محمود بیهقی – آ رزوی عرفا و ذ ها د

تو چهره می نمودی قلبم زجا ی در رفت
هر بار نگا ه کرد ی عشقم بتو زیا د ت

ا ی خا لقی که ما را بیشتر زخود موا ظب
هر بار که لطف دادی تا بکشم خجا لت

افسو ن لطفت هستیم ا ی خا لق د و عا لم
لبخند به چهره آ ور تا بچشیم حلا و ت

خا لق تو ئی به عا لم یا ر ب عنا یتی کن
بر بند ه ضعیفت که ا و هست د ر خجا لت

لطفت به همه یکسا ن بر انس و جن وعا لم
ما را ز الطا ف خویش محظو ظ ا ز کما لت

من بند ه تو هستم ا مرت بمن که فرض است
تا ا ین که د ر قیا مت ما را بخشی بمنت

هر امری د اشتی بر من بر جا ن و د ل پذ یرا
ا جر م هما ن با شد لطف تو د ر قیا مت

عا لم همه بفر ما ن بر امر تو اطا عت
ا ین بند ه ضعیفت تر سش هست از ضلا لت

خا لق که لطف بنما تو بر همه بند گا ن
تا این که خو شحا ل گر دیم ما همه در قیا مت

موسقیشعر انفعله ینفعلو انفعلو ینفعل

م……..ب