محمدرضا عظیمی پور – سایه بان پر

وقتی که زهر بر بدن او اثر گذاشت
خشکید کام و بر جگر او شرر گذاشت

بدتر ز زهر زخم زبان های ام فضل
زخمی به جانِ زاده ی خیر البشر گذاشت

لب تشنه بود و جرعه یِ آبی به او نداد
خصمی که زهر داد و شرر بر جگر گذاشت

شادی و پایکوبیِ آن بی حیا زنان
مُهری به آه و ناله یِ آن محتضر گذاشت

بر پشت بام ، پیکر مولای شیعیان
ماند و عزا به شیعه ی اثنی عشر گذاشت

اما خدا توسط جمعی کبوتران
یک سایه بان به پیکرش از جنس پر گذاشت

از تشنگی و شدت زهرش خموش گشت؛
خورشید و داغ بر دل نجم القمر گذاشت

وقتی شد آشکار جنایات ام فضل
بر شیعه داغ سینه و چشمان تر گذاشت

آقا غریب بود و غریبانه جان سپرد
شیخ صدوق یک سندی معتبر گذاشت

محمدرضا عظیمی پور

#محمدرضا_عظیمی_پور