مجتبی باقی – گلپونه های انتظار

اشتیاق پرکشیدن حسِّ ناب یک غزل
با صُراحی نگاه و نرگسِ چشم خمار

گشته ام مجنون مستی در مسیر عاشقی
شورلیلای دوچشمش کرده جان را بیقرار

بارش باران رحمت انتشار نام اوست
پر زعطر یاد او هر بوستان و لاله زار

درکلاس زندگی شاگرد احساسش منم
می نوازد تار دل را درس آن آمـوزگار

با قدمهای صبورش زندگی را جان دهد
کِی وزد عطرخوش گلپونه های انتظار؟

بشنوم صوت الهی از زبان دلکشش
نغمه ی آیات او احساس آواز هَزار

با نگاهی سبز و درفصل طلوع مقدمش
تلخی فرهاد؛ شیرین می شود در نوبهار

#مجتبی_باقی