جهان می سوزد از یاسای چنگیز
و ظرفِ صبر علم گشته لبریز
و ظرفِ صبر علم گشته لبریز
کسی با عاطفه کاری ندارد
و با عشق و صفا و دوستی نیز
دلم می لرزد از تنهایی گل
گلویش نازک و تیغ خزان تیز
بهاران می دهد هر لحظه آواز
که: غارتگر بود دستان پاییز
رعیت را نباشد عدل و انصاف
و حاکم را نباشد میل پرهیز
کجا شد عدل موعود الهی
که آویزد به کعبه دستِ خونریز
شکسته حرمت دلهای عاشق
الا ای منجی عالم بپاخیز…!
محمدعلی جعفریان(عاشق)
اللهم عجل لولیک الفرج
شاعر محمد علی جعفریان
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
