مرا بگذار قدری هم که تا محو شما باشم
کنارت میتوانم بی گمان مثل خدا باشم
کنارت میتوانم بی گمان مثل خدا باشم
نفس تا میکشی انقدر بیصبرانه دلتنگم
که میخواهم برایت تا ابد مثل هوا باشم
بگو هر بار اسمم را که تا عادت کنم حالا
پس از یک عمر تنهایی به دنبال صدا باشم
تفال کن به نام آیه ی دلتنگی این شعر
مرا بگذار با تو از همه قدری جدا باشم
چه فرقی میکند با این همه انگشت ها سمتم
اگر در پای تو عمدا کمی عین گدا باشم
نمیدانی چه طوفانی به پا کردی تو در جانم
که حتی یک تنه میخواهم اینجا با تو ما باشم
شاعر محمد لالوی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو