گـر مـن ایـن دوســتــی تــو بــبــرم تــا لـب گـوربـــزنــم نــعــره ولــیــکــن ز تـــو بـــیــنــم هــنــرااثــر مــیـر نــخــواهـم کــه بــمــانــد…
گـر مـن ایـن دوســتــی تــو بــبــرم تــا لـب گـور | بـــزنــم نــعــره ولــیــکــن ز تـــو بـــیــنــم هــنــرا |
اثــر مــیـر نــخــواهـم کــه بــمــانــد بــه جــهـان | مــیـر خــواهـم کــه بــمــانـد بــه جــهـان در اثــرا |
هـر کــرا رفــت، هـمـی بــایـد رفــتــه شــمــری | هــر کــرا مــرد، هــمــی بـــایــد مــرده شـــمــرا |
*** | |
پــــوپــــک دیـــدم بــــه حــــوالـــی ســـرخـــس | بـــــانـــــگـــــک بـــــر بـــــرده بـــــا بـــــر انـــــدرا |
چــــــادرکـــــی دیـــــدم رنـــــگـــــیـــــن بــــــرو | رنــــگ بـــــســـــی گـــــونــــه بـــــر آن چـــــادرا |
ای پـــــرغــــونــــه و بـــــاژگــــونــــه جــــهــــان | مـــانـــده مـــن از تــــو بــــه شـــگـــفـــت انـــدرا |
*** | |
جـــهـــانـــا چـــنـــیـــنـــی تـــو بـــا بـــچـــگـــان | کــــــه گــــــه مــــــادری و گــــــاه مــــــادنـــــدرا |
نــــه پــــاذیــــر بــــایــــد تــــرا نــــه ســــتــــون | نـــــه دیـــــوار خــــــشـــــت و نـــــه زآهـــــن درا |
*** | |
بــــه حــــق نــــالــــم ز هــــجــــر دوســــت زارا | ســـحـــر گـــاهـــان چـــو بـــر گـــلـــبـــن هـــزارا |
قـــضــــا، گـــر داد مـــن نـــســــتــــانـــد از تــــو | ز ســــــوز دل بــــــســــــوزانــــــم قــــــضــــــا را |
چــــو عــــارض بــــرفــــروزی مـــی بــــســــوزد | چـــــو مـــــن پـــــروانــــه بـــــر گـــــردت هــــزارا |
نــگــنــجـــم در لــحـــد، گــر زان کــه لــخــتـــی | نــــشـــــیــــنــــی بـــــر مـــــزارم ســـــوکـــــوارا |
جــهــان ایــنــســت وچــونــیــنــســت تــا بـــود | و هــــمــــچــــونــــیـــن بــــود ایـــنــــنــــد، یـــارا |
بـــه یــک گــردش بـــه شـــاهــنــشـــاهــی آرد | دهـــــد دیـــــهـــــیـــــم و تـــــاج وگـــــوشـــــوارا |
تــــوشـــان زیـــر زمـــیـــن فـــرســــوده کـــردی | زمـــــیـــــن داده بـــــریـــــشـــــان بـــــر زغـــــارا |
از آن جـــان تــــو لـــخـــتـــی خـــون فـــســـرده | ســـــپـــــرده زیـــــر پــــــای انـــــدر ســـــپـــــارا |
*** | |
گــرفــت خـــواهــم زلــفــیــن عــنــبـــریــن تـــرا | بــه بــوســه نـقـش کـنـم بــرگ یـاســمـیـن تــرا |
هـر آن زمـیـن کـه تــو یـک ره بــرو قـدم بــنـهـی | هـــزار ســـجـــده بـــرم خـــاک آن زمـــیـــن تـــرا |
هــزار بــوســه دهــم بـــر ســخــای نــامــه تــو | اگـــر بـــبـــیــنـــم بـــر مـــهـــر او نـــگـــیــن تـــرا |
بــه تـیـغ هـنـدی گـو: دسـت مـن جـدا بــکـنـنـد | اگـــر بــــگـــیـــرم روزی مـــن آســـتــــیـــن تــــرا |
اگـر چــه خـامـش مـردم کـه شـعـر بــایـد گـفـت | زبــــان مــــن بــــه روی گــــردد آفــــریــــن تــــرا |
*** | |
کــس فــرســـتـــاد بـــه ســـر انــدر عــیــار مــرا | کــه: مــکــن یـاد بــه شــعــر انـدر بــســیـار مــرا |
ویـن فــژه پــیــر ز بــهــر تــو مــرا خــوار گــرفــت | بــــــرهـــــانــــــاد ازو ایـــــزد جــــــبــــــار مــــــرا |
*** | |
بــه نـام نـیـک تــو، خــواجــه، فـریـفـتــه نـشـوم | کــه نــام نـیـک تــو دامــســت و زرق مــر نــان را |
کــســی کــه دام کــنـد نــام نـیـک از پــی نــان | یـقـیـن بــدان تـو کـه دامـسـت نـانـش مـرجـان را |
*** | |
دلـــا، تـــا کـــی هــمـــی جـــویــی مـــنــی را؟ | چــــه داری دوســــت هـــرزه دشــــمـــنـــی را؟ |
چـــــرا جـــــویــــی وفــــا از بـــــی وفــــایــــی؟ | چـــه کـــوبـــی بـــیـــهـــده ســـرد آهـــنـــی را؟ |
ایـــا ســـوســـن بــــنـــاگـــوشـــی ، کـــه داری | بـــر شــک خـــویــشــتـــن هــر ســوســـنــی را |
یـــــکـــــی زیــــن بـــــرزن نـــــا راه بـــــرشـــــو | کــــه بـــــر آتــــش نــــشــــانــــی بــــرزنــــی را |
دل مــــن ارزنـــی، عــــشــــق تــــو کــــوهـــی | چــــه ســــایــــی زیــــر کــــوهــــی ارزنــــی را؟ |
بـــبــخــشــا، ای پــســر، بــر مــن بـــبــخــشــا | مــکــش در عــشــق خـــیــره چـــون مــنــی را؟ |
بـــــیــــا، ایــــنــــک نــــگــــه کــــن رودکــــی را | اگــــر بــــی جــــان روان خــــواهـــی تــــنـــی را |
*** | |
بـا عـاشـقـان نـشـیـن وهـمـه عـاشـقـی گـزیـن | بــا هـر کـه نـیـســت عــاشــق کـم کـن قـریـنـیـا |
بـــاشــد گــه وصــال بـــبــیــنــنــد روی دوســت | تـــو نـــیــز در مـــیــانـــه ایــشـــان بـــبـــیــنـــیــا |
تـــا انـــدران مـــیــانــه، کـــه بـــیــنــنـــد روی او | تـــو نــیــز در مـــیــانــه ایــشـــان نـــشـــیــنــیــا |
*** | |
آمـــد بـــهــار خـــرم بـــا رنــگ و بـــوی طـــیــب | بـــا صـــد هــزار نـــزهـــت و آرایــش عـــجـــیــب |
شــایـد کــه مـرد پــیـر بــدیـن گـه شــود جــوان | گـیـتـی بــدیـل یـافـت شـبــاب از پــس مـشـیـب |
چـــرخ بـــزرگــوار یــکـــی لــشـــکـــری بـــکـــرد | لــشــکــرش ابــر تــیــره و بـــاد صــبـــا نــقــیــب |
نــفــاط بـــرق روشـــن و تـــنــدرش طـــبـــل زن | دیـدم هــزار خــیـل و نــدیـدم چــنــیـن مــهــیــب |
آن ابــر بــیـن، کــه گــریـد چــون مـرد ســوکــوار | و آن رعـد بــیـن، کـه نـالـد چــون عـاشــق کئیـب |
خــــورشـــیـــد را ز ابــــر دمـــد روی گـــاه گـــاه | چــو نــان حــصــاریــی، کــه گــذر دارد از رقــیــب |
یــک چـــنـــد روزگـــار جـــهــان دردمـــنـــد بـــود | بـه شـد، کـه یـافـت بـوی سـمـن بــاد را طـبـیـب |
بـــاران مــشـــکـــبـــوی بـــبـــاریــد نــو بـــه نــو | وز بــرگ بــر کــشــیــد یــکــی حــلــه قــصــیــب |
کـنجـی که بـرف پـیش همی داشـت گل گرفـت | هر جـو یکی کـه خـشـک همی بـود شـد رطـیب |
تـــنــدر مــیــان دشـــت هــمــی بـــاد بـــردمــد | بــرق از مــیـان ابــر هـمـی بــرکــشــد قــضــیـب |
لــالــه مــیـان کــشــت بــخــنــدد هـمــی ز دور | چــون پــنـجــه عـروس بــه حــنـا شـده خـضـیـب |
بــلـبــل هـمـی بــخــوانـد در شــاخــســار بــیـد | ســار از درخــت ســرو مــرو را شــده مــجـــیــب |
صــلـصـل بــه ســر و بــن بــر، بــا نـغـمـه کـهـن | بــلـبــل بــه شــاخ گـل بــر، بــا لـحــنـک غــریـب |
اکــنــون خــوریــد بـــاده و اکــنــون زیــیــد شــاد | کـاکـنـون بــرد نـصــیـب حــبــیـب از بــر حــبــیـب |
سـاقـی گـزین و بـاده و مـی خـور بـه بـانـگ زیـر | کــز کــشــت ســار نــالــد و از بــاغ عــنــدلــیــب |
هر چـنـد نـوبـهـار جـهـانـسـت بـه چـشـم خـوب | دیـدار خــواجــه خــوب تــر، آن مـهـتــر حــسـیـب |
شــیــب تــو بـــا فــراز وفــراز تــو بـــا نــشــیــب | فــرزنــد آدمــی بــه تــو انـدر بــه شــیـب وتــیـب |
دیــدی تـــو ریــژ و کــام بـــدو انــدرون بـــســـی | بـــاریــد کــان مــطـــرب بـــودی بـــه فـــر و زیــب |
*** | |
گــل صــدبـــرگ و مــشــک و عــنــبــر وســیــب | یـــاســـمـــیـــن ســــپــــیـــد و مـــورد بــــزیـــب |
ایــن هــمــه یــکـــســـره تـــمـــام شـــدســـت | نـــــزد تـــــو، ای بـــــت مـــــلـــــوک فـــــریـــــب |
شـــب عـــاشـــقـــت لـــیــلـــه الـــقـــدرســـت | چـــون تـــو بـــیــرون کـــنــی رخ از جـــلـــبـــیــت |
بــــه حـــجــــاب انـــدرون شـــود خـــورشـــیـــد | گــــر تــــو بــــرداری از دو لــــالـــه حــــجــــیـــب |
وآن زنـــخــــدان بــــســـیـــب مـــانـــد راســــت | اگـــــر از مـــــشـــــک خــــــال دارد ســــــیـــــب |
*** | |
بـــا خــردومــنــد بـــی وفــا بـــود ایــن بـــخـــت | خــویـشـتــن خـویـش را بــکـوش تــو یـک لـخــت |
خــود خــور و خــود ده، کـجــا نـبــود پــشـیـمـان | هـر کـه بــداد وبــخـورد از آن چــه کـه بــلـفـخــت |
*** | |
رودکـــی چــــنـــگ بــــر گـــرفـــت و نـــواخــــت | بــــــاده انـــــداز، کـــــو ســــــرود انـــــداخــــــت |
زان عــقــیــقــیــن مــیـی، کــه هــر کــه بــدیــد | از عــــقـــیـــق گـــداخــــتــــه نـــشــــنـــاخــــت |
هــر دو یــک گـــوهــرنـــد، لـــیــک بـــه طـــبـــع | ایـــن بــــیـــفـــســـرد و آن دگـــر بــــگـــداخــــت |
نــــابــــســــوده دو دســــت رنـــگــــیـــن کــــرد | نـــاچــــشـــیـــده بــــه تــــارک انـــدر تــــاخــــت |
*** | |
بـــــه ســــرای ســـــپـــــنــــج مــــهــــمــــان را | دل نـــهـــادن هـــمـــیــشـــگـــی نـــه رواســـت |
زیــــر خــــاک انــــدرونــــت بــــایــــد خــــفــــت | گـــر چـــه اکـــنــونــت خـــواب بـــر دیــبـــاســـت |
بـــا کـــســـان بـــودنـــت چـــه ســـود کـــنـــد؟ | کـــه بـــه گـــور انـــدرون شـــدن تـــنـــهــاســـت |
یــــار تـــــو زیــــر خـــــاک مـــــور و مـــــگـــــس | چــشــم بــگــشــا، بــبــیـن: کــنـون پــیـداســت |
آن کــه زلــفــیــن و گــیــســویــت پـــیــراســـت | گـــر چــــه دیـــنـــار یـــا درمـــش بــــهـــاســــت |
چــــــون تــــــرا دیـــــد زردگــــــونــــــه شــــــده | ســـرد گـــردد دلـــش، نـــه نـــابــــیـــنـــاســــت |
*** | |
امــروز بــه هــر حــالــی بـــغــداد بـــخــاراســت | کـجــا مـیـر خـراسـانـسـت، پــیـروزی آنـجــاسـت |
ســاقـی، تــو بــده بــاده ومـطــرب تــو بــزن رود | تــا مـی خــورم امـروز، کـه وقـت طــرب مـاســت |
می هست ودرم هست و بت لاله رخان هست | غـم نـیسـت وگـر هـسـت نـصـیب دل اعـداسـت |
*** | |
زمـــــــانــــــه ، پـــــــنــــــدی آزادوار داد مـــــــرا | زمـانه، چـون نگـری، سـربـه سـر همـه پـندسـت |
بـه روز نـیک کـسـان، گـفـت: تـاتـو غـم نـخـوری | بــســا کــســا! کــه بــه روز تــو آرزومــنــدســت |
زمـانـه گـفــت مـرا: خــشــم خــویـش دار نـگــاه | کـرا زبــان نـه بــه بــنـدســت پــای دربــنـدســت |
*** | |
ایـــن جــــهــــان پــــاک خــــواب کــــردارســــت | آن شــــنـــاســــد کـــه دلـــش بــــیـــدارســــت |
نــــیــــکــــی او بــــه جــــایـــگــــاه بــــدســــت | شـــــادی او بـــــه جـــــای تـــــیــــمــــارســـــت |
چـــه نــشـــیــنــی بـــدیــن جـــهــان هــمــوار؟ | کــــه هــــمــــه کــــار اونــــه هــــمــــوارســـــت |
دانــــش او نــــه خــــوب و چـــــهــــرش خــــوب | زشــــــت کــــــردار و خــــــوب دیــــــدارســــــت |
*** | |
بــه خـیـره بــرشـمـرد سـیـر خـورده گـرسـنـه را | چـنان که درد کـسـان بـر دگر کـسـی خـوارسـت |
چـو پـوسـت روبــه بــبــیـنـی بــه خـان واتـگـران | بــدان کـه: تــهـمـت او دنـبــه بــه سـر کـارســت |
*** | |
آن صــــــحــــــن چــــــمــــــن، کــــــه از دم دی | گـــفـــتــــی: دم گـــرگ یـــا پــــلـــنـــگـــســــت |
اکـــــنـــــون ز بـــــهــــار مـــــانــــوی طـــــبـــــع | پـــرنـــقـــش و نـــگـــار هــمـــچـــو ژنــگـــســـت |
بـــر کـــشـــتـــی عـــمـــر تـــکـــیــه کـــم کـــن | کـــیــن نــیــل نـــشـــیــمـــن نـــهــنـــگـــســـت |
*** | |
مــــرغ دیــــدی کــــه بــــچــــه زو بــــبــــرنــــد؟ | چـــــاو چـــــاوان درســـــت چـــــونــــانــــســــت |
بــــــاز چـــــون بـــــر گـــــرفـــــت پـــــرده ز روی | کــــروه دنـــدان و پــــشــــت چــــوگـــانـــســــت |
*** | |
آخــــر هـــر کـــس از دو بــــیـــرون نـــیـــســـت | یـــا بــــرآورد نــــیـــســــت، یـــا زد نـــیـــســــت |
نــــه بــــه آخــــر هــــمــــه بــــفــــرســــایــــد؟ | هــرکــه انــجـــام راســـت فـــرســـد نــیــســـت |
*** | |
چـون تـیغ بـه دسـت آری، مـردم نـتـوان کـشـت | نــزدیـک خــداونــد بــدی نــیـســت فــرامــشــت |
ایـن تــیــغ نــه از بــهــر ســتــمــکــاران کــردنــد | انـگـور نـه از بــهـر نـبــیـذســت بــه چــرخــشـت |
عـیـسـی بــه رهـی دیـد یـکـی کـشـتـه فـتــاده | حـیـران شـد و بـگـرفـت بـه دنـدان سـرانـگـشـت |
گفـتـا که: کـرا کـشـتـی تـا کـشـتـه شـدی زار؟ | تــا بــاز کـه او را بــکــشــد؟ آن کـه تــرا کـشــت |
انـگــشــت مـکــن رنـجــه بــدر کــوفــتــن کــس | تــا کـس نـکـنـد رنـجـه بــه در کـوفـتـنـت مـشـت |
*** | |
مــهــر مـــفـــگـــن بـــریــن ســـرای ســـپـــنــج | کــــیـــن جــــهـــان پــــاک بــــازیـــی نـــیـــرنـــج |
نـــــیـــــک او را فــــــســــــانــــــه واری شــــــو | بـــــد او را کــــمــــرت ســــخـــــت بـــــتـــــنــــج |
*** | |
پــیـشــم آمـد بــامـداد آن دلـبــر از راه شــکــوخ | با دو رخ از شرم لعل و با دو چشم از سحر شوخ |
آسـتـین بـگرفـتـمش، گفـتـم که: مهمان من آی | داد پــوشـیـده جــوابــم: مـورد و انـجــیـر و کـلـوخ |
*** | |
ای روی تـــــو چـــــو روز دلــــیــــل مــــوحــــدان | وی مـوی تــو چــنـان چــوشـب مـلـحــد از لـحــد |
ای مـن مـقـدم از هـمـه عـشـاق، چــون تــویـی | مــر حـــســـن را مــقـــدم، چـــون از کــلــام قــد |
مـکـی بـه کـعـبـه فـخـر کـنـد، مـصـریان بـه نـیل | تــرســا بــه اسـقـف وعـلـوی بــه افـتــخــار جــد |
فـخـر رهـی بـدان دو سـیـه چـشـمـکـان تـسـت | کـــامـــد پــــدیـــد زیـــر نـــقـــاب از بــــر دو خـــد |
*** | |
شـــاد زی، بـــا ســـیـــاه چـــشـــمـــان، شـــاد | کــه جـــهــان نــیــســت جـــز فــســانــه و بـــاد |
زآمـــــده شـــــادمـــــان بــــــبــــــایـــــد بــــــود | وز گـــــذشـــــتـــــه نـــــکـــــرد بـــــایـــــد یـــــاد |
مـــن و آن جــــعــــد مـــوی غــــالــــیـــه بــــوی | مـــــــن و آن مــــــــاهـــــــروی حــــــــورنـــــــژاد |
نــیــک بـــخــت آن کــســی کــه داد و بـــخــورد | شــــوربــــخــــت آن کــــه او نــــخــــورد و نـــداد |
بـــاد و ابـــرســـت ایــن جـــهــان، افـــســـوس! | بـــــاده پـــــیــــش آر، هـــــر چـــــه بـــــادابـــــاد |
شــــاد بــــودســــت ازیـــن جــــهـــان هـــرگـــز | هـــیـــچ کـــس؟ تــــا ازو تــــو بــــاشـــی شـــاد |
داد دیــــدســــت ازو بــــه هــــیــــچ ســــبــــب | هــــیــــچ فــــرزانــــه؟ تــــا تــــو بــــیـــنــــی داد |
*** | |
جـــهــان بـــه کـــام خـــداونــد بـــاد و دیــر زیــاد | بـــرو بـــه هــیــچ حــوادث زمــانــه دســت مــداد |
درســت و راســت کــنـاد ایـن مـثــل خــدای ورا | اگــر بـــبـــســت یــکــی در، هــزار در بــگــشــاد |
خــدای عــرش جــهـان را چــنــیـن نــهـاد نــهـاد | کـــه گـــاه مــردم شـــادان و گــه بـــود نــاشـــاد |
. . . ایــــن مــــصــــرع ســـــاقــــط شــــده . . . | خــدای چــشــم بـــد از مــلــک تـــو بـــگــردانــاد |
*** | |
چــــهـــار چـــیـــز مـــر آزاده را زغـــم بــــخـــرد: | تــن درســت و خــوی نــیـک و نــام نــیـک وخــرد |
هــر آن کـــه ایــزدش ایــن چـــهـــار روزی کـــرد | ســزد کــه شــاد زیــد جـــاودان و غــم نــخـــورد |
*** | |
از دوســـت بـــهـــر چـــیــز چـــرا بـــایــدت آزرد؟ | کـین عـیش چـنـین بـاشـد گـه شـادی و گـه درد |
گـر خــوار کــنـد مـهـتــر، خــواری نـکــنـد عــیـب | چـــون بـــازنــوازد، شـــود آن داغ جـــفـــا ســـرد |
صــد نـیـک بــه یـک بــد نـتــوان کــرد فــرامـوش | گــر خــار بــر انــدیــشــی خــرمــانــتــوان خــورد |
او خـشـم هـمـی گـیـرد، تــو عـذر هـمـی خـواه | هــر روز بـــه نــو یــار دگـــر مـــی نــتـــوان کـــرد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج