به غروب غصه داری ، که شکسته دل ،اسیرم
نه توان ِ شب شدن هست ، نه پری که پربگیرم
همه تن میان موج و ، همه سر میان سحرا
به سهندِ خفته مانم ، چو شکسته پای ، شیرم
نه در این توان نشستن ، نه از آن توان گسستن
که تو در من آفتابی ، و ستاره ی ضمیرم
چو بلای آسمانی ، که به جان زند نهانی
به تو مبتلاست جانم ، و شبی بدین بمیرم
شاعر محمد اباذری
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
