خانه / کتابخانه دیجیتال / کتاب های شاعران / صائب تبریزی / اشعار دیگر صائب / قسمت سوم

قسمت سوم

وقــت خــواب نــاز، آن مــژگــان بــود خــونــریــزتــرپــشــت ایـن تــیــغ ســیـه تــاب اســت از دم تــیــزتــر***هـر کـه بـرگـش بـیـش، وقـت مـرگ لـر…

وقــت خــواب نــاز، آن مــژگــان بــود خــونــریــزتــر	پــشــت ایـن تــیــغ ســیـه تــاب اســت از دم تــیــزتــر
***
هـر کـه بـرگـش بـیـش، وقـت مـرگ لـرزد بـیشـتـر	از پـــریــشـــانــی گــل صــد بـــرگ لــرزد بـــیــشــتـــر
***
هسـت حـاجـت در بـسـاط کـج کـلـاهـان بـیشـتـر	هـمــت از درویـش مــی جــویـنـد شــاهـان بــیـشــتــر
***
مـی رســد هـر دم مـرا از نـوخــطــان نـیـش دگــر	ریــش هــیــهــات اســـت گـــردد مــرهــم ریــش دگــر
***
بــر دل مـوری دریـن عــبــرت ســرا غـافـل مـخــور	دل بـخـور چـندان کـه می خـواهی، ولـی بـر دل مخـور
***
کــریــم ســایــل خــود را غــنــی کــنــد یــکــبـــار	دو بـــار لـــب نـــگـــشـــایــد صـــدف بـــه ابـــر بـــهــار
***
یــــکـــــی هـــــزار شـــــود داغ در دل افـــــگـــــار	زمـیـن ســوخــتــه، جــان مـی دهـد بــه تــخــم شـرار
***
نـــدیـــده ایـــم بــــه جــــز مـــاه روزه مـــاه دگــــر	کـــه از تــــمـــام بــــود نـــاقـــصـــش مـــبــــارک تــــر!
***
بــا چــهـره شــکـســتــه و بــا چــشـم اشــکـبــار	تــــه جــــرعـــه خـــزانـــم و ســـرجـــوش نـــوبــــهـــار
***
ســامــان دهــر را هــمــه اســبــاب غــم شــمــار	هــر چــیــز کــز تـــو فــوت شــود مــغــتـــنــم شــمــار
***
در دیـــده هـــا اگــــر چــــه بــــود راه هـــنــــد دور	نـــــزدیـــــکـــــتــــــر بــــــود ز در خـــــانـــــه صـــــدور!
***
مــخــور فــریـب مــحــبــت ز نــالــه هــمــه کــس	مـشــو چــو شــیـشــه مـی هـم پــیـالـه هـمـه کــس
***
بـرنیایی خـوش بـه اهل فـکر، ناخـوش هم مبـاش	گر سخـن کش نیستـی بـاری سخـن کش هم مبـاش
***
یـک سـر مـو مـنـت از اخــوان کـم فـرصـت مـکـش	گـر بــه چـه بــایـد فـتــاد از چـشـم خـود مـنـت مـکـش
***
از تـه دل نـیـسـت از هـمـصـحـبــتـان رنـجـیـدنـش	مـی دهـد یـاد از پــشـیـمـانـی بــه تـمـکـیـن رفـتـنـش
***
یار گندم گون جـوی نگذاشت در من عقل و هوش	خــرمـنـم را ســوخــت ایـن گـنـدم نـمـای جــوفــروش!
***
در کـهنـسـالـی نـیفـتـد کـافـر از سـامـان خـویش!	کـز تــهـیـدسـتــی چــنـار آتــش زنـد در جــان خـویـش
***
حـسـن هیهات اسـت بـردارد نـظـر از روی خـویش	گــل ز شــبــنــم مــی نـهـد آیـنـه بــر زانــوی خــویـش
***
صـنـوبــر قـامـتـی کـز خـاک مـی رویـد گـرفـتــارش	خـیابـان می کـشـد چـون سـرو قـد از شـوق رفـتـارش
***
در آن محـفـل که بـرخـیزد نقاب از روی گلپـوشـش	سـپـنـد از جـای خـود بــرخـاسـتـن گـردد فـرامـوشـش
***
تـماشای جـمال خود چنان بـرده است از هوشش	کــه بـــیــرون آورنــد از خــانــه آیــیــنــه بـــا دوشــش!
***
دل خـونـیـن چـنـان آمـیـخـت بــا فـولـاد پـیـکـانـش	کـه بــا جـوهـر یـکـی شـد پـیـچ و تـاب رشـتـه جـانـش
***
قـلم ماری اسـت کز رشـوت بـود افـسـون گیرایش	بـه ایـن افـسـون تـوان رسـت از گـزنـد روح فـرسـایـش
***
بــه دوری مـحــو از خــاطــر نـگـردد قـد رعــنـایـش	فـــرامـــوشـــی نــدارد مـــصـــرع مـــوزون بـــالـــایــش
***
سلیمانی است حسن، انگشتری از حلقه مویش	پـــریــزادی اســت دســت آمــوز، زلــف آشــنــارویــش
***
غـــوطـــه در زنــگ زد آیــیــنــه روشـــن گــهــرش	پــســتــه ای شـد ز خــط ســبــز لـب چــون شـکـرش
***
عـمر گـویی اسـت سـبـک، قـامت خـم چـوگـانش	کــه بـــه یــک زخـــم بـــرون مــی بـــرد از مــیــدانــش
***
بــه عـزم صـیـد چــنـان گـرم خـاسـت شـهـبــازش	کــه خـــنــده در دهــن کـــبـــک ســـوخـــت پـــروازش
***
مـــطـــرب مـــکـــن ز صـــافـــی آواز انـــتــــعـــاش	چـــون زلـــف بـــی شـــکـــن بــــود آواز بـــی خـــراش
***
مــحــو کــی از صــفــحــه دلــهـا شــود آثــار مـن؟	مــن هـمــان ذوقــم کــه مــی یـابــنــد از افــکــار مــن
***
بـس کـه از دوران بـه سـخـتـی بـگـذرد احـوال من	مـی زنـد بــر ســیـنـه ســنـگ آیـیـنـه از تــمــثــال مـن
***
دارد از سـبـقـت ز چـشـم بــد خـطـرهـا جـان مـن	هـر کــه پــیـش افــتــد ز مـن، بــاشــد بــلـاگـردان مـن
***
از عـــلـــایــق دل ز آب و گـــل نــمــی آیــد بـــرون	پـــای ســـرو از گـــل ز بــــار دل نـــمـــی آیـــد بــــرون
***
آبـــروی دیــده هــا بـــاشـــد ز اشــک آتـــشــیــن	کــاســه دریـوزه مــی گــردد نـگــیـن دان بــی نـگــیـن
***
در جــبــیــن تــاک، نــور بــاده بــی غــش بــبــیـن	در تـــه بـــال ســـمــنــد شـــعـــلـــه آتـــش بـــبـــیــن
***
خـط مـشـکـیـن را بـه گـرد خـال آن مـهـوش بـبـین	جــنــگ مــوران بـــر ســر آن دانــه دلــکــش بـــبـــیــن
***
ز شـعـر خـویش نـتـوان فـیض شـعـر دیگـران بـردن	تــمــتــع بـــیــش از فــرزنــد مــردم مــی تــوان بـــردن
***
ز شـرم افـزون تـوان گـل از عـذار دلـسـتـان چـیدن	خـوشـا بـاغـی کـه گـل از بـاغـبـانش مـی تـوان چـیدن
***
ازان خــرســنـد گــردیـدم ز دیـدن هـا بــه نــادیـدن	کـه دیدن هـای رسـمـی نـیسـت جـز تـکـلـیف وا دیدن
***
ز اهل عـقـل همـواری بـه مـجـنونان فـزون تـر کـن	بـــه تـــرخـــانــان درگـــاه الــهــی بـــا ادب ســـر کـــن
***
جـوانی بـرد بـا خـود آنچـه می آمـد بـه کـار از مـن	خس و خاری بـه جـا مانده است از چـندین بـهار از من
***
نــبــاشــد در مــقــام دلــبــری نــازک نــهـال مــن	ز تــمــکــیـن ذوق گــل چــیـدن نـدارد خــردســال مــن
***
نــدارد حـــاجـــت تـــکــرار گــفــتـــار تـــمــام مــن	کـه پـیش از گـوش در دل نقـش مـی بـنـدد کـلـام مـن
***
بـه پـرگـار از تـوکـل شـد چـنـان بــرگ و نـوای مـن	کــه از خـــود آب چـــون دنــدان بـــرآرد آســـیــای مــن
***
تـــا ســر خــود بـــه گــریــبـــان نــتــوانــی بـــردن	گــــوی تــــوفــــیـــق ز مـــیـــدان نـــتــــوانـــی بــــردن
***
مـی گـشــایـد ز خــمـوشــان دل بــی کـیـنـه مـن	لـــب خــــامـــوش بــــود صــــیـــقـــل آیـــیـــنـــه مـــن
***
اگــر عـــزیــز تـــوان شـــد بـــه آبـــروی کـــســـان	نــمـــاز نــیــز قـــبـــول اســـت بـــا وضـــوی کـــســـان
***
تــوان بـــه خــامــشــی از عــمــر کــام دل بـــردن	دراز مـــی شــــود ایـــن رشــــتــــه از گــــره خــــوردن
***
بــه طــوق غــبــغــب ســیـمــیـن او نــظــر واکــن	هــــلــــال مــــاه در آغـــــوش را تـــــمــــاشـــــا کــــن
***
عـرق بـه چـهره اش از تـاب مـی نشـسـتـه بـبـین	بــه روی آیــنــه عــقــد گــهــر گــســســتــه بـــبــیــن
***
از تــوســت آنـچــه مـی دهـی آن را بــه دیـگــران	از دیــگــری اســت هــر چـــه گــره مــی زنــی بـــر آن
***
ز احــســان بــنــای دولــت خــود بـــاثــبـــات کــن	دســــت گــــشــــاده را ســــپـــــر حــــادثــــات کــــن
***
ای غـــنـــچـــه لـــب رعـــایــت اهــل نـــیــاز کـــن	گــر دل نــمــی دهــی بــه ســخــن، گــوش بــاز کــن
***
عــیـش جــهـان در آن لــب خــنــدان نـظــاره کــن	در چـــشـــم مــور مــلــک ســـلــیــمــان نــظــاره کــن
***
پـــهـــلـــو تـــهـــی ز نـــاوک آن دلـــربـــا مـــکـــن	در اســتـــخــوان مــضــایــقــه بـــا ایــن هــمــا مــکــن
***
بـــر جـــام بـــاده چـــشـــم نــدارد حـــبـــاب مــن	حـــســن بـــرشــتـــه اســـت شــراب و کــبـــاب مــن
***
در ســـوخـــتـــن زیـــاده شـــود آب و تــــاب مـــن	در آتــــش اســــت عــــالــــم آب (از) کــــبــــاب مــــن
***
مــتــراش خــط ز چــهــره خــود پـــر عــتـــاب مــن	بـــر روی خـــویـــش تـــیــغ مـــکـــش آفـــتـــاب مـــن!
***
آشــفــتــه مــی شــود ز نــصــیـحــت دمــاغ مــن	دســـت حـــمــایــت اســـت نــفــس بـــر چـــراغ مــن
***
در لـــعـــل یــار خـــنـــده دنـــدان نــمـــا بـــبـــیــن	در روز اگـــر ســــتــــاره نـــدیـــدی بــــیـــا بــــبــــیـــن
***
عـتــاب گـلـرخــان در پــرده دارد لـطــف پــنـهـانـی	کـه گـلـهـا مـی تـوان چـیـد از بـهـار غـنـچـه پـیشـانـی
***
زبـان در کـام کـش تـا خـامشـان را همـزبـان بـینی	بـپـوشـان چـشـم تـا پـوشـیـده رویـان را عـیـان بـیـنـی
***
کـند گـل جـمع خـود را چـون تـو در گـلزار می آیی	خـیـابــان مـی کـشـد قـد چـون تـو در رفـتـار مـی آیـی
***
ســوز داغ دلــم ای لــالــه تــو نــشــنــاخــتــه ای	ورقــی چــنــد بـــه بـــازیــچــه ســیــه ســاخــتـــه ای
***
بــوی گـل غـنـچـه شـود چـون تــو بــه گـلـزار آیـی	رنــگ یــوســف شــکــنــد چــون تـــو بـــه بـــازار آیــی
***
جــام جــم مـهـر خـمـوشـی اسـت اگـر بــیـنـایـی	لـــوح مـــحــــفــــوظ بــــود حــــیـــرت اگــــر دانـــایـــی
***
عــرق فـشــان رخ خــود از شــراب ســاخــتــه ای	ســــتــــاره روی کــــش آفــــتــــاب ســــاخــــتــــه ای
***
کــیــم، بـــه وادی فـــقــر و ســـلــوک نــزدیــکــی	چـــو تـــیـــغ کـــرده قـــنـــاعـــت بـــه آب بـــاریـــکـــی
***
عــبــیــر فــتــنــه بـــه زلــف ســیــاهــت ارزانــی!	گـــل شـــکـــســـت بـــه طـــرف کـــلــاهــت ارزانــی!
***
مـــخـــالـــفـــت نـــبـــود در جـــهــان تـــنــهــایــی	مــــن و مــــلــــازمــــت آســــتـــــان تــــنــــهــــایــــی
***
در مــــاه روزه ســــیـــر مــــه مــــا نــــکــــرده ای	چـــشــم گــرســنــه مــســت تـــمــاشــا نــکــرده ای
***
ای خـــط ســـبـــز کــز لــب جـــانــان دمــیــده ای	بــــر آب زنـــدگـــی خــــط بــــاطـــل کـــشــــیـــده ای
***
هـر لـحــظـه خـرابــم کـنـد آن چــشـم بــه رنـگـی	بــا فــتــنــه شــهـری چــنــد کــنــد خــانــه تــنــگــی؟
***
بــــــا خــــــود پــــــرداز از مــــــنــــــزل طــــــرازی	کـــه خـــودســـازی بــــه اســـت از خــــانـــه ســـازی
***
گــر مــی نــمــی ســـتـــانــی ای زاهــد ریــایــی	بـــســتــان ز چــشــم ســاقــی پــیــمــانــه خــدایــی
***
در حـریمی کـه لب خـود بـه شـکـرخـنده گشـایی	از لــب بـــام کــنــنــد اهــل هــوس بـــوســه ربـــایــی
در بــســتــه حــجــاب بــود گــر چــه گــلـشــنـش	تــکــلــیـف بــوســه اســت دهـن غــنــچــه کــردنــش
***
بـر گردن اسـت خـون دو صـد کـشـتـه چـون منش	خــون خــوردن اســت بـــوســه گــرفــتــن ز گــردنــش
***
ماهی کـه عـرض می دهد از فـلـس، مال خـویش	مــحــضــر کــنــد درســت بــه خــون حــلــال خــویــش
***
از کــرم آن کــس کــه شـــهــرت اســـت مــرادش	کــــاســــه دریــــوزه اســـــت دســـــت گــــشــــادش
***
چـون آتــش اسـت رغـبــت بــی مـنـتـهـای حـرص	کــز ســـوخـــتـــن زیــاده شــود اشـــتـــهــای حـــرص
***
بــا قـد خــم گـشـتــه روگـردان مـشـو از راه حــق	بـــر در دیــگــر مــزن ایــن حــلــقــه جـــز درگــاه حـــق
***
بـی فـسـادی نیسـت گـر رو در صـلـاح آرنـد خـلـق	بـــهــر خــواب روز، شــب را زنــده مــی دارنــد خــلــق
***
مـرو از راه بــه احــســان خــســیـســانـه خــلــق	کــــه گــــلـــوگـــیـــرتــــر از دام بــــود دانـــه خــــلـــق
***
نــیــســـت از گــرد مــذلــت مــتـــواضـــع را بـــاک	هیچ کـس پـشـت کـمـان را نرسـانـده اسـت بـه خـاک
***
بــــــرات رزق تــــــرا از زراعــــــت ایــــــزد پــــــاک	بــه خــط سـبــز نـوشـتــه اسـت بــر صـحــیـفـه خــاک
***
مــی کــنـد عــیـب نـمــایـان را هـنـرپــرور کــمــال	تــنـگ چــشــمـی مـی شــود در دانـه گــوهـر کــمـال
***
روزگـــاری شـــد دل افـــســــرده دارم در بــــغـــل	جـــای دل چـــون لــالــه خـــون مــرده دارم در بـــغـــل
***
هـر کـه را از سـایـلـان نـاشـاد مـی سـازد بـخـیـل	در حــقــیــقــت بــنــده ای آزاد مــی ســازد بـــخــیــل
***
هـر کـه از لـاغـری انـگـشـت نـمـا شـد چـو هـلـال	چـــون مـــه بــــدر رســـد زود بـــه مـــعـــراج کـــمـــال
***
تـن گـران و جـان نـزار و دل کـبـاب اسـت از طـعـام	غفلت از خواب است و خواب از آب و آب است از طعام
***
لـازم یـکــدیـگــر افــتــاده اســت نـاکــامـی و کــام	بــیـشــتــر از فــصــل هـا در فـصــل گـل بــاشــد زکـام
***
حــرص کـرد از دعــوی فــقـر و فــنـا شــرمـنـده ام	بــــخـــیـــه از دنـــدان ســـگ دارد لـــبــــاس ژنـــده ام
***
مـی چــکـد چـون شـمـع آتــش از زبــان خـامـه ام	مــی کــشــد بــر ســیـخ مــرغ نــامــه بــر را نـامــه ام
***
اشـک خـونـین بـس کـه زد جـوش از دل دیوانـه ام	چـون نـگـیـن هـمـوار شـد بــا فـرش، سـقـف خـانـه ام
***
نــاز آن لــبــهـا ز خــط از قــدردانـی مــی کــشــم	از ســـیــاهــی نـــاز آب زنـــدگـــانــی مـــی کـــشـــم
***
گـر چـه در راه سـخـن کـرده اسـت از سـر پـا قـلم	ســرنــیــارد کــرد از خــجـــلــت هــمــان بـــالــا قــلــم
***
از خـمـوشـی مـا ز دسـت هرزه نـالـان رسـتـه ایم	مــا در مــنــزل بــه روی خــود ز بــیــرون بــســتــه ایـم
***
مـا بــه رنـجــش اکـتــفـا از تــنـدخـویـان کـرده ایـم	مـا بــه پــشــت کـار صــلـح از زشــت رویـان کـرده ایـم
***
غــم بـــه آه از ســـیــنــه افــگــار بـــرمــی آوریــم	مــا بـــه نــیــش عـــقــرب از دل خـــار بـــرمــی آوریــم
***
چـنـد دل ز انـدیـشـه بــیـش و کـم روزی خـوریـم؟	دیــگـــران روزی خـــورنـــد و مـــا غـــم روزی خـــوریــم
***
بـر زمـیـن خـط از خـیـال سـرو قـدی مـی کـشـیـم	اول مــشــق جــنـون مــاســت، مــدی مـی کــشــیـم
***
کـجـا شـور قـیـامـت تـلـخ سـازد خـواب شـیرینـم؟	کـه پـای سـیل مـی آید بـه سـنـگ از خـواب سـنگـینم
***
مـا نـه امـروز ز گـلـگـشــت چــمـن ســیـر شـدیـم	غــنــچــه بــودیــم دریــن بـــاغ کــه دلــگــیــر شــدیــم
***
چــنـان کـه جــمـلـه عـبــادات از وضـوسـت تــمـام	وجــــود آدم خــــاکــــی بــــه آبـــــروســــت تــــمــــام
***
نــجـــســت نــاوک آهــی درســت از شــســتـــم	بـــه غـــبـــغــب هــدفــی آشـــنــا نــشـــد دســـتـــم
***
مـرا کـه هـسـت مـیـسـر سـبــو بـه دوش کـشـم	چـــرا کـــبـــاده خـــمــیــازه تـــا بـــه گــوش کــشـــم؟
***
بــه دســت چــون شــکــن زلـف او شــمـار کــنـم	مــگـــر ز عـــقـــده دل ســـبـــحـــه اخـــتـــیــار کـــنــم
***
کـجـاسـت مـشـت زری تـا چـو گـل بـه بـاد دهـیم	گــهــر کــجــاســت کــه ریــزش بــه ابـــر یــاد دهــیــم
***
دل را ز زلـــف آن بــــت پــــرفــــن گـــرفــــتــــه ام	ایــن ســـنــگ را ز چـــنــگ فـــلــاخـــن گـــرفـــتـــه ام
***
از بــس کــه بــی گــمــان بــه در دل رســیــده ام	بـــاور نــمـــی کـــنــم کـــه بـــه مـــنــزل رســـیــده ام
***
جــــان دگــــر ز بـــــوســــه دلــــدار یــــافــــتـــــم	عـــــمـــــر دوبـــــاره از دو لـــــب یـــــار یـــــافـــــتـــــم
***
از جـــــلـــــوه ات ز هــــوش مـــــن زار مــــی روم	چـــنــدان کـــه مـــی روی تـــو مـــن از کـــار مــی روم
***
مــــا در جــــهـــان قــــرار اقــــامـــت نـــداده ایـــم	چــون ســرو ســالـهـاســت بــه یـک پــا ســتــاده ایـم
***
ز اهــل کــرم بــه هــنــد کــســی را نــدیــده ایـم	از طـــوطـــیــان کـــریــم کـــریــمــی شـــنــیــده ایــم!
***
پــیـوســتــه مـا ز فــکــر دو عــالــم مـشــوشــیـم	مــا از دو خــانـه هـمـچــو کــمــان در کــشــاکــشــیـم
***
مــا آبـــروی فـــقـــر بـــه گــوهــر نــمــی دهــیــم	ســـد رمــق بـــه مــلــک ســـکــنــدر نــمــی دهــیــم
***
طـــرفـــی ز نــهــال قــد آن شـــوخ نــبـــســـتـــم	در ســایـه نــخــلــی کــه نــشــانــدم نــنــشــســتــم
***
از دل نـــــبـــــرد زنـــــگ الـــــم بـــــاد بـــــهــــارم	چــون گــرد یــتــیــمــی اســت زمــیـن گــیــر غــبــارم
***
مــا از لــب خـــامــش ز ســخــن داد گــرفــتـــیــم	بـــا شــیــشــه ســربـــســتـــه پـــریــزاد گــرفــتـــیــم
***
مـا هـمـچــو شــرر تــلـخــی غـربــت نـکـشـیـدیـم	در نـــقــــطــــه آغــــاز بــــه انــــجــــام رســــیـــدیـــم
***
یــک دم کــه بـــه کــف بـــاده گــلــرنــگ نــداریــم	بـــر چـــهــره چـــو مـــیــنــای تـــهــی، رنــگ نــداریــم
***
ز تــــن عــــضــــوی بــــود دلـــهـــای خــــودکــــام	کـــــــه رنـــــــگ بــــــــرگ دارد مـــــــیـــــــوه خـــــــام
***
روی خــوبــت زنـگ خـودبــیـنـی زدود از گـلـرخــان	کـــار صـــیــقـــل کـــرد ایــن آیــیــنــه بـــا آهــن دلـــان
***
حـلـقـه هـر در مـشـو بــا قـامـت هـمـچـون کـمـان	تـــا نـــگـــردی تـــیــر بـــاران مـــلـــامـــت را نـــشـــان
***
نـوشــهـا درج اســت در نـیـش عــتــاب آلــودگــان	پـــشـــه دارد حـــق بـــیــداری بـــه خـــواب آلــودگــان
***
عــیـب دنـیـا را نــمــی بــیـنــنــد کــوتــه دیـدگــان	گـر چـه بـی پـرده اسـت در چـشـم نـظـر پـوشـیـدگـان
***
دل چـو روشـن گـشـت در غـمـخـانـه دنـیـا مـمـان	خــرمـن خــود را چــو کــردی پــاک در صــحــرا مــمــان
***
شد چـو سـوزن خـشک، خـار از قرب گل پـیراهنان	رنـــج بـــاریــک آورد آمـــیـــزش ســـیــمـــیــن تـــنـــان
***
کـار صـوفـی چـیسـت، خـاطـر را مصـفـا سـاخـتـن	از قـــبــــول نـــقـــش هـــا آیـــیـــنـــه را پـــرداخـــتـــن
***
هـســت بــا قـد دو تــا بــرگ اقــامـت ســاخــتــن	زیــر دیــوار شــکــســتـــه رخـــت خــواب انــداخـــتـــن
***
مـی کــنـد آتــش زبــان دفــع گـزنـد خــویـشــتــن	مـصـرع بــرجـسـتـه خـود بــاشـد سـپــنـد خـویـشـتــن
***
تــا کـی از عـمـامـه خـواهـی کـوس دانـایـی زدن؟	بـــر ســـر بـــازار شـــهـــرت طـــبـــل رســـوایـــی زدن
***
بــا دل پــر خــون بــرون زان زلـف شـبــگـون آمـدن	هــســت بـــا دســت تــهــی از هــنــد بــیــرون آمــدن
***
روی از عــــالـــم بــــگـــردان، روی در دیـــوار کـــن	وضـــع نــاهــمــوار عــالــم را بـــه خـــود هــمــوار کــن
***
شــانـه در خــط مـعـنـبــر ای صــنـم داخــل مـکـن	در خــط اســتــاد، بــی مـوجــب قــلــم داخــل مــکــن
***
در تــلــاش آفــریـن افــکــار خــود رنـگــیـن مــکــن	گــوش خــود را کــاســه دریــوزه تـــحــســیــن مــکــن
***
فـــارغ اســـت از دیـــو مـــردم خـــاطـــر آزاد مـــن	نــیــســـت از جـــوش پـــری ره در خـــیــال آبـــاد مــن
***
در جــوهــر نــهــفــتــه مــن ســرســری مــبــیــن	آیــیــنــه ام، بـــه جـــامــه خـــاکــســـتـــری مــبـــیــن
***
بـه هـیچ جـا نـرسـد زهـد خـشـک صـومـعـه داران	کـه پــای آبــلـه دارســت دســت ســبــحــه شــمـاران
***
چــون بـــرآیــد دل ز قــیــد زلــف عــنــبـــرفــام او؟	دانـــه مـــی گـــردد گـــره در حـــلـــقـــه هـــای دام او
***
هـر چــه بــخـشـد عـالـم نـاسـاز مـی گـیـرد ز تــو	غــیـر عــبــرت هـر چــه گــیـری بــاز مــی گــیـرد ز تــو
***
گــر شــود گــویـا بــه ذکــر حــق لـب خــنـدان تــو	مــصـــحـــف نــاطــق شـــود ســـی پـــاره دنــدان تـــو
***
بــس کـه ســرزد شــکــوه رزق از لـب گـویـای تــو	شــد دل گــنــدم دو نــیــم از بــدگــمــانــی هــای تــو
***
قـامـت او چـون شـود در بـوسـتـان همدوش سـرو	حـلـقـه ها از طـوق قـمـری می کـشـد در گـوش سـرو
***
زیــنــهــار از درد و داغ عــشــق روگــردان مــشــو	بـــر چــراغــان تــجــلــی آســتــیــن افــشــان مــشــو
***
پــریـزادی اســت دســت آمـوز زلـف مـشـکـبــار او	کــه یـک دم بــر زمــیـن نـنـشــیـنـد از دوش و کــنـار او
***
یکـی صـد شـد ز خـط کـیـفـیـت چـشـم خـراب تـو	مــگــر خــط مـی کــنـد بــیـهـوشــدارو در شــراب تــو؟
***
کـجـا سـرپـنجـه خـورشـید گـیرد جـای دسـت تـو؟	بـه غـیر از بـهلـه دسـتـی نیسـت بـر بـالـای دسـت تـو
***
شـکـر را نی بـه نـاخـن مـی کـند دشـنام تـلـخ تـو	بــه شـور حـشـر چـشـمـک مـی زنـد بــادام تــلـخ تــو
***
ســــرونـــازی کــــه مـــنـــم مــــحــــو رخ انـــور او	هـــالـــه مـــه شـــود آغـــوش ز ســـیـــمـــیــن بـــر او
***
مـی چــکــد بــوســه ز لــعــل لــب مـیـخــواره تــو	مـــی زنـــد خــــون هـــوس جــــوش ز نـــظــــاره تــــو
***
اگـــر چــــه لـــالـــه طـــورســــت روی روشـــن او	چـــــــراغ روز بـــــــود بـــــــا بـــــــیــــــاض گــــــردن او
***
ز انــــفــــعــــال خـــــرام تـــــو آب گــــردد ســـــرو	ز طــــوق فــــاخــــتــــه پــــا در رکــــاب گـــردد ســــرو
***
صــد پــرده شــوخــتــر بـــود از چــشــم خــال تــو	ایـــن نـــافــــه پــــیـــش پــــیـــش دود از غــــزال تــــو
***
خـرقـه بــر دوشـان از فـرزنـد و زن بــگـسـیـخــتــه	شــوره پـــشــتـــانــنــد از بـــار گــران بـــگــریــخـــتـــه
***
در عـلـم ظـاهـری چــه کـنـی عـمـر خــود تــبــاه؟	دل را ســفــیـد کــن، چــه ورق مــی کــنــی ســیـاه؟
***
ز ذکـــر جـــهــر مــکــن مــنــع صـــوفـــیــان لــلــه	کـــه عـــاشـــقـــنــد بـــه بـــانــگ بـــلــنــد بـــرالـــلــه
***
از اشــــک بــــرد راه بــــه کــــوی تــــو نــــظــــاره	در بـــحـــر کـــنـــد ســـیـــر مـــعـــلـــم بـــه ســـتـــاره
***
زان لـــب نــتـــوان کـــرد بـــه دشـــنـــام کـــنـــاره	تـــــیـــــغ دو دم اوســـــت مـــــرا عـــــمـــــر دوبـــــاره
***
چـند غم از دل بـه اشـک لاله گون شوید کسـی؟	تـا بـه کی از ساده لوحی خون بـه خون شوید کسی؟
***
ای ز خــاک افــتــادگـان کــاکـلـت ســنـبــل یـکـی	از هـــواداران رخــــســـارت نـــســـیـــم گـــل یـــکـــی
***
قـــد رعـــنــای تـــرا تـــا دیــد، از شـــرمــنــدگــی	قــمــریـان را ســرو شــد ســوهــان طــوق بــنــدگــی
***
خـون تـاک از شـوق مـی جـوشـد اگـر سـاغـرزنی	غــنـچــه شــادی مـرگ مـی گــردد اگـر بــر ســر زنـی
***
ایـن کـه زاهـد کـرد پــهـلـوی خــود از دنـیـا تــهـی	کــاش در پــای گــلــی مــی کــرد یـک مــیـنــا تــهــی
***
خــضــاب تــازه ای هـر دم بــه روی کــار مـی آری	شـدی پـیر و همـان دسـت از سـیه کـاری نـمـی داری
***
مـیـم در جـام، اخـگـر در گـریـبــان اسـت پــنـداری	گـلـم در دســت، آتــش در نـیـسـتــان اسـت پــنـداری
***
گرفتم سال را پـنهان کنی، بـا مو چه می سازی؟	گـرفـتـم مـوی را کـردی سـیه، بـا رو چـه مـی سـازی؟
***
ز مسـتـی دیگران را می کنی تـکلیف می نوشی	بـه عـیب دیگران خـواهی که عـیب خـویش را پـوشـی
***