ببخش که رود روانی اسیر یک جسدم
مرا ببخش که مردد میان صفر و صدم
مرا ببخش که مردد میان صفر و صدم
مرا ببخش که غزل های من پر است از تو
مرا ببخش که فقط گفتن از تو را بلدم
کنار هر گل سرخی نشسته خاری سخت
کنار این همه خوبی ببخش اگر که بدم
نزن به سینه ی من دست رد ز بی مهری
که جز تو سنگ کسی را به سینه ام نزدم
فدای گوشه ی چشمت اگر خدای منی
فدای ناز نگاهت ، رجیم الی الْأبَدم
شاعر محمدمهدی بومری
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
