دل به بند غم اسیر میشود
کودکی چه زود پیر میشود
کودکی چه زود پیر میشود
رود پر خروش شاعرانه ها
راهی دل کویر میشود
نوجوان سر بلند پر غرور
چون کمان سربه زیر میشود
برده ی هوای نفس بینوا
در خیال خود امیر میشود
رفتن قطار زندگانی ام
اجتناب ناپذیر میشود
دل که تشنه نشاط و زندگیست
ازحیات خویش سیر میشود
دیر آمدیم و زود می رویم
«ناگهان چه زود دیر میشود»
#محمد_م_سلیمان
شاعر محمد مهدی سلیمان
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
