محمد رفیع تبار – سزا

حق داری از عذاب جهنم حذر کنی
وقتی سزای آدم عاشق بهشت نیست

گر می رود به بام ثریا کج این حصار
معمار کج نهاده و تقصیر خشت نیست

من مطمئنم عاقبت راه ما دو تا
آنگونه ای که دست طبیعت نوشت نیست

می دیدمت ولی نه دعا خواندم و نه ورد
وقتی خدای من بت دیر و کنشت نیست

وقتی خدای من تویی و خنده ات که عشق
غیر از تو و هر آنچه که در تو سرشت نیست

گر می روی برو به سلامت ولی بدان
در خرمن زمانه دگر آنچه کشت نیست

می بارم و به عکس تو زل می زنم ولی
هر بارشی که بارش اردیبهشت نیست

م.ر.باران