آه و افسوس ز روزی که در قفس افتیم
در پی حرس و طمع ، در پی هوس افتیم
دل اگر در ره دلدار رود باطل نیست
باطل آنست که ما در پی ناکس افتیم
نکند بی دل و دلبر ، پی دنیا باشیم
نکند مثل بلبلی به خار و خس افتیم
همگیمان ز ازل روح خدا در تن ماست
که ز او زار و در فغان و در جرس افتیم
همه آیید که راه بهشت پی گیریم
که مبادا به جزا حبس در قبس افتیم
نبریم راه به بیراهه چو گمره که شدیم
بهره مان اینکه فقط در نفس نفس افتیم برویم در پی یاری که کوی او پیداست
بیا «محبّ» پی لیلای هم نفس افتیم
در پی حرس و طمع ، در پی هوس افتیم
دل اگر در ره دلدار رود باطل نیست
باطل آنست که ما در پی ناکس افتیم
نکند بی دل و دلبر ، پی دنیا باشیم
نکند مثل بلبلی به خار و خس افتیم
همگیمان ز ازل روح خدا در تن ماست
که ز او زار و در فغان و در جرس افتیم
همه آیید که راه بهشت پی گیریم
که مبادا به جزا حبس در قبس افتیم
نبریم راه به بیراهه چو گمره که شدیم
بهره مان اینکه فقط در نفس نفس افتیم برویم در پی یاری که کوی او پیداست
بیا «محبّ» پی لیلای هم نفس افتیم
شاعر محمدعلی اکبری شعرباف(تخلص:محب)
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
