محمد حسین بهاری – انتظار

مات است پیش دیده ام از دور تا کنار
هرچند قاب آینه ام را غبار نیست

با دست بیصدا ، به تقلا ، نمی رسد
دستم به خشک ساحلت آیا کنار نیست

جان را فدای روی تو کردم ، تبسمی
جان می‌دهد دوباره به من، این شعار نیست

گشتم اسیر نرد محبت ، ولی مرا
دیگر، توان بازی و برد قمار نیست

غم های بیشمار دلم را احاطه کرد
افسوس میخورم که می ام غمگسار نیست

مست از وصال خویش بگردان مرا ز لطف
دل را دگر ز هجر تو تاب خمار نیست

اینک بهاری از چه نشستی به انتظار
دیگر زمان ماندن در انتظار نیست