جـسـتــم از تـوبــه بــی زبــانـی جـسـتـمجـسـتـم ز غـمـت چـو خـیـزرانـی جـسـتـماز پــیـش فـراق تــو بــه جـانـی جـسـتــمالـحــق ز تــو چــون بــرایـگـ…
جـسـتــم از تـوبــه بــی زبــانـی جـسـتـم | جـسـتـم ز غـمـت چـو خـیـزرانـی جـسـتـم |
از پــیـش فـراق تــو بــه جـانـی جـسـتــم | الـحــق ز تــو چــون بــرایـگـانـی جــسـتــم |
*** | |
شـب زار بــه جــای بــســتــر آتــش ریـزم | چــون خــاکـسـتــر بــه روز از آتــش خـیـزم |
هـر گـه کـه کـنـد عـشـق تـو آتــش تـیـزم | از درد چــو شــمــع بــر ســر آتــش بــیــزم |
*** | |
گــفــتــم کــایـنـدل بــه داغ نـام تــو کــنـم | گـویـی کــه دو دیـده جــای گـام تــو کــنـم |
دیــدم کــه اگــر کــار بـــه کــام تــو کــنــم | جــان در ســر کــار یـک ســلــام تــو کــنـم |
*** | |
ای چــرخ ز هــر گــزنــد رنــج تــو کــشــم | بـــا جـــان و دل نــژنــد رنــج تـــو کــشـــم |
در تـنـگـی حـبــس و بــنـد رنـج تـو کـشـم | یـک بــار بــگـو کـه چــنـد رنـج تــو کــشــم |
*** | |
وصــف لــب رنــگــیــن تـــو از دل جـــویــم | در آرزوی زلـــف تـــو ســـنـــبــــل بــــویـــم |
تــا پــر خـون شـد ز دیـده چــون گـل رویـم | وصــف تــو هــمــه روز بــه بــلــبــل گــویـم |
*** | |
چـــون از گــل روی تـــو بـــهــاری رســدم | از درگـــه هـــجــــر تــــو ســـواری رســـدم |
در وصـل تــو چــون دسـت نـگـاری رسـدم | در دیـــده ز غـــمـــزه تـــو خـــاری رســـدم |
*** | |
تـــا چـــنـــگ بـــه مـــهـــر آن دلـــارام زدم | هــر دم کــه زدم هــمــه بـــه نــاکـــام زدم |
بــر درگــه عــشــق تــو کــنــون نــامــزدم | ایـــنـــک عــــلــــم وفــــات بــــر بــــام زدم |
*** | |
بــر آتــش اگـر بــی تـو نـخـفـتــم خـفـتــم | بــا انـده اگـر بــی تــو نـجــفــتــم جــفـتــم |
صــبــری کـه ز دل هـمـی نـرفـتــم رفـتــم | این کـه همـه هر چـه می نگـفـتـم گـفـتـم |
*** | |
کــوهـی کــه بــر او بــلــا بــبــارنــد مــنـم | تـیـغـی کـه بـه دسـت غـم سـپـارنـد مـنـم |
شــیـری کــه بــرون نـمـی گــذارنـد مــنـم | خـــواری کـــه نــکـــو نــگــاه دارنــد مــنــم |
*** | |
امــــروز ز هـــر دوســــت گــــزنـــدی دارم | وانــــدر هـــر کــــنــــج دردمــــنــــدی دارم |
در هــر نــفــســی ز چـــرخ پـــنــدی دارم | در پــای کــســان چــو پــیــل بــنــدی دارم |
*** | |
از عـشـق تــو در چــشـم خــرد مـیـل زدم | پـس دسـت بـه تـسـبـیح و بـه تـهلـیل زدم |
بــر فـرقـت تــو چــو طــبــل تــحــویـل زدم | مـن دسـت بــه جـای جـامـه بــر نـیـل زدم |
*** | |
بـــونــصـــر مــن ار عـــاشـــق ایــام تـــوام | از چــرخ هــمــیــشــه طــالــب کــام تـــوام |
چــون نــام خــودم از تـــو و بـــا نــام تــوام | خـــود روی نـــیــم نـــهــال انـــعـــام تـــوام |
*** | |
گـفـتـم شـکـرت بـه خـلـق کـیـهـان گـویـم | چــون تــنـهـایـم هـمــی بــه یـزدان گــویـم |
تــا جــان دارم شــکــر تــو از جــان گــویـم | تــا بــازپــســیـن نـفــس هـمــه آن گــویـم |
*** | |
جـز در غـم عـشـق تـو سـفـر مـی نـکـنـم | جــز بــر ســر کــهـســار گـذر مـی نـکــنـم |
در عشق تـو جـز بـه جـان خـطر می نکنم | گــر مــن زاغــم چـــرا حــذر مــی نــکــنــم |
*** | |
مــن بــه الــم ای صــنــم گــرفــتــار نــیـم | ور مــی بــاشــم بــه رنــج و پــنــدار نــیــم |
یــارســت مــرا غــم تـــو بـــی یــار نــیــم | جــان مـی کـنـم از هـجـر تــو بــیـکـار نـیـم |
*** | |
گــر تـــیــز بـــه روی خـــوب تـــو درنــگــرم | تـرسـم کـه ز دسـت خـصـم تـو جـان نـبـرم |
در عـشـق دم شـیـر عـریـن مـی سـپــرم | در جـمـلـه نـگـه کـن کـه چـه دیوانـه سـرم |
*** | |
هـر یـک چــنــدی بــه قــلــعــه ای آرنــدم | انــدر ســمــجــی کــنـنــد و بــســپــارنـدم |
شـیرم کـه بـه دشـت و بـیشـه نگـذارنـدم | پــیــلــم کــه بـــه زنــجــیــر گــران دارنــدم |
*** | |
صــالــح دل اگــر بــه جــای جــامـه بــدرم | شـاید کـه همی خـون شـود از غـم جـگرم |
در دیــده مــن از مــرگ تــو خــونــهــا دارم | بــر مـرگ تـو تـا بــه مـرگ خـونـهـا بــخـورم |
*** | |
بــر روی تــو مــهـربــان و دلــســوز مــنــم | پــیـش تــو بــه مــهــرگــان و نــوروز مــنــم |
بــر لــشــگــر هــجــران تــو پــیـروز مــنــم | ســـر دفـــتـــر عـــاشـــقــان امــروز مــنــم |
*** | |
گـنـجـی کـه ز پـیش آن بـجـسـتـنـد مـنـم | کـوهی کـه بـه غـم فـرو شـکـسـتـنـد مـنم |
پـیلـی کـه بـه زخـمـیش بـخـسـتـنـد مـنم | شـیـری کـه بـه بــازیـش بــبـسـتـنـد مـنـم |
*** | |
نــه از هــمــه خــلــق حـــق گــزاری دارم | نـه نـیـز بــه حــبــس غــمــگــســاری دارم |
از آهـــــن بــــــر دو پــــــای مـــــاری دارم | نــــاخــــوش عــــمــــری و روزگــــاری دارم |
*** | |
گـر حــور بــود بــدان کـه نـازش نـکــشــم | کـوتــه کـنـم ایـن قــصــه درازش نـکــشــم |
آن کــز مــن بــاز شــد فــرازش نــکــشــم | وآن کـــو مــانــد فـــراز بـــازش نــکـــشـــم |
*** | |
از آتـــش دل هــمـــیــشـــه انــدر تـــابـــم | وز اشـــک دو دیـــده غـــرقـــه انـــدر آبــــم |
در آتــش و آب خــواب شــب کــی یــابـــم | تــرسـم چــو چــراغ مـرگ بــاشـد خــوابــم |
*** | |
ای دشـمن و دوسـت مـر تـو را یک عـالـم | خــاری و گــلــی بــا مـن و بــا یـک عــالــم |
در بــسـتـه بــه تـو مـهـر و وفـا یـک عـالـم | مــانـده ز تــو در خــوف و رجــا یـک عــالــم |
*** | |
هــرگــه کــه بــه پــیـراهــن تــو درنــگــرم | از رشــک و حــســد پــیـرهـن خــود بــدرم |
از جـــامــه بـــهــرمــان تـــو رشـــک بـــرم | کـو بــربــر تـسـت و بــر بـرت نـیـسـت بـرم |
*** | |
دلــخــســتــه چــشــم نــاوک انـداز تــوام | جــان بــســتــه چــنــگ بــلــبــل آواز تــوام |
مــولـــا و غـــلـــام کـــشـــی و نــاز تـــوام | مــن رنــجــه ز مــوی بـــنــد غــمــاز تـــوام |
*** | |
در خـواب گـه از دل بــه شـب آتـش بـیـزم | چــون خــاکـسـتــر هـر روز ز آتــش خــیـزم |
هـر گـه کـه کـنـد عـشـق تـو آتــش تـیـزم | چــون شــمــع ز درد بــر ســر آتــش ریــزم |
*** | |
شــب ز انـده تــو هـمــی نـیـایـد خــوابــم | بــر جــامـه ز غـم چـو گـوی در طـبــطـابــم |
مـــن گـــاه در آتــــش و گـــه انـــدر آبــــم | سـنگـم کـه بـه مـن هر چـه رسـد در یابـم |
*** | |
دانـم کـه ز چــرخ بــخــش بــیـرون نـکــنـم | پــس شــایـد اگــر ز رنـج دل خــون نـکــنـم |
در خــوش دارم طــمــع دگــرگــون نـکــنـم | چـون صـبـر ضـرورتـسـت پـس چـون نـکـنـم |
*** | |
مـن دوش کـه از هـجـر تــو در تــاب شـدم | جـان تـو کـه گر چـو شـمع در خـواب شـدم |
از دیـــــده و دل در آتــــــش و آب شـــــدم | بــر جــام چــو بــر آیـنـه ســیـمــاب شــدم |
*** | |
از بـــنــد رحــم بـــبـــنــد مــهــد افــتـــادم | پــــس بــــرد بــــه زنـــدان ادب اســـتـــادم |
اکــنـون شــه شــرق بــنــد و زنــدان دادم | گــــویـــی ز بــــرای بــــنـــد و زنـــدان زادم |
*** | |
شــه پــنــدارد کــه مــا خــردمــنــدانــیــم | یـا قــلــعــه گــشــایـان و عــدو بــنــدانـیـم |
نــه نـه شــاهـا کــه مــا هـمــه زنــدانـیـم | نـــرد فــــلــــک و آبــــکــــش زنــــدانـــیـــم |
*** | |
در آرزوی بـــــــــوی گـــــــــل نـــــــــوروزم | در حـــســـرت آن نــگـــار عـــالـــم ســـوزم |
از شــــمـــع ســــه گـــونـــه کـــارآمـــوزم | مــی گــریـم و مــی گــدازم و مـی ســوزم |
*** | |
لـــرزان ز بـــلـــا چـــو بــــرگ دانـــد یـــارم | وآنــگــاه هــمــی بــه بــرگ خــوانــد کــارم |
اشــگــی کــه هـمــه تــگــرگ رانــد بــارم | عــمـری کــه هـمـی بــه مـرگ مــانـد دارم |
*** | |
تــا روز هــمــه شــب از هــوس بـــیــدارم | تـــا شــب هــمــه روز در غــم و تــیــمــارم |
یـارب تــو نـکـو کـن کـه تــبــه شــد کــارم | دانــم کــه کــنــی اگــر چـــه بـــد کـــردارم |
*** | |
بــر دیـده خــیـال دوسـت بــنـگـاشـتــه ام | دیــدار بـــر آن خــیــال بـــگــمــاشــتـــه ام |
هـر مـرحـلـه ای کـه رخـت بــرداشـتــه ام | صــد حــوض ز آب دیــده بـــگــذاشــتـــه ام |
*** | |
امـروز در ایـن حـبــس مـن آن مـمـتــحـنـم | کــز خــواری کــس گـوش نـدارد ســخــنـم |
در چـنـدین سـنـگـهـا در این کـه کـه مـنـم | از بــی ســنـگـی گـوز بــه دنـدان شــکـنـم |
*** | |
از دل بـــدم آتــشــی بــرانــگــیــخــتــه ام | وز دیــده بــه جــای آب خــون ریــخــتــه ام |
بــا عـشـق تــو جـان و دل درآمـیـخـتــه ام | نـتــوان جـسـتــن کـه مـحـکـم آویـخـتــه ام |
*** | |
عـمـری بــدو کـف دو رخ نـگـارا خــســتــم | نــومــیــدی جــان بــه درد دل در بــســتــم |
اکـنـون ز نـشــاط وصـل تــو بــرجــســتــم | از پـــای درافـــتـــم ار نــگــیــری دســـتـــم |
*** | |
گـفـتـی خـبــرت کـنـم کـسـی بـفـرسـتـم | بــــا دل گـــفـــتــــم ز انـــده دل رســـتـــم |
مـن دل هـمـه بــر وعـده خـوبــت بـسـتـم | شـادم کـن اگـر ســزای شـادی هـســتــم |
*** | |
آن مـرد کـه در سـخـن جـهـانـیسـت مـنـم | آن گـوهـر قـیـمـتــی کـه کـانـیـســت مـنـم |
آن تـن کـه سـرشـتـه از روانـیـسـت مـنـم | آن گــو کــه ســرا پــای زبــانـیـســت مـنـم |
*** | |
هـر جــای کــه آتــش نـبــردیـســت مـنـم | بـر هـر طـرفـی کـه تـیـره گـردیـسـت مـنـم |
آن شـیـر کـه در صـورت مـردیـســت مـنـم | پس چون که به هر جای که دردیست منم |
*** | |
هر جـا که ز فضـل پـیشـگاهی اسـت منم | و آن کو یک تـن شها سـپـاهی اسـت منم |
گـر دعـوی مـلـک را گـواهـی اســت مـنـم | گر بـر سـخـن از قیاس شـاهی اسـت منم |
*** | |
بــا نـالـه هـمـی چــو ابــر بــهـمـن گــریـم | هــر لــحــظــه هـمــی هـزار دامــن گــریـم |
بــا روشــن دل تــیـره شــبــان مـن گـریـم | چــون شــمـع ز دل ز دیـده بــر تــن گــریـم |
*** | |
از بــــلـــبــــل نـــالـــنـــده تــــر و زارتــــرم | وز زرد گــــل ای نـــگــــار بــــیـــمـــارتــــرم |
از شــاخ شــکـوفـه ســرنـگـون ســازتــرم | وز نــرگــس نــوشــکــفــتــه بـــیــمــارتــرم |
*** | |
روزان و شـــبـــان در آن غــم و تـــیــمــارم | کــاســرار تـــو را چــگــونــه پـــنــهــان دارم |
دل خـون شـد و خـون ز دیدگـان می بـارم | بـــیــنـــنـــد ز خـــون دل هــمـــه اســـرارم |
*** | |
ای جــان جــهــان تــا خــبــرت یـافــتــه ام | دل را هــمـــه در رهــگـــذرت یــافـــتـــه ام |
پـــنــداری بـــی درد ســـرت یــافـــتـــه ام | نـه نـه کــه بــه خــون جــگــرت یـافــتــه ام |
*** | |
از خــود بــه تــو مـن بــتــا گــمــانـهـا دارم | وز کـــرده خـــویـــش داســـتـــانـــهـــا دارم |
انــدر ســر صــحــبـــت تـــو جــانــهــا دارم | بـــر مـــایــه عـــشـــق تـــو زیــانـــهــا دارم |
*** | |
ســیــراب گــلــابــی تــو بــر آتــش خــارم | دو دســت دمــم کــه جــز بــه آتــش نــارم |
نـشــگـفــت ز بــس کـه در دل آتــش دارم | کــز دیـده چــو شــمـع اشــک آتــش بــارم |
*** | |
از هــر چــه بـــگــفــتــه انــد پــنــدی دارم | وز هــر چــه بـــگــفــتـــه ام گــزنــدی دارم |
گــه بــر گــردن چــو ســگ کــلـنـدی دارم | بـــر پــای گــهــی چــو پــیــل بــنــدی دارم |
*** | |
مــن بــســتــر بـــرف و بـــالــش یــخ دارم | خــاکــســتــر و یـخ پــیـشــگــه و بــخ دارم |
چــون زاغ هـمـه نـشـسـت بــر شـخ دارم | در یــکـــدو گـــز آب ریـــزو مـــطـــبـــخ دارم |
*** | |
در تــاریـکـی ز بــس کـه مـی بــنـشـیـنـم | در روز چــو شـب پــرک هـمـی بــد بــیـنـم |
بـاشـد چـو شـب ار خـوابـگـهـی بـگـزیـنـم | از پــهــلــو و دســت بــســتــر و بــالــیـنــم |
*** | |
آنــم کــه اگــر بــه خــلــد جــایـی ســازم | حـــورالــعـــیــن را کــشـــیــد بـــایــد نــازم |
رضــوان ســبــک ار پــیـش نــیــایــد بــازم | بــــر تــــابــــم روی و ســــوی دوزخ تــــازم |
*** | |
هـر گـه کــه تــو را بــه رهـگــذاری بــیـنـم | از ســایـه ت بــر زمــیــن نــگــاری بــیــنــم |
از رشــگ دلـم چــو کـفــتــه نـاری بــیـنـم | گــر بــا تــو جــز از ســایـه ت یـاری بــیـنـم |
*** | |
دیـده هـمـه شـب ز خـواب خـوش بـردوزم | بــر تــن گـریـم چــو شـمـع و از دل ســوزم |
از آرزوی خــــــیــــــال جـــــــان افــــــروزم | در آرزوی خـــــواب شـــــبــــــی تــــــا روزم |
*** | |
بــا خـود گـفـتــم کـه مـن عـیـال تـو شـدم | او گـفــت کـه مـن ضــامـن مـال تــو شــدم |
ای آن کــه ثــنــاگــوی کــمــال تــو شــدم | بــیـشــم نـکــنـنـد چــون نـهـال تــو شــدم |
*** | |
آنـکـو گـویـد هـســت قـضــا تــیـشــه مـن | یــک شــاخ نــتــابــد زدن از بــیــشــه مــن |
اندیشـه شـده سـت از جـهان پـیشـه من | کــس را نــبـــود طــاقــت انــدیــشــه مــن |
*** | |
تــا خــسـتــه دل مـرا بــریـده سـت ز تــن | دارم گـلـه هـاش را چـو شـمـشـیر سـخـن |
لـیـکــن چــکــنـم گــفــت نـمـی یـارم مـن | کـان پـسـتـه دهـن کـرد مـرا بـسـتـه دهـن |
*** | |
در ســمــجـــی چــون تـــوانــم آرامــیــدن | کــز تــنـگـی آن نـمـی تــوان خــســبــیـدن |
یارب کـه هـمـی بـه چـشـم خـواهم دیدن | جـــایــی کــه در او فـــراخ بـــتـــوان دیــدن |
*** | |
هر شـب که تـو را نبـینم ای شـاخ سـمن | خــواهــم کــه مــرا کــفــن بــود پــیـراهــن |
آن روز کـــه دیـــدار تـــو را بـــیــنـــم مـــن | از شـادی وصـل دیـده خــواهـم هـمـه تــن |
*** | |
چــون گــل ز غــمــت دریـده ام پــیـراهــن | چــون لـالـه بــیـالـوده ام از خــون رخ و تــن |
چـون شـاخ بـنفشـه سـرنگون بـاشـم من | تـرسـم کـه بـسـی عـمر نیابـم چـو سـمن |
*** | |
سـر کـردمـت ای نـگـار چـون تــو سـر مـن | گـه گـه بـه سـخـن چـرب کـنی بـی روغـن |
وین نیسـت عجـب ای صنم پـسـتـه دهن | گـر پـسـتـه دهـن بـود هـمـه چـرب سـخـن |
*** | |
چــنــگــم بــه چــهــار شــاخ زد پــیـراهـن | چــنـگــســت مــگــر چــهـار شــاخ از آهـن |
در اشـک چــهـار شــاخ آن شــاخ ســمـن | شــد بـــاز چــهــار شــاخ کــفــتــه رخ مــن |
*** | |
چــون دانــش بــود مــهــربـــان دایــه مــن | از فــخــر و شــرف زد هـمــه پــیـرایـه مــن |
از مــایــه مــن بـــلــنــد شــد پــایــه مــن | مـــن دریــا ام کـــم نــشـــود مـــایــه مـــن |
*** | |
چــشــم و دهـن آن صــنــم لــالــه رخــان | از پـسـتـه و بــادام کـشـیـده سـت نـشـان |
از بـس تـنگی که دارد این چـشـم و دهان | نـه گـریـه در ایـن گـنـجــد نـه خــنـده در آن |
*** | |
بــا کـس غـم تـو بـیـش نـخـواهـم گـفـتـم | ویـن در دو دیـده هـم نـخــواهـم ســفــتــن |
مــهــر تــو ز دل پــاک بــخــواهــم رفــتــن | بـر بـسـتـر صـبـر خـوش بــخـواهـم خـفـتـن |
*** | |
ایــن دیــبــه دو روی بــه کــلــک دو زبـــان | پــرداخــتــه شــد بــه قـوت خــاطـر و جــان |
بــســتــانــش بــه نــام ایـزد ای بــاد وزان | لـوهـور بــه نـزد خــواجــه بــونـصــر رســان |
*** | |
تــا نـســبــت کـرد اخــوت شــعـر بــه مـن | مــی فــخــر کــنـد ابــوت شــعــر بــه مــن |
بــفــزود چــو کــوه قــوت شــعــر بــه مــن | شــد خــتــم دگــر نـبــوت شــعــر بــه مـن |
*** | |
آنـکــو دارد چــو ســیـم و شــر لــب و تــن | آمـیـخـت هـمـی چـو شـیر و شـکـر بـا مـن |
نــاگــه بـــرمــیــد و درچـــد از مــن دامــن | بــگـریـخــت ز مـن چــنـانـکــه آب از روغــن |
*** | |
از چـشـم مـن ار سـرشـک بــتـوان رفـتـن | بــس در گـرانـمـایـه کـه بــتــوان ســفـتــن |
ور بــی تـو بــود هـیـچ بــه نـتـوان خـفـتـن | کــاری بــاشــد چــنـانـکـه نـتــوان گـفــتــن |
*** | |
از کــفــر کــشــد زریـر شــیـبــانـی کــیـن | آبـــاد کـــنـــد زریـــر شـــیـــبـــانـــی دیـــن |
بــر چــرخ نــهــد زریــر شــیــبــانــی زیــن | ایــن مــرتــبــت زریــر شــیــبـــانــی بــیــن |
*** | |
ای بـــرتــر مــن کــرده هــزاران احــســان | یـک ســعــی کــن و مــرا ز زنــدان بــرهـان |
لـیـکــن ز آنـســان گـرم نـداری پــس از آن | والـــــلــــه کـــــه مــــرا آرزو آیــــد زنــــدان |
*** | |
در خــدمــت طــاهــر عــلــی بـــارم جــان | کــز خـــدمــت طــاهــر عــلــی دارم جـــان |
هر صـبـحـدمـی روان نـهم بـر کـف دسـت | در خـــدمـــت طـــاهــر عـــلـــی آرم جـــان |
*** | |
ایـزد کـه هـمـی کـرد مـرکـب تــن و جــان | در هـر عــضــوی مـصــلـحــتــی کـرد نـهـان |
گـر مـفـســدیـی نـدیـده بــودی بــه زبــان | مــحــبــوس نــکــردیـش بــه زنــدان دهـان |
*** | |
ای پــای بـــرنــجــن مــن ای بــنــد گــران | هـسـتـم ز تـو روزان و شـبــان جـامـه دران |
گـــریــان گــریــان در تـــو بـــزاری نــگــران | کـاین مـحـنـت مـن نـخـواهـد آمـد بـه کـران |
*** | |
چـــون قـــمــری زار زار مــی نــالـــم مــن | چــون بــلــبــل آلــوده بــه خــون پــیـراهـن |
چـون طـوطی بـر وصـف تـو بـگشـاده دهن | چـون فـاخـتــه طـوق عـشـقـت انـدر گـردن |
*** | |
ای شـاه بــه بـیـشـه عـزم نـاگـاهـان کـن | یـک چــنـد کـنـون شـکـار بــدخــواهـان کـن |
شـیـر ار نـبـود قـصـد سـوی شـاهـان کـن | مــر شــیــران را طــعــمــه روبــاهــان کــن |
*** | |
زنـده بـه تـو مـانده ام مـن ای جـان جـهان | زیـرا کــه بــدیـده ام بــه تــیـمــار تــو جــان |
هـر جــا کــه مــوافــقــت درآیـد بــه مـیـان | صـد سـال تـوان زیـسـت بـه یک جـا آسـان |
*** | |
انـده چــه خــورم چــراســت انـدر خــوردن | گــر هــســت ز کــربـــاس مــرا پــیــراهــن |
کــز نــیـش خــســک دارم در زنــدان مــن | پـوشـیـده بـه بـهـرمـان هـمـه جـامـه و تـن |
*** | |
صــد بــار بــه نـیـکـی هـنـرم کـرد ضــمـان | یــک دعـــوی را از تـــو نـــدیــدم بـــرهـــان |
ایـن بــس نـبـود شـگـفـت زیـرا بـه جـهـان | کـردار گـران شــده اســت و گـفــتــار ارزان |
*** | |
گـر خـسـتـه شـوم ز تـیـر پــیـکـار تــو مـن | آهـــی نـــکـــنـــم ز بــــیـــم آزار تـــو مـــن |
از بــیـم ســر غــمـزه چــون خــار تــو مـن | خـنـدان مـیـرم چــو گـل بــه دیـدار تــو مـن |
*** | |
نـه روزم هـیـزم اســت و نـه شــب روغـن | زیـن هــر دو بــفــرســود مــرا دیــده و تــن |
در حـبـس شـدم بـه مـهر و مـه قـانـع مـن | کــایــن روزم گــرم دارد آن شـــب روشـــن |
*** | |
ای روز مــرا جـــز شـــب دیــجـــور مـــدان | امــروز چــو مــن ز خــلــق رنــجـــور مــدان |
ای روز دلــــــم روز مـــــرا نـــــور مــــــدان | گـــر تـــو دوری ز مــن غـــمـــت دور مــدان |
*** | |
کـس را چـو بــنـفـشـه سـر فـرو نـارم مـن | شــیـرم نــنــهــم هـیـچ کــســی را گــردن |
چـون نار غـم ار خـون کندم دل بـه سـخـن | نـگـشـایم پـیش خـلـق چـون پـسـتـه دهن |
*** | |
از چـنگ قـضـا همـی چـو نـتـوان جـسـتـن | بـا چـرخ چـه معنی اسـت جـدل پـیوسـتـن |
چـه سـود کـند جـز کـه همـه دل بـسـتـن | تـــا روز چــه زایــد ایــن شــب آبـــســتـــن |
*** | |
گـــردنــده چـــو روز نــوبـــهــاری بـــا مــن | از خــشــم دل آکــنـده چــو نـاری بــر مــن |
چـون کـلـک سـر خـویـش دو داری بـا مـن | ای نـرم چــو گـل تــیـز چــو خــاری بــا مـن |
*** | |
ای چـون گـل نوشـکـفـتـه بـر طـرف چـمن | گــلــبـــوی شــود ز نــام خــوب تـــو دهــن |
گـر گـل بــا خـار بـاشـد ای سـیـمـیـن تـن | چــون گـل بــر تــسـت و خـار در دیـده مـن |
*** | |
چرخم چو بخواست کشت بی هیچ گمان | جــاه تــو بـــه زنــدگــانــیــم کــرد ضــمــان |
گـویم هـمـه شـب ز شـام تـا صـبـحـدمـان | ای دولــت طـــاهــر عـــلــی بـــاقــی مــان |
*** | |
امــروز مــنــم تـــفــتـــه دل و رفــتــه روان | تـــلــخــم شــده زنــدگــانــی انــدر زنــدان |
وآنــچ انــده کــرد مــر مــرا بــر دل و جــان | بــر شــیـران کـرد ضـرب ســلـطـان جــهـان |
*** | |
بـگـشـای چـو گـل بـه وعـده راسـت دهن | ور نــه ز تــو چــون لــالــه کــنــم پــیـراهـن |
دعــوی دلــســـت بـــا تـــوام بـــنــد مــزن | وآنـک در حـکـم عـشـق و ایـنـک تــو و مـن |
*** | |
مـشـک از سـر زلـفـین تـو بـویم پـس ازین | گــرد در تــو بـــدیــده پــویــم پـــس از ایــن |
پــیـوسـتـه رضـای تـو بــجـویـم پــس ازیـن | جـز بـا تـو حـدیـث کـس نـگـویـم پـس ازیـن |
*** | |
زاری و دعــا کــن بــه ســحــرگـاه ای تــن | تــوفـیـق و سـداد و راسـتـی خـواه ای تــن |
گـر کـژ بــروی بــه خــدمـت شــاه ای تــن | بـــرخـــورداری مـــبـــادت از چـــاه ای تـــن |
*** | |
دیـدی کــه غــلـام داشــتــم چــنـدان مـن | پـــرورده ز خـــون دل چـــو فـــرزنــدان مــن |
در جــمــلــه از آن هـمـه هـنـرمـنـدان مـن | تــنــهـا مــانــدم چــو غــول در زنــدان مــن |
*** | |
روزم تــیــره ســت از آن رخ مــهــوش تـــو | عـیـشـم تـلـخـسـت از آن لـبــان خـوش تـو |
هـسـتــم صـنـمـا تــا بــشـدم از کـش تــو | دلـخــسـتــه تــر از گـوهـر گـوهـر کـش تــو |
*** | |
دل بــســت شــود چــو ســرفـرازد بــا تــو | تــــن بــــگـــدازد کـــه در گـــدازد بــــا تــــو |
بــی ســاز شـود هـر کـه بــسـازد بــا تــو | نــا بـــاخــتــه بـــایــد آنــکــه بـــازد بـــا تــو |
*** | |
آنــی کــه بـــری دســـت نــیــازد بـــا تـــو | در خــوبــی هـمـعــنـان کـه بــتــازد بــا تــو |
خـون گـردد خـون چــو دل بــسـازد بــا تــو | جــز جــانــبـــازی عــشــق نــبـــازد بــا تــو |
*** | |
هـر جـان کـه بــود بــرتـر از آن بــاشـی تـو | بــخـریـده امـت بـه جـان گـران بــاشـی تـو |
هـر جـای مـرا بــه جـای جـان بــاشـی تـو | ای دوسـت بـه جـان نه رایگـان بـاشـی تـو |
*** | |
نـورســت ای مـاه حــسـن ســرمـایـه تــو | پـــیــرایــه تـــو پـــســت کــنــد پـــایــه تــو |
ابـــرســت غــبـــار بـــر تـــو پـــیــرایــه تــو | پــیــرایـه چــه بــنــدد بــه تــو بــر دایـه تــو |
*** | |
ای نــای تــو را نـقــل و مــی روشــن کــو | بـــا تــو طــرب طــبـــع و نــشــاط تـــن کــو |
گـر تــو نـایـی لـحــن خـوشـت بــا مـن کـو | چـــون نـــای تـــو را دریـــچـــه و روزن کـــو |
*** | |
ای شـاه بــتــرس از آنـکـه پــرسـنـد از تـو | جـایـی کـه تــو دانـی کـه نـتــرسـنـد از تــو |
خـرسـنـد نـه ای بـه پـادشـاهـی ز خـدای | پـس چـون بـاشـم بـه بـنـد خـرسـنـد از تـو |
*** | |
سـلـطـان مـلـک اقـبــال عـنـان داد بــه تـو | درهـای نــشــاط شــاه بــگــشــاد بــه تــو |
گـشـتـه سـت زمـانـه نیک دلـشـاد بـه تـو | تــا حـشـر زمـانـه هـمـچـنـیـن بــاد بــه تــو |
*** | |
صــالـح پــس ازیـن طـرب نـبــایـد بــی تــو | شــایــد کــه ز دل طــرب نــزایــد بـــی تـــو |
جــان در تــن مـن بــیـش نـپــایـد بــی تــو | خــود جــان پــس ازیـن کــار نـیـاد بــی تــو |
*** | |
ای شـمـع شـدم بــه عـشـق پــروانـه تــو | خـــوانــنــد مــرا بـــه شــهــر دیــوانــه تـــو |
امــروز مــنــم ز خــویــش و بــیـگــانــه تــو | تــن تــافــتــه چــون رشــتــه یـکــدانــه تــو |
*** | |
ای نـــای نــدیــده ام دلـــی شـــاد از تـــو | نــایــی تـــو ولــیــکــن نــرهــد بـــاد از تـــو |
جــز نـالــه مــرا چــو نـای نـگــشــاد از تــو | ای نـــای مـــرا چـــو نـــای فـــریـــاد از تـــو |
*** | |
مـــادر کـــه مـــرا بــــزاد زاد از پــــی تــــو | هــم ایــزد کـــه جـــان داد داد از پـــی تـــو |
گـر نـیـســتــم ای نـگـار شــاد از پــی تــو | خـون شـمـع دلـم تــافـتــه بــاد از پــی تــو |
*** | |
هـرگـز نـرسـد بــه لـطـف در مـهـر چـو تــو | بـــت را نــبـــود حــلــاوت چــهــر چـــو تـــو |
در حــســن نــزائیـد مــه و مــهـر چــو تــو | ای مــهــر نــدیـده انــد بــد مــهــر چــو تــو |
*** | |
خـوردم هـمـه زهـر عـشـق تــو شـکـر کـو | دیـــدم بـــتـــر هـــوای تـــو بـــهـــتـــر کـــو |
گــر شــاخ هــوای تــو نــرفــتـــم بـــر کــو | در تـــاریــکـــی ســـکـــنــدرم گــوهــر کـــو |
*** | |
روی و بـــر مــن تـــا بـــشـــدم از بـــر تـــو | زردسـت و کـبــودسـت بــه جـان و سـر تـو |
زیـــــرا کـــــه در آرزوی روی و بــــــر تـــــو | ایـن پــیـرهـن تــو گـشـت و آن مـعـجـر تــو |
*** | |
از کــوفــتـــن پـــای تـــو و گــشــتـــن تــو | لـعـبــی اسـت هـر انـدام تـو را بــر تــن تـو |
مــاهــی تــو از جــیــب تــو تــا دامــن تــو | چــون چــرخ هــمــی گــردد پــیــرامــن تــو |
*** | |
بــا مــن بــه مــیــان رســول بــایـد بــا تــو | خــورشــیـد نــخــواهـم کــه بــرآیـد بــا تــو |
آیــی بـــر مــن ســـایــه نــیــایــد بـــا تـــو | شـایـد هـمـه خـلـق و مـن نـشـایـد بــا تــو |
*** | |
ای مــلــک بـــه دولــت تــو دارا گــشــتــه | وز عــدل تــو دهــر پــیــر بـــرنــا گــشــتــه |
شــمـشــیـر تــو قـهـرمـان اعـدا گـشــتــه | در جــمـلــه تــو را مـلــک مـهـیـا گــشــتــه |
*** | |
آنــی کــه ز فــالــهــا هـمــه فــال تــو بــه | هـر سـال تــو در عـمـر ز هـر سـال تــو بــه |
زان مــال کــه داشــتــم مـرا مــال تــو بــه | از مـــال مــرا قـــبـــول و اقـــبـــال تـــو بـــه |
*** | |
از هـر جــنـسـم چـو شـاه بــگـشـادی راه | از بــخـت مـرا فـزون شـدی رتــبــت و جــاه |
هــر بـــار چـــو زر آمـــدم از دولـــت شـــاه | ایــن بــار چــو گــوهــر آیــم انــشــائالــلــه |
*** | |
چــنـدان داری ز حــسـن و خــوبــی مـایـه | کــز حــور بــهــشــت بــرتــری صــد پــایــه |
پـــیــرایــه چـــرا بـــنـــددت ای مـــه دایــه | نــورســـت مــه دو هــفـــتـــه را پـــیــرایــه |
*** | |
هـر چـنـد کـه بـر کـوهـم در شـب ز انـدوه | گــریـان بــاشــم تــا بــه گـه بــانـگ خــروه |
هـمـقـامـت تــو چـو سـرو بــیـنـم بــر کـوه | هــرگــز نــشـــوم ز دیــدن کـــوه ســـتـــوه |
*** | |
آمـد بــر مـن بــه چــشـمـکـان خــواب زده | ســر تــا بـــه قــدم بــه عــنــبـــر نــاب زده |
هــمــچــون دل مــن دو زلــف را تـــاب زده | رخ چــون گــل نــو شــکــفــتــه بــر آب زده |
*** | |
چـون دولت تـو جـهان جـوانسـت ای شـاه | پـس دولـت تـو مـگـر جـهـانـسـت ای شـاه |
بـزم تـو بـه حـسن بـوسـتـانست ای شاه | گـویی ز شـکـوفـه زآسـمـانـسـت ای شـاه |
*** | |
ایـن خــوشـرویـان کـه ایـســتــادنـد هـمـه | از مـــادر حــــســـن دوش زادنـــد هـــمـــه |
بــزم تــو شــهـا چــشــم نـهـادنــد هـمــه | در بـــنــدگــی تـــو دســـت دادنــد هــمــه |
*** | |
امــروز مــنـم چــو مــاری انـدر ســلــه ای | ز آوازه مـــن در ایــن جـــهــان ولـــولـــه ای |
بـر مـن هر موی اگـر شـود سـلـسـلـه ای | از چــرخ فــلــک نـکــرد خــواهـم گــلــه ای |
*** | |
دانــم کــه وفـــا ز دل بـــرانــداخـــتـــه ای | بــا آنـکـه مـرا عـدوسـت در ســاخــتــه ای |
دل را ز وفـــا چــــرا بــــپــــرداخــــتــــه ای | مــانــا کــه مــرا تــمــام نـشــنــاخــتــه ای |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج