مادر ، مادر !
تنها پوست ِ چرکینی
از این شوالیه به جای مانده
هیبت ِ مردانگی ؟
-نمی‌ترساند کلاغ ِ شوم ِ آخر ِ قصه را
در آینه برایم آشنا نیست
این شمایل ِ فرتوت
…
بازگردان پسرک ِبیچاره‌ات را ؛
به دورانی سیاه و سفید
از تلویزیون ِ برفکی شمعی‌مان
خواهران ِ غریب را تماشا کنیم
و خسرو دیالوگ بگوید
…
مرا بازگردان به آلبوم ِ عکس ِ خاطرات
تا در انبوه ِ نگاتیو‌های نیمه‌سوز
سرکشی کنم و
پسر ِ وراج ِ تو بمانم
چ ِ
۹۹
