقی – د ل با قر ا ر

رفیقا ن می کنند شا دی ؛ که تا دلشاد باشی تو
چرا در حا ل حزن هستی؛ ترا قبلا خندان دیدم

لبا س حزن بیرون کن ؛ بد شت وکوه توروکن
که تا دلشاد شوی امروز؛ بخوشحالی ترا د یدم

تما م عمر خود را من ؛ به پا یت عرضه میدارم
تو یک لحظه نگاهم کن ؛ رخ زیبا ت را د ید م

عزیزا ن د لبر ی کردند؛ برای یا ر د ل جو یم
تو هم یک لحظه شادی کن؛ برویت شادیها دیدم

بیا لطفی بکن تو بر من ؛ تا که بینم رخ ماهت
هر آ ن چه در توان دارم ؛ بخو بی شادی را دیدم

دل غمزده رنجور است ؛ بر ا ی یا ر محبو بم
بیا ای یا رغم دور کن ؛ من آ م رخساررادیدم

بر و ز شادی و غم من ؛ ر فیق را ه می با شم
حا لا که شادی پیش آ مد؛ ترا در رقص هم دیدم

عجب دوران پر دردیست ؛ بر ی مر د م عا دی
خوش ا ند آ نها ئی که دارند؛ من خوشحالیرا دیدم

خد ا یا گر بد ل خوا هیم ؛ مطیع امرتوبا شیم
و گر نه هر چه پیش آ ید ؛ بد یها یش یقین داریم

م……..ب