مـُـو به روی شانـه می ریزی چـه حالی می شـوم
عـاشــقِ پس کــوچــه هـای ایـن حـوالـی می شـوم
می زنم خود را به دریایی که موجش موی توست
بـا صدایـت غـــرقِ رویــای مـحــالــی مـی شـــوم
تـا کـه چشمانت خــرامـان مـی رود تا پشـتِ پِلـک
با دو چـشمانـت اسیــرِ قـیــل و قــالــی مــی شــوم
گــاهــی از شــب ها سـَـری بـر آسمانِ مــن بـزن
بــا حـلـولِ مـاه تــو حـالــی بـه حـالــی مـی شــوم
مــی نـشیــنم روبــروی پـنـجـره با هــر غــروب
بـا هـجـومِ یـادِ تــو از غـصه خــالــی مـی شـــوم
روســری وا کـُـن بـرایــم مـسـت و پـاتـیـل تــوام
شـانـه بـر مــوی تـو چــون بـادِ شـمالی می شـوم
جـای لـب هـای تـو می بـوسـم لـبِ ســرخ شـفـق
آخــرِ شـب خـیــره بـر گُـل هـای قـالـی می شـوم
(با تقدیم احترام ــ محمد منصورفلاح)
شاعر محمد منصورفلاح
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
