مجید مبلّغ ناصری – استاد شجریان

حریم وصل تو چون آستان جانان است
نوای نیمه ی شب هات ،آه باران است

به یاد عارف و عامی در آسمان عشق
کنار چشمه ی نوش ات دلم غزلخوان است

ز نغمه های پیام نسیم و دود عود
شراب و شعر و شعورم همیشه جوشان است

تو آگهی به تمام رموز سر عشق
که فاش راز دل ات با هزاردستان است

در انتظار دل خسته خون به مینایم
که این ز گنبد مینای تو نمایان است

تو اسوه ای، که به رندان مست میکده ها
سرود مهر تو مانند بوی باران است

به فصل بغض نبندی زبان آتش را !!!
کنون که در وطن من فقط زمستان است

بیا به نیت پیوند مهر بامن باش
در این زمانه که انسان شبیه شیطان است

نرو که در قبیله ی خوابیده در پناه خزان
به جان جان عزیزت دلم پریشان است

بزن به داد کلامت به ریشه ی بیداد
که آتش دل مجنون همیشه سوزان است

گهی که در خیال نپخته دلم به جام تهی ست
تمام لحظه ی عمرم شبیه زندان است

قسم به تپه ی ماهور سبز اندامت
که مرد دلشدگان ات از ایل گیلان است

هرآنکه ناز نفس هاش،جان عشاق است
غرور و تاج تمدن برای ایران است

کسی به اسب هنرها ز شعله ی کینه
گذر کند چو سیاوش که مرد میدان است

بخوان که ناله مرغ سحر در این شب تار
ز همت بلند و رفیع شما شجریان است

23دی95لنگرود