محمود بیهقی – آ وا ز جیر جیر ک ها

درختا ن سبز زمین هم سبزه بنمود
همه بو ستا ن سبز یش هست کا مل

برو ی شا خه بلبل چهچه می زد
به آ نسو قمری هم د ر ذ کر با دل

صدا یش بس ظریف و دل پسند بود
برا ی گوش من بود صو تی کا مل

تو جه کردم که گفتا ر آ ن چیست
بد ید م با خدا یش را ز ی ا ز د ل

می گفت ای خا لق یکتا که شکرت
تو خلق کردی مرا ا زا ین آب و گل

دگر ذکر ش بو د با خا لق خو یش
ترا دوست مید ا رم ای رفع مشگل

چنا ن ز یبا می گفت را زد لش را
که هر کس می شنید شاد میشد ا زد ل

دقیق من گوش کرد م صو ت ا و را
و لی فا صله دوربود شنید ن مشگل

به نزد یکش رو ا ن گشتم هما ند م
صد ا یش با همه سو زا ز ته د ل

که ا و بود جیر جیر کی روی بو ته
که می کر د با خدا یش ا و درد د ل

ر فتم تا که بگیر م من که آ ن را
جهید و رفت نشست بر روی آ ن گل

مو سقی شعر فعولن فعولن فعولن فعول

م………ب