محمد لالوی – اغوا

خنده هایت بوی باران دارد و دیوانگی
دارد این مومن به شکلی ساده اغوا میشود

شرح این دلدادگی با شعرهایم گفتنیست
گوییا شعر مرا در حد فتوا میشود

خانه ام را با چه وردی سخت افسون کرده ای؟
هر دری را میگشایم رو به تو وا میشود

بی گمان بیهوده می آید تلاشم پیش تو
شعر من با اسم تو انگار معنا میشود

قصد کردم این سری چشم از تو بردارم ولی
این تلاش بیخودی هر بار بیجا میشود

هرچه میکوشم که شعرم از تو خالی باشد و
هر سری اسم تو در اخر هویدا میشود

طفل نو پای غزل بودم ولی با لطف تو
شاعر گمنامتان دارد هیولا میشود

بی گمان بالا بگیرد اختلاف شاعران
بر سر وصف تو آخر سخت ، دعوا میشود