محمد علی جعفریان – آسمان بی پرنده

بی عشق یعنی زندگی کشدار و بی روح
حتی تنفس در چنین شهری کشنده است

باید دوباره عاشقانه! سبز کوچید
پرواز دل سوی خدا تقدیر بنده است

آه ای سبکبالان از آن بالا ببینید . . .
جای کبوتر در زمین ردّ ِ خزنده است

نردِ محبت بازی زیبای هستی است
هرکس در این بازی ببازد دل، برنده است

پیکر به جان، در یا به موج و موج از باد
ماهی به آب و آدمی باعشق زنده است . . .

1378
ازکتاب پرستوهای عاشق

محمدعلی جعفریان(عاشق)