فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 5 اردیبهشت 1404

پایگاه خبری شاعر

متفرقات – قسمت چهارم

چــمـن خــلــد کــی ایـن لــالـه و نـســریـن دارد؟لـب اعــجــاز کــی ایـن خــنـده شــیـریـن دارد؟ســر فــتــراک شــهـادت بــه ســلـامـت بــاشــد!ســر …

چــمـن خــلــد کــی ایـن لــالـه و نـســریـن دارد؟ لـب اعــجــاز کــی ایـن خــنـده شــیـریـن دارد؟
ســر فــتــراک شــهـادت بــه ســلـامـت بــاشــد! ســر شــوریــده مــا کــی ســر بـــالــیــن دارد؟
کـــبـــک اگــر نــاز بـــه فـــرهــاد کـــنــد جـــا دارد کــه قـــدم بـــر قـــدم جـــلــوه شـــیــریــن دارد
***
بــا رخــت آیــنــه خــوش عــیــش تــمــامــی دارد شــانــه بــا هــر شــکــن زلــف تــو دامــی دارد
عــمــرهــا رفــت ز وارســتـــگــی و مــی ســوزم تـــب واســـوخـــتـــگــی طـــرفــه دوامــی دارد
***
خـــنــک آن دل کـــه ز وســـواس تـــمــنــا گـــذرد دامـن افـشـان چــو نـسـیـم از ســر دنـیـا گـذرد
در دل ســنــگ تــوان رخــنـه بــه هـمــواری کــرد رشــتــه را عــقــد گـهـر کـوچــه دهـد تــا گـذرد
بـه شـتـابـی کـه گـذشـتـم مـن ازین وحـشـتـگـاه رفــــرف مـــوج مــــگــــر از ســــر دریـــا گــــذرد
***
رهــنـــوردی کـــه مـــدارش بـــه تـــوکـــل گـــذرد گــر قـــدم بـــر ســـر دریــا نــهــد از پـــل گــذرد
کـی بـه فـکـر خـس و خـاشـاک مـن افـتـد بـرقـی کــز ســیـه خــانـه لـیـلـی بــه تــغــافــل گــذرد
***
داغــم از خــنــده بــیـهــوده خــود، مــی تــرســم کـه چـو گـل مـدت عـمـرم بــه شـکـفـتـن گـذرد
***
قـــطـــع امـــیــد ازان زلـــف دوتـــا نـــتـــوان کـــرد دامـــن دولـــت جـــاویـــد رهـــا نـــتــــوان کـــرد
قـاصـد و نـامـه و پــیـغـام نـمـی خــواهـد عـشـق در حــرم پــیــروی قــبـــلــه نــمــا نــتــوان کــرد
***
بــرو ای غــیــر بــه مــا داغ مــحــبـــت مــفــروش ایـن زر قــلـب بــه کـار هـمـه کـس نـتــوان کـرد
***
هـر کـه شـبــهـا ز ســر زانـوی خــود بــالـیـن کـرد غنچـه سـان جـیب و بـغل پـرسـخـن رنگین کرد
زهر چـشمش چه عجـب گر بـه تـبـسم کم شد؟ بــه نـمـک تــلـخــی بــادام تــوان شـیـریـن کـرد
آه ازین عشق سـتـم پـیشه که بـا چـندین سعی دهـن تــیـشـه فـرهـاد بــه خــون شـیـریـن کـرد
***
هـر کـجــا از خــط سـبــز تــو سـخــن مـی خـیـزد مـوی از ســبــزه بــر انـدام چــمـن مـی خــیـزد
مـشـرق مـصـرع بــرجــسـتــه دل پــرخـون اسـت این سـهیلی اسـت که از خـاک یمن می خـیزد
***
مــرغ مــن در بـــغــل بـــیــضـــه هــم آزاد نــبـــود آشــیــان هــیــچ کــم از خــانــه صــیــاد نــبــود
دل بــی درد مـن از خــواب فـرامـوشـی جــســت نـامـه دوســت کـم از ســیـلـی اســتــاد نـبــود
***
نــکــشــم نــاز بـــتـــی را کــه جــفــاجــو نــبـــود بــه چــه کـار آیـدم آن گـل کـه در او بــو نـبــود؟
بـیسـتـون پـیش سـبـکدسـتـی ما بـی وزن است عـشـق را سـنـگ کـم ایـنـجــا بــه تــرازو نـبــود
***
مــصــر روشــن ز جــمــال مــه کــنـعــان نــشــود تــا بــرافــروخــتــه از ســیـلــی اخــوان نـشــود
خــواریــی هــســت بـــه دنــبـــال خــودآرایــی را پــرطــاوس مـحــال اســت مـگــس ران نـشــود
***
رام عـــاشـــق نـــشـــدن، کـــام زلـــیـــخـــا دادن هـــمـــه از یـــوســـف بـــازاری مـــا مـــی آیـــد
***
ســخــنــی کــز دهــن تـــنــگ تـــو بـــرمــی آیــد راز غــیــب اســت کــه از پــرده بـــدر مــی آیــد
از گــلــســتــان در و دیـوار و ز آیـیـنـه قــفــاســت آنـچــه از حــســن تــو مـا را بــه نـظـر مـی آیـد
آمـد کـار مـن و رشـتــه تــســبــیـح یـکـی اســت کـه ز صـد رهـگـذرم ســنـگ بــه ســر مـی آیـد
***
خــون بــه جــوشـم ز خــط غـالـیـه گـون مـی آیـد ایـن بـهـاری اسـت کـز او بـوی جـنـون مـی آیـد
عـشـق را خـلوت خـاصـی اسـت که از مشـتـاقان هـر کـه از خــویـش بــرون رفــت درون مـی آیـد
بــه تــمـاشــای تــو ای ســرو خــرامـان ز چــمـن گـل نـفـس سـوخـتـه چـون لـالـه بـرون مـی آید
***
مــگـــر از نــالــه بـــلــبـــل دل مــا بـــگـــشـــایــد ورنـه پــیـداســت چــه از بــاد صـبــا بــگـشـایـد
مــی تــوانــد گــره از غــنــچــه پـــیــکــان وا کــرد هـر نـســیـمـی کــه دل تــنـگ مـرا بــگـشــایـد
صــبــح را بــخــیـه انــجــم نــشــود مــهــر دهــن نــتــوان بــســت دری را کــه خــدا بــگــشــایـد
***
گـلـی از عــیـش نـچــیـدم کــه مـلـالـی نـرســیـد خـاری از پـا نکـشـیدم کـه بـه چـشـمـم نخـلـید
عــالـم افــروزی حــســن از نـظــر پــاکــان اســت گـل خــورشــیـد ز فـیـض نـفــس صــبــح دمـیـد
***
دو دل شــوم چــو بــه زلـفــش مـرا نـگــاه افــتــد چــو رهـروی کــه رهـش بــر ســر دو راه افــتــد
فـــروتـــنـــی اســـت بـــرازنـــده از ســـرافـــرازان که خـوشنماسـت شـکسـتـی که بـر کلاه افتـد
***
کـــجـــا دمــاغ تـــو گــرم از شـــراب مــی گــردد؟ کــه مــی ز شـــرم نــگــاه تـــو آب مــی گــردد
هـمـیـشــه در پــی آزار مـاســت چــشــم فــلـک بــه قــصــد شــبــنــم مــا آفــتــاب مــی گــردد
***
دریـن ریـاض کــســی خــوشــه اش دو ســر دارد کــه غــیـر اشــک دگــر دانــه ای نــمــی کــارد
ازان ز عـــمــر ابـــد کـــامــیــاب شـــد ابـــلــیــس کــه ســـر بـــه ســـجـــده آدم فــرو نــمــی آرد
دلـی کـه تــشــنـه دیـدار آتــشـیـن رویـی اســت بـــه غـــیــر آب شـــدن چـــاره ای نــمـــی دارد
***
کـســی کـه کــاوش عــشــقــی درون خــود دارد هــمــیـشــه بــاده لــعــلــی ز خــون خــود دارد
بــه آتــش دگــری خــشــمــگــیـن نـمــی ســوزد فـــتـــیــلـــه داغ پـــلـــنـــگ از درون خـــود دارد
***
چــو دســت خــود بــه دعـا مـی پــرسـت بــردارد بــه بـــاغ گــریــه کــنــان تــاک دســت بـــردارد
دعـای صــبــح بــنـاگـوش بــی اثــر شــده اســت دگــر کــســی بــه چــه امـیـد دســت بــردارد؟
***
لــبـــش بــه ظــاهــر اگــر حــرف شــکــریــن دارد ز خـــط ســبـــز هــمــان زهــر در نــگــیــن دارد
عـجـب کـه پـشـت زمین خـم چـو آسـمـان نشـود ز مـــنــتـــی کـــه خـــرام تـــو بـــر زمــیــن دارد
حـــجـــاب روشــنــی دل بـــود حــلــاوت عــیــش کــه مــوم روز ســـیــاهــی در انــگــبـــیــن دارد
***
شــــــراب روز دل لــــــالــــــه را ســــــیــــــه دارد چه حاجـت است بـه شاهد سخن چـو تـه دارد
بـه داد و عـدل بــود خـسـروی، نـه طـبــل و کـلـاه وگـرنـه شــاهـیـن، هـم طـبــل و هـم کـلـه دارد
بــــرآورد ز گــــریــــبــــان رســــتــــگــــاری ســــر کـسـی کـه سـر بــه تــه از خـجـلـت گـنـه دارد
***
ز خـــط صـــفـــا لــب مــیــگــون یــار پـــیــدا کــرد بـــهـــار نـــشأه ایـــن بــــاده را دوبـــالـــا کـــرد
مـرا بــه دسـت تـهـی هـمـچـو شـانـه مـی بــایـد گـــره ز کـــار پـــریــشـــان عـــالــمــی وا کـــرد
***
بــه حـسـن، خـیـرگـی مـا چـه مـی تــوانـد کـرد؟ بــه آفــتــاب، تــمـاشــا چــه مـی تــوانـد کــرد؟
اگـــر دو یــار مـــوافـــق زبـــان یــکـــی ســـازنـــد فـلـک بــه یـک تـن تـنـهـا چـه مـی تـوانـد کـرد؟
***
بـــه آه ســـرد دل خـــود دو نـــیـــم بـــایـــد کـــرد چـو غـنـچـه خـنـده بـه روی نـسـیـم بــایـد کـرد
نـــدا کــــنـــد بــــه زبــــان بــــریـــده زلــــف ایـــاز کـــه پـــا دراز بـــه حـــد گـــلــیــم بـــایــد کـــرد
دلـی کـه جــمـع ز ذکـر خـفـی چـو غـنـچـه شـود ز ذکـــر اره چـــه لـــازم دو نــیــم بـــایــد کـــرد؟
***
ز ســـرنــوشـــت قــضـــا احـــتـــراز نــتـــوان کــرد گــره بـــه نــاخــن از ابـــروی بـــاز نــتــوان کــرد
مــرا ز عــالــم تــکــلــیــف عــشــق بــیــرون بــرد چــو دل بــه جــای نـبــاشــد نـمـاز نـتــوان کـرد
اگـــر ز لـــوث ریـــا ســـجـــده گـــاه بـــایــد پـــاک بــه غــیـر دامـن مـســتــان نـمــاز نـتــوان کــرد
***
سـخـن چـو هـر دو لـب او بـه یـکـدگـر مـی خـورد چـو رشتـه غوطه بـه سرچـشمه گهر می خورد
سـفـر گزین که بـه چـشـم جـهان شـوی شـیرین عـزیـز مـصـر شـب و روز ایـن شـکـر مـی خــورد
خــوش آن مــلــال کــه از آســتــیـن مــرهـمــیـان نـسـیـم ســوده الـمـاس بــر جــگـر مـی خــورد
***
ســبــکـروی بــه صـف دشـمـنـان شـبــیـخــون زد کــه نـعــل ســیـر بــه گــلـگــون عــزم وارون زد
کــنــار خــویــش ز خــون شــفــق لــبــالــب دیــد چـو صـبـح هـر کـه دم خـوش بـه زیـر گـردون زد
***
چــو شـبــنـم آن کـه دل خـویـش بــا صـفـا سـازد ز گــرد بـــالــش خـــورشــیــد مــتـــکــا ســـازد
عــبــث بــه کـیـنـه مـا گـرم مـی شــود دشــمـن ســمــوم را چــمــن خــلــق مــا صــبـــا ســازد
تــرا کـه بــاده لـعـلـی اســت در قـدح مـپــســنـد کــه اســـتـــخـــوان مــرا درد کــهــربـــا ســـازد
***
غــریــب کــوی تـــو در هــر کــجـــا وطــن ســـازد ز پـــاره هـــای دل آن خـــاک را یــمـــن ســـازد
وفــا مــجــوی ز مــصــر وجــود، هــیـهــات اســت کـه بــوی پــیـرهـن ایـنـجــا بــه پــیـرهـن سـازد
***
دل رمــیــده بـــه ایــن خـــاکــدان نــمــی ســـازد بــه هـیـچ وجــه شـرر بــا دخــان نـمـی ســازد
بــه خــارخـار قـفـس بــلـبــلـی کـه خـوی گـرفـت دگــر بــه خــار و خــس آشــیـان نـمــی ســازد
فـــغـــان مـــن کـــه دل ســـنـــگ را بــــه درد آرد غــنـیـمــت اســت تــرا مـهـربــان نـمـی ســازد
***
غــبـــار خــط چــو بــه عــزم نــبـــرد مــی خــیــزد ز آب چــشــمــه خــورشــیـد گــرد مــی خــیـزد
ســـتـــاره در قـــدم او ســـپــــنـــد مـــی ســـوزد سـبـکـروی کـه چـو خـورشـیـد فـرد مـی خـیـزد
***
بــه دل عـلـاقـه نـداریـم تــا بــه جــان چــه رســد گـذشـتـه ایـم ز خـود تـا بــه دیـگـران چـه رسـد
فـقـیر را ز غـنـی کـاهش اسـت قـسـمـت و بـس ز آشـنـایـی گـوهـر بــه ریـسـمـان چــه رســد؟
***
مـــس وجــــود مـــرا درد کـــیـــمـــیـــا بــــاشــــد طــلــای بــی غــش مــن درد بــی دوا بــاشــد
حــصــار عــافــیـت مـن شــده اســت درویـشــی دعــای جــوشــن مــن نــقــش بــوریــا بــاشــد
ز آشـــنــایــی مــردم، گــزیــده هــر کـــس شـــد کــنــاره گــیـرد ازان ســگ کــه آشــنــا بــاشــد
***
شـکـسـتـه بـند قـناعـت مرا دهان بـسـتـه اسـت هـمــانـیـم کــه مــرادم ز اســتــخــوان بــاشــد
***
کــجــا بــه ســیـر چــمـن بــا رخ گـشــاده نـشــد کـه گـل ز شــاخ بــه تــعـظـیـم او پــیـاده نـشـد
هــزار نــاخـــن الــمــاس ریــشـــه کــرد و هــنــوز ز زلــف طــالــع مــا یـک گــره گــشــاده نــشــد
***
رخ تـــــو روی نــــگــــاه از پـــــری بـــــگــــردانــــد عـــــنـــــان دل ز بــــــت آزری بـــــگـــــردانـــــد
چــو آفــتـــاب، مــرا چــنــد دربـــدر غــم عــشــق بـــه زیــر خـــیــمــه نــیــلــوفـــری بـــگــردانــد؟
عــلـاقـه هـاســت بــه مـن دام را، نـه آن صــیـدم کــه گــرد خــویـش مــرا ســرســری بــگــردانـد
چــو آفــتــاب ز ســیـمــای گــوهــرم پــیــداســت کــــه آب در نـــظــــر جــــوهـــری بــــگـــردانـــد
***
ســحــر کــه پـــرده ز رخ گــلــرخــان بـــرانــدازنــد ( ) زلــــزلــــه در مــــلــــک خـــــاور انــــدازنــــد
حــذر ز گــرمــی ایــن ره مــکــن کــه آبـــلــه هــا بــه هـر قــدم کـه نـهـی فــرش گـوهـر انـدازنـد
***
درسـت سـازد اگـر شـیشـه شـیشـه گـر شـکـند خـوشـم کـه عـشـق دلم را بـه یکـدگـر شـکـند
بــه روغـن آتــش ســوزان نـمـی شـود خــامـوش خـمـار جــاه مـحــال اسـت سـیـم و زر شـکـنـد
***
دلـــاوران کـــه صـــف کـــارزار مــی شـــکـــنــنــد بــه خــون گـرم مـن اول خــمـار مـی شــکـنـنـد
هــنــوز ســاقــی مــحـــجـــوب مــا نــمــی دانــد کـه دلـبــران ز لـب خــود خــمـار مـی شـکـنـنـد
چـه حـاجـت اسـت بـه مـی بـزم زهدکـیشـان را؟ بــه خـون یـکـدگـر ایـنـجـا خـمـار مـی شـکـنـنـد
***
تــــرا کــــه چــــتــــر زرانــــدود آفــــتـــــاب بـــــود هـــلــــال عــــیـــد بــــه انــــدازه رکــــاب بــــود
هــمــان خــورم بــه رگ خــواب نــیــش بــیــداری اگـر چــه بــســتــرم از پــرده هـای خــواب بــود
مـزن بــه شـیـشـه مـا سـنـگ مـحـتـسـب زنـهـار کــــبــــوتــــر حــــرم مــــا بــــط شــــراب بــــود
***
ز هــر نـــهــال بـــه قـــد ســـرو اگـــر زیــاده بـــود نــظـــر بـــه قــامــت رعـــنــای او پـــیــاده بـــود
حـــریــص بـــیــش ز انــدازه رزق مــی طـــلـــبـــد هــمــیـشــه لــقــمــه مــور از دهـن زیـاده بــود
***
بــه تــیـغ هـر کـه شــود کـشــتــه پــایـدار شــود رســد چــو قـطــره بــه دریـا یـکـی هـزار شــود
ز چـــارپـــای عــنــاصــر پـــیــاده هــر کــس شــد بـه یک نـفـس چـو مـسـیحـا فـلـک سـوار شـود
***
ز درد مــــی دل زهـــاد بــــا صــــفــــا نــــشــــود کـه چــشــم آبــلـه روشــن بــه تــوتــیـا نـشـود
پـس از فـراق، قـلـم نـیسـت بـر شـکـسـتـه دلـان چــو نـی جــدا ز شــکـر گـشــت بــوریـا نـشـود
جــــــدا فــــــتـــــــاده ام از کــــــاروان در آن وادی کـــه نــالــه جـــرس از کـــاروان جـــدا نــشـــود
گــرفــتـــه ای پـــی طـــول امــل بـــه عــنــوانــی کــه هــیـچ کــور چــنــان پــیـرو عــصــا نــشــود
تــا ز خــود گــم نـشــود دل بــه هـدایـت نــرســد درد درمــان نــشــود تــا بــه نــهــایــت نــرســد
راه طـی گـشـت و همـان دوری مـنزل بـرجـاسـت کـه شـنیده اسـت کـه مـنزل بـه نهایت نرسـد؟
ستم این است که می فهمد و می پوشد چشم کـاش آن شـوخ بـه مـضـمـون شـکـایـت نـرسـد
***
مـــحــــنـــت مـــردم آزاده فـــزونـــتــــر بــــاشـــد بـــار دل لــازمــه ســـرو و صـــنــوبـــر بـــاشـــد
عـالـم خــاک بــود مـنـتــظــم از پــســت و بــلـنـد مـصـلـحـت نـیـسـت ده انـگـشـت بـرابـر بـاشـد
مـی تــوان شـمـع بــرافـروخــت ز نـقـش قـدمـش هـر کـه را آتــش ســودای تــو در ســر بــاشــد
***
فــیـض در دامــن صــحــرای جــنـون مـی بــاشــد خـاک این بـادیه آغـشـتـه بـه خـون مـی بـاشـد
از جـــوان بـــیــش بـــود طـــول امـــل پـــیـــران را ریـشــه نـخــل کـهـنـســال فـزون مـی بــاشــد
***
آب بـــر آتـــش هــر بـــی ســـر و پـــا افــشــانــد چـون رسـد نـوبــت مـا، دسـت بـه مـا افـشـانـد
مــن کــه بــر نـکــهـت پــیـراهـن او دارم چــشــم آب بـــر آتـــش مـــن بـــاد صـــبـــا افـــشـــانـــد
***
سـاده لـوحـان کـه بـدآمـوز بـه صـحـبـت شـده اند غـافـل از جــنـت دربــسـتــه خــلـوت شـده انـد
بــه خــوشــی چــون گــذرد عــمــر بــنـی آدم را؟ کــه ز پــشــت پـــدر آواره ز جــنــت شــده انــد
***
ســرزلــف ســخـــن آن روز بـــه دســـتـــم دادنــد کـه بـه هر مـو چـو سـر زلـف شـکـسـتـم دادند
پــــرده دیـــده مـــن کـــاغـــذ ســــوزن زده شـــد تــا ســر رشــتــه مـقـصـود بــه دســتــم دادنـد
نـیـســت در طــالـع مـن عــقـده گـشــایـی، ورنـه عــقــده چــون تــاک بــه انـدازه دســتــم دادنـد
***
نـــی اگـــر از دل پـــررخـــنـــه صـــدایــی نـــزنـــد راه عـــشـــاق تـــرا هـــیـــچ نـــوایـــی نـــزنـــد
می زند مـار بـه هر عـضـو، ولـی نی مـاری اسـت کــه بــه غــیــر از دل آگــاه بــه جــایــی نــزنــد
خـــون مـــا را کـــه دل آهـــن ازو جـــوش کـــنـــد جـوهر تـیغ مـحـال اسـت کـه خـس پـوش کـنـد
دل بــــی طـــاقـــت مـــا صــــبــــر نـــدارد، ورنـــه حـسـن از آیـیـنـه مـحـال اسـت فـرامـوش کـنـد
هـیـچ نـفـریـن بـه ازیـن نـیـسـت کـه عـاقـل گـردد هـر کـه حــق نـمـک عــشــق فــرامـوش کــنـد
***
دل چـــو آرایــش مــژگـــان تـــر خـــویــش کـــنــد داغ را آیـــنـــه دار جــــگـــر خــــویـــش کــــنـــد
مـی بــرد بــخــت بــه ظــلــمــت کــده هـنـد مـرا تـا چـه خـاک (سـیه) آنجـا بـه سـر خـویش کند
***
عشق چـون شـعله کشـد اشک دمادم چـه کند؟ پـیش خـورشـید صـف آرایی شـبـنم چـه کـنـد؟
از جــگـر تــشــنـگـیـم ریـگ روان ســیـراب اســت بـا چـو من سوختـه ای چـشمه زمزم چـه کند؟
***
آه را یـــاد ســـر زلـــف تـــو پـــیـــچـــیــده کـــنـــد فــکــر را شــیـوه رفــتــار تــو ســنـجــیـده کـنـد
دل مـحــال اســت کـه بــا داغ هـوس جــوش زنـد کـعـبـه حـاشـا کـه بـه بـر جـامـه پـوشـیده کـند
***
خــلــد تــســخــیــر دل اهــل مــحــبـــت نــکــنــد بـــرق در بـــوتـــه خــاشــاک اقــامــت نــکــنــد
کــرد دلــگــیــر ســـفــرپـــای گــرانــخـــواب، مــرا هـیـچ کــس بــا قــلـم کــنـد کــتــابــت نـکــنـد!
***
بـــاده ای را نــپـــرســتــم کــه خــرابـــم نــکــنــد گــرد آن شــمــع نـگــردم کــه کــبــابــم نـکــنـد
خــون مـنـصـورم و بــیـداردلـی جــوش مـن اسـت مـی طـفـل افـکـن افـسـانـه بـه خـوابــم نـکـنـد
آب گـشـتــه اسـت دل یـک چــمـن از خـنـده مـن مـی شــود حــشــر مـکـافــات گـلـابــم نـکـنـد؟
***
عـاشــقـانـی کـه دل از گـریـه ســبــکـبــار کـنـنـد شـکـوه خـود چـه ضـرورسـت کـه اظـهار کـننـد؟
بـــوی پـــیــراهــن گــلــزار ازان شــوخــتـــرســت کــه نــظـــربـــنــد ز خـــار ســـر دیــوار کــنــنــد
***
عــشــقــبــازان چــو جــلــای نــظــر پــاک دهـنــد مـنـصـب بـرق جـهـانـسـوز بـه خـاشـاک دهـنـد
مـفــلــســم، حــوصــلــه نـاز خــریـدارم نـیـســت مـی فـروشـم بــه بــهـای دل اگـر خـاک دهـنـد
(در دو روزش چــو سـر زلـف بــهـم مـی شـکـنـی حیف دل نیست که در دست تو بی باک دهند)
***
داغ ســودای تــرا بـــر دل بـــی کــیــنــه نــهــنــد گـوهـری را کـه عـزیزسـت بـه گـنـجـینـه نـهـنـد
بــی تــو جــمـعــی کـه نـظــر آب دهـنـد از گـلـزار تـشـنـگـانـنـد کـه بــر ریـگ روان سـیـنـه نـهـنـد
قــســمــت مــردم هــمــوار نــگــردد ســخــتـــی بــالــش از مــوم بــه زیـر ســر آیـیـنــه نــهــنــد
***
دل بـه خـال تـو عـبـث چـشـم طـمـع دوخـتـه بـود مـشـک این نافـه سـراسـر جـگـر سـوخـتـه بـود
چــون صــبــا بــیـهــده بــر گــرد چــمــن گــردیـدم رزق مـن غـنـچـه صـفـت در دلـم انـدوخـتـه بـود
***
مـی خـرامـید و صـبـوح از مـی بـی غـش زده بـود لــالــه ای بـــود کــه ســر از دل آتــش زده بــود
ای مــه عــیــد کــجــا گــم شــده بــودی دیــروز؟ که کمان ابـروی من دسـت بـه تـرکـش زده بـود
***
پـیـش ازیـن سـیـنـه ام از چـاک گـلـسـتـانـی بـود هـر شــکـاف از دل چــاکـم لـب خــنـدانـی بــود
روزگـاری اســت نـرفـتــیـم بــه صــحــرای جــنـون یاد مجـنون کـه عـجـب سـلسـله جـنبـانی بـود!
***
***
(چــشــمــت کــه راه تــوبــه احــبـــاب مــی زنــد ســاغــر بــه طــاق ابــروی مــحــراب مـی زنـد)
(یک صـبـحـدم بـه طـرف گـلـسـتـان گـذشـتـه ای شــبــنــم هــنــوز بـــر رخ گــل آب مــی زنــد؟)
***
چــون لــالــه هــر کــه بــاده حــمــرا نــمــی زنــد جــوش نـشــاط چــون خــم صـهـبــا نـمـی زنـد
مـجــنـون کـه از لـبــاس تــعــلـق بــرآمـده اســت آتـــش چـــرا بـــه دامــن صــحــرا نــمــی زنــد؟
از داغ گــــشــــت شــــورش مـــغــــزم زیـــادتــــر گـــرداب مـــهـــر بـــر لـــب دریــا نـــمـــی زنـــد
***
دم گــر چــه پـــیــش آیــنــه عــالــم نــمــی زنــد آیــیــنــه پـــیــش عـــارض او دم نـــمـــی زنـــد
از پــــنـــبــــه داغ مــــا نـــرود زنـــده در کــــفــــن از بــخــیـه زخــم مــا مــژه بــر هـم نـمــی زنــد
از شــشــدر جــهــات، مــرا نــقــش کــم رهـانــد گـیـرد اگـر کــســی کــم خــود، کـم نـمـی زنـد
***
مــاه از حــجـــاب روی تـــو پـــرویــن عــرق کــنــد آیــیــنــه را شــکــوه جــمــال تـــو شــق کــنــد
اســکــنـدرســت اگـر چــه بــود در لـبــاس فــقــر هـر کــس کـه اخــتــصــار بــه ســد رمـق کــنـد
چــون بــا رخ تــو چــهـره شــود مـه، کــه آفــتــاب از شــرم عـارضــت ز شــفـق خــون عـرق کـنـد
***
تــا چــنـد رخ ز بــاده کــســی لــالـه گــون کــنـد؟ تـا کـی کـسـی شـنـاه بــه دریـای خـون کـنـد؟
هر کـس ز عـشـق سـایه دسـتـی گرفـتـه اسـت چـون تـیـشـه دسـت در کـمـر بــیـسـتـون کـنـد
روزی کـــه چـــرخ پـــنـــبـــه گـــذارد بـــه داغ مـــا خــورشــیــد ســر ز روزن مــغــرب بــرون کــنــد
اول شـــکـــار لــاغـــر آن صـــیــد پـــیــشـــه ایــم مــا را مــگــر شــهــیــد بـــرای شــگــون کــنــد
***
چـندان کـه مـمـکـن اسـت کـسـی مـردمـی کـند دم را چـــرا عـــلــم کــنــد و کـــژدمــی کــنــد؟
نان جـوی بـه سـفره هر کس که هسـت ازوسـت آدم زبـــان خـــویــش اگـــر گـــنــدمـــی کـــنــد
طـــوفــان نــوح، کــودک دریــا نــدیــده ای اســـت جـــایــی کــه آب دیــده مــا قـــلــزمــی کـــنــد
***
اول بـــه ظـــالـــمـــان اثـــر ظـــلـــم مــی رســـد پـیش از هدف همـیشـه کـمـان نـالـه مـی کـند
***
در خـشـت خـم بــه چــشـم حـقـارت نـظـر مـکـن خـورشـیـد سـاغـر از لـب ایـن بــام شـد بــلـنـد
پـــرواز مــرغ بـــســمــل ازو بـــیــشــتــر مــخــواه بــال و پــری کــه در شــکــن دام شــد بــلــنــد
***
ایـن نـاقـصـان کـه فـخــر بــه انـسـاب مـی کـنـنـد پـس پـس سـفر چـو طفل رسـن تـاب می کنند
اســلــاف را هـم از نــســب خــود کــنــنــد خــوار بـس نیست این ستـم که بـه اعقاب می کنند؟
***
تــیـر از فـراق شـسـت تــو مـی کـرد نـالـه دوش؟ یــا بـــال عــنــدلــیــب پـــر ایــن خــدنــگ بـــود
از آبـــــــــیــــــــاری عــــــــرق شــــــــرم، روی او تــــا آفـــتــــاب زرد خـــزان لـــالـــه رنـــگ بــــود
امـشــب کــه شــوخــی هـوســش آرمـیـده بــود جــان شــراب بـــر لــب ســاغــر رســیــده بــود
درد طــلــب بــلــاســت، وگــرنــه رفــیــق خــضــر لـب تــشــنـگـی خــویـش در آیـیـنـه دیـده بــود
***
مــژگــان مــن ز اشــک دمــی بــی گــهــر نــبــود ایـن شــاخ بــی شــکـوفـه لـخــت جــگـر نـبــود
آیـــیـــنـــه ات ز دود خــــط آخــــر ســـیـــاه شـــد خــط بــر زمـیـن کــشــیـدن مـا بــی اثــر نـبــود
***
خــطــت ز پـــیــش چــشــم ســوادم نــمــی رود دلــــســـــوزی رخ تـــــو ز یــــادم نــــمــــی رود
هــر جــلــوه ای کــه دیــده ام از ســروقــامــتــی چـــون مـــصـــرع بـــلـــنــد ز یــادم نــمـــی رود
(هــرگــه لــبــت بــه خــنــده تــبــســم ادا شــود هـر عـضـو مـن چـو بـرگ گـل از هم جـدا شـود)
(پـــیــکــان یــار را نــتـــوانــد بـــه خـــود گــرفـــت گــر اســتــخــوان مــن هـمـه آهـن ربــا شــود)
***
دل روبـــرو بـــه خـــنــجـــر مــژگــان چـــرا شـــود بــا بــرق، خــار دســت و گـریـبــان چــرا شـود؟
جــان داد صــبـــح بـــر ســر یــک خــنــده خــنــک دنـدان کــس بــه خــنـده نـمـایـان چــرا شــود؟
***
آنـجــا کــه عــارض تــو ز مـی لــالــه گــون شــود در دیـده رشـتــه هـای نـگـه جــوی خـون شـود
لــنــگـــر دریــن مــحـــیــط کـــنــد کـــار بـــادبـــان دیـوانــگــی ز ســنــگ مــلــامــت فــزون شــود
***
عــمـرم بــه تــلـخــکــامـی مـل خــرج مـی شــود اشــکـم بــه رنـگ لـالـه و گـل خــرج مـی شـود
بــا عـاشـقـان هـمـیـن سـخـن عـاشـقـی بـگـوی در کــشــور قــفــس زر گــل خــرج مــی شــود
***
ای ســنـگــدل عــقــیـق تــو بــدنــام مــی شــود ورنـه مـرا چــه از دو ســه دشـنـام مـی شـود؟
ایــــام بــــرگــــریــــز پــــر و بــــال مــــیــــرســــد تــا عــنـدلــیـب مـا بــه قــفــس رام مـی شــود
در خـــانـــه ای کـــه روی تــــو افـــزود از شـــراب تــبــخـالـه خـوش نـشـیـن لـب بــام مـی شـود
***
از خـواب، چـشـم شـوخ تـو سـنـگـین نمـی شـود در زیـر ابــر بــرق بــه تــمــکــیـن نــمــی شــود
تــلـخــی پــذیـر بــاش کـه بــی آب تــلـخ و شــور چـون گـوهر اسـتـخـوان تـو شـیرین نمـی شـود
***
هــر کـــس کــه از رخ تـــو نــظـــر آب مــی دهــد خـرمـن بـه بـرق و خـانـه بـه سـیلـاب مـی دهد
در خـــون یــک جـــهــان دل بـــی تـــاب مــی رود مــشــاطــه ای کــه زلــف تــرا تــاب مــی دهـد
صـیـدی کـه بـی قـراری وحـشـت کـشـیده اسـت در چــشــم دام، داد شــکــرخــواب مــی دهــد
***
گـــل بــــوی بــــی وفــــایـــی ارواح مـــی دهـــد یـــادی ز کــــم بــــقــــایـــی ارواح مـــی دهـــد
خــنــدیــدن و شــکــفــتــن یــاران بـــه روی هــم یــاد از بـــغـــل گـــشـــایــی ارواح مـــی دهـــد
***
آیـیـنـه ات ز چـشـم بـدان بـی صـفـا شـده اسـت خــاکــســتــر ســپــنـد، جــلــای تــو مـی دهـد
***
عــاشــق عــنـان بــه چــرخ مـقــوس نـمـی دهـد صـیـد رمـیـده دسـت بــه هـر کـس نـمـی دهـد
بـی حـاصـلـی اسـت حـاصـل نـیـکـی بـه بـدگـهـر آبــی کــه خــورد ریـگ روان پــس نــمــی دهـد
چـــون طـــفـــل خـــام، آرزوی بـــی تـــمــیــز مــا فــرصــت بــه هـیـچ مــیـوه نــارس نـمــی دهـد
***
هــرگــز کــســـی ز قــافــلــه دل نــشــان نــدیــد یـــک آفـــریـــده آتــــش ایـــن کـــاروان نـــدیـــد
چــون سـرو، خـام آمـد و خـام از چــمـن گـذشـت نــخــلــی کــه انــقــلــاب بــهـار و خــزان نــدیـد
***
بــه جــای قــطــره بــاران بــه کـشــت طــالـع مـا ز آســمــان ســتـــم پـــیــشــه مــور مــی آیــد
***
تــبــســمــی پــی دشــنــام تــلــخ در کــارســت نــمــکــچــش مــزه ای بــا پــیـالــه مــی بــایـد
***
چـه شـد دگـر کـه فـغـان از دلـم خـروش کـشـید؟ لـبــاس عـافـیـتــم دســت غـم ز دوش کـشـیـد
کــمـان حــســن کــه در بــنـد مـاه کــنـعــان بــود خـط سـیـاه تـو از گـوش تــا بــه گـوش کـشـیـد
***
مــرا در آتـــش بـــی رحـــمــی عــتـــاب مــســوز کــه شــمــع طــور مــرا بــا چــراغ مــی جــویـد
مــگــر نــهــال تــو در بــاغ ســایـه افــکــن شــد؟ کــه ســـرو رخـــنــه دیــوار بـــاغ مــی جـــویــد
***
نــســیـم از چــمــن و مــشــک از خــتــن گــویــد گــل شــکــفــتــه ازان چــاک پــیـرهــن گــویــد
دلـم نشـسـت بـه خـون تـا بـه اشـک شـد همراز کـسـی بــه طـفـل چـرا راز خـویـشـتــن گـویـد؟
***
رونـــق ز لــــالـــه زار تــــو خــــط ســــیـــاه بــــرد ایـن هـالـه روشـنـی ز شــبــســتــان مـاه بــرد
ای نـــاخـــدای مـــوج بـــه فـــریـــاد مـــن بــــرس بــــاد مـــراد کــــشــــتــــی مــــا را ز راه بــــرد
***
گـــفــــتــــار او غــــم از دل نـــاکـــام مـــی بــــرد ایــن قــنــد ســوده تــلــخــی بــادام مــی بــرد
رعـــــنـــــا قـــــدان بـــــاغ، بـــــرآورده تـــــوانـــــد نــــام تــــرا نـــهـــال بــــه انــــدام مــــی بــــرد
***
تــــا چــــنـــد نــــاگــــواری از انـــدازه بــــگــــذرد؟ اوقـــات در شـــکــنــجـــه خـــمــیــازه بـــگــذرد
شـایـســتــه هـزار شـبــیـخــون کـوتــهـی اســت عـمـری کـه چــون خـمـار بــه خـمـیـازه بــگـذرد
***
تــنـهـا نـه کــار مــن بــه نــگــاه نــخــســت کــرد هـر کـس کـه دیـد جـلـوه او پــای سـسـت کـرد
زلـف از مـتــاع فـتــنـه تــهـیـدسـت گـشـتــه بــود خــط عـاقـبــت شــکـســتــه او را درســت کـرد
***
کــی دیـدمـش کــه گـریـه ســر حــرف وا نـکــرد؟ رنــگ شــکــســتـــه راز دلــم بـــرمــلــا نــکــرد
تـــنــهــا نــبـــرد جـــلـــوه او شـــمـــع را ز جـــای سـرزنـده ای نـمـانـد کـه بـی دسـت و پـا نـکـرد
***
تــا عـشـق هـســت نـالـه بــه فـریـاد مـی رســد تـــا هــســت آتــشــی مــدد بـــاد مــی رســد
ای تــیـشـه کـامـرانـی خــســرو ز حــد گـذشــت زورت هـمـیـن بــه بــازوی فــرهـاد مـی رســد؟
***
جــان چـون کـمـال یـافـت بــه جـانـانـه مـی رسـد انـگـور چــون رسـیـد بــه مـیـخــانـه مـی رســد
طـوفـان کـنـد شـراب در آن سـر کـه مـغـز نیسـت فــیـض بــهـار، بــیـش بــه دیـوانــه مــی رســد
حــســن غـریـب حــوصــلـه پــرداز طـاقـت اســت کـی آشـنـا بــه مـعـنـی بــیـگـانـه مـی رســد؟
***
از بـــس ادب کـــه یـــافـــت دل مـــا ادیــب شـــد بــیـمــار مــا ز رنــج کــشــیـدن طــبــیــب شــد
بـــی درد و داغ، فـــکـــر تـــرقـــی نــمــی کـــنــد دل شــد یـتــیـم تــا ســخــن مـن غـریـب شــد
بـــعــد از هــزار شــب کــه شــب وصــل داد روی اوقـــات صـــرف پـــاس نـــگـــاه رقـــیـــب شـــد
***
آخــــر غـــبــــار خـــط تــــو گـــرد کـــســـاد شـــد جــوهــر بـــه چــشــم آیــنــه مــوی زیــاد شــد
هـر عـاشـقـی کـه شـیـوه وارسـتـگـی شـنـاخـت چــون بــنـده گــریـخــتــه بــی اعــتــمــاد شــد
***
خــالــش بــلــای جــان ز خــط مـشــکــبــار شــد پــرهــیـز ازان ســتــاره کــه دنــبــالــه دار شــد
انـصـاف نـیـســت ســوخــتــن از تــشــنـگـی مـرا کــز خـــون مــن عــقــیــق لــبـــت آبـــدار شــد
***
بـــال و پـــر مـــحـــیــط ز مـــوج آشـــکـــاره شـــد گــردد یــکــی هــزار چــو دل پـــاره پـــاره شــد
بـــالــیــدگــی اســت لــازمــه الــتـــفــات خــلــق فـربــه بـه یـک دو هـفـتـه هـلـال از اشـاره شـد
***
آثــار عــشــق در دل چــون ســنـگ مــن نـمــانـد در بــیـســتــون مــن اثــر از کــوهـکــن نـمــانـد
تــا رنـگ مـن شــکـســتــه خــود را درســت کــرد گــلــگــونـه در بــســاط ســهـیـل یـمـن نـمـانـد
***
گـردنـکـشــی مـکـن کـه ضـعـیـفـان بــه آه ســرد دیـهـیـم نـخــوت از ســر قــیـصــر گــرفــتــه انـد
***
مــردم ز حـــد خـــویــش بـــرون پـــا نــهــاده انــد راه هــزار تـــفـــرقــه بـــر خـــود گــشـــاده انــد
بــســتــه اســت روزگــار جــهـان را بــه کــار گــل یـکـســر بــه فــکـر بــاغ و عــمـارت فــتــاده انـد
خــواهــنــد عــاقــبـــت ز نــدامــت بـــه ســر زدن دسـتـی کـه ظـالـمـان بــه تـعـدی گـشـاده انـد
***
روشــــنـــدلـــان کــــه آیـــنـــه جــــان زدوده انـــد از روی حــشـر پــرده هـم ایـنـجــا گـشـوده انـد
غــافــل مـشــو ز گــل کــه فــرورفــتــگــان خــاک آن نــامــه را بــه خــون دل انـشــا نـمــوده انــد
***
ایــن ریــش پـــروران کــه گــرفــتـــار شــانــه انــد غــافــل کـه صــد خــدنـگ بــلـا را نـشــانـه انـد
در خــانـمــان خــرابــی دل ســعــی مـی کــنـنـد ایـن غــافـلـان کـه در پــی تــعــمـیـر خــانـه انـد

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج