قسمت اول

زشـت رو چــون سـازد از خــود دور خـوی زشـت را؟لــازم افــتــاده اســت خــوی زشــت، روی زشــت را***چــــرخ مـــی دانـــد عــــیـــار آه پــــرتــــائثـ…

زشـت رو چــون سـازد از خــود دور خـوی زشـت را؟	لــازم افــتــاده اســت خــوی زشــت، روی زشــت را
***
چــــرخ مـــی دانـــد عــــیـــار آه پــــرتــــائثــــیـــر را	مــی تــوان در زخــم دیــدن جــوهــر شــمــشــیـر را
***
چــشـم صـیـاد تــو تــرسـانـده اسـت چـشـم نـاز را	بــی زبــان کـرده اسـت سـحــر غـمـزه ات اعـجــاز را
***
چــون دریـغ از دیــده داری حــســن ذات خــویـش را	از چــه دادی عـرض بــر عــالـم صــفـات خــویـش را؟
***
از دســـت کـــار رفـــتـــه بــــود پـــیـــش، کـــار مـــا	در بـــــرگــــریــــز جــــوش زنــــد نــــوبـــــهــــار مــــا
***
گـــردون ســـنـــگـــدل نـــبـــود مـــرد جـــنـــگ مـــا	پـــــروای تــــیــــغ کــــوه نــــدارد پـــــلــــنــــگ مــــا
***
زد غـــوطـــه بـــس کــه در تـــن خـــاکــی روان مــا	گـــردیـــد رفـــتـــه رفـــتـــه زمـــیــن آســـمـــان مـــا
***
تــــا چـــنـــد نـــهـــد روی بــــه رو آن کـــف پــــا را؟	مـــی ریــزم، اگـــر دســـت دهــد، خـــون حـــنـــا را!
***
بــــگـــذار شـــود زیـــر و زبــــر جــــســــم گـــران را	تـــا چـــنـــد عـــمـــارت کـــنـــی ایــن گـــور روان را؟
***
بـــیــدار کـــنـــد بـــانــگ نــی افـــســـرده دلـــان را	نـــی صــــور ســــرافــــیـــل بــــود مــــرده دلــــان را
***
کــلــیــد فــتـــح بـــود از دل شـــکــســـتـــه گــدا را	در گـشــاده روزی اســت چــشــم بــســتــه گــدا را
***
قــرار نـیـســت دمـی چــون شــرار، خــرده جــان را	چـه حـاجــت اسـت بــه طـبــل رحـیـل ریـگ روان را؟
***
زهــــی ز روزن داغ تــــو روشــــنــــایــــی دلــــهــــا	شــکــســت طــرف کــلــاه تــو مــومــیــایــی دلــهــا
***
نــیــســت پــروای کــدورت دل بـــی کــیــنــه مــا را	زنــگ پـــیــراهــن تـــن مــی شـــود آیــیــنــه مـــا را
***
گـریـه مـسـتــانـه بــی مـی مـی کـنـد مـا را خــراب	سـیـل بــیـکـارســت چــون از خــود بــرآرد خــانـه آب
***
از تــرحــم حــســن جــولـان مـی نـمـایـد در نـقــاب	ســاقـی از بــی ظــرفــی مـا مـی کـنـد در بــاده آب
***
مـی شـود در دور خــط عـاشـق ز جــانـان کـامـیـاب	بــیـشــتــر گـردد دعـا در دامـن شــب مـســتــجــاب
***
عـــمـــر را پـــاس نــفـــس بـــاز نـــدارد ز شـــتـــاب	نـــــتـــــوان زد بـــــه گـــــره آب روان را ز حـــــبـــــاب
***
چــه خــیـال اســت کــنـد مــســت تــرا بــاده نــاب	مــســتـــی چــشــم تـــرا آب خــمــارســت شــراب
***
روز در جـــام مـــی آویــز کـــه در شـــب مــی نــاب	همچـو آبـی اسـت کـه لب تـشـنه بـنوشـد در خـواب
***
چــو ســاخــت قـد تــرا حــلـقـه عـمـر پــا بــه رکـاب	اشــاره ای اســت کــه بـــر در زن از جــهــان خــراب
***
یـــکـــی دو شـــد ز اجـــل مـــاتــــم روان غـــریـــب	دوبــــاره کـــور شــــود کـــور در مـــکــــان غــــریـــب
***
زردرویـی مــی کــشــد مــهـر از تــرنـج غــبــغــبــت	بـــوســـه در پـــرواز مــی آیــد ز تـــحـــریــک لــبـــت
***
عمر چون از چل گذشت از وی وفاجستـن خطاست	در نـشـیـب از آب خـودداری طـمـع کـردن خـطـاسـت
***
حــاصــل مـا از نـظــربــازی نـگــاه حــســرت اســت	کشت ما را خـوشه ای گر هسـت آه حـسرت اسـت
***
لـعـل جــان بــخــش تــرا خـط دوربــاش آفـت اسـت	نـیـل چــشــم زخــم آب زنـدگــانـی ظــلـمـت اســت
***
قـســمـت روشـنـدلـان از زنـدگـانـی کـلـفـت اســت	چـشـمـه حـیـوان ز آه خـود نـهـان در ظـلـمـت اسـت
***
در کهنسـالی ز نسـیان شـکـوه کـفـر نعـمت اسـت	هـر چـه از دل مـی بــرد یـاد جــوانـی رحـمـت اسـت
***
بـی دمـاغـان را نرنجـاندن بـه صـحـبـت مـنت اسـت	پـیش عزلت دوسـتـان تـقصیر خـدمت، خـدمت است
***
شـیوه چـشـم کـبـود از چـشـم هـا دلـکـشـتـرسـت	خـــانــه چـــیــنــی نــمــا را آب و تـــاب دیــگــرســت
***
بـاده لعـلی ز لعـل و شـیشـه از کان خـوشـتـرسـت	بـی تـکلف شیشه می از بـدخـشـان خـوشـتـرسـت
***
راحــت مــرگ فــقــیـران ز اغــنــیـا افــزونــتــرســت	کـفـش تــنـگ از پــا بــرون کـردن حــضـور دیـگـرسـت
***
نیسـت شاه آن کس که او را تـاج گوهر بـر سرست	هر که را سـد رمق هسـت از جـهان، اسـکـندرسـت
***
صــنــدل بـــی مــغــز عــالــم گــرده دردســرســـت	نـوش ایـن مـحــنـت سـرا آهـن ربــای نـشـتــرســت
***
آنــچــه مــا را از شــراب زنـدگــی در ســاغــرســت	خـوردنـش خـون دل اسـت و مـانـدنـش دردسـرسـت
***
مـی شــوم گـل، در گـریـبــان خــار مـی افــتــد مـرا	غــنـچــه مـی گــردم، گــره در کــار مـی افــتــد مــرا
***
بــحــر نــتــوانــد غــبــار غــم ز دل شــســتــن مــرا	چــون گـهـر گــرد یـتــیـمـی گـشــتــه جــزو تــن مـرا
***
مـــی گـــشـــایـــد ذکـــر بــــر رویـــت در الـــلـــه را	نـیـسـت جــز ایـن حـلـقـه دیـگـر حـلـقـه آن درگـاه را
***
خــط مـشـکـیـن خــواســت عـذر آن عـذار ســاده را	سـرمـه ای در کـار بــود ایـن چـشـم بــرف افـتــاده را
***
نیسـت سـوی حـق بـه جـز تـسـلـیم راهی بـنده را	جــسـتــجــوی ایـن گـهـر گـم مـی کـنـد جــویـنـده را
***
نـیـســت پــروای عـلـایـق طـبــع وحــشــت دیـده را	خـــار نـــتـــوانـــد گـــرفـــتـــن دامـــن بـــرچـــیــده را
***
عـشـق مـی پــاشـد ز یـکـدیـگـر دل غـم پـیـشـه را	تــوتــیـا مـی ســازد آخــر زور مـی ایـن شــیـشــه را
***
حــســن عــالـمـســوز دارد بــی قــرار انـدیـشــه را	نـقــش شــیـریـن نـعــل در آتــش گــذارد تــیـشــه را
***
زلـــف طـــرار تـــو مـــی بـــنـــدد زبـــان شـــانـــه را	در ســخـــن مــی آورد لــعــل لــبـــت پـــیــمــانــه را
***
بــی ســرانـجــامـی صــفـا بــخــشــد دل دیـوانـه را	تــــرک رفـــت و رو بــــود جــــاروب ایـــن ویـــرانـــه را
***
نـیـل چــشـم زخـم بــاشـد زنـگ کـلـفـت سـیـنـه را	نــاخــن شــیــرســت صــیــقــل در نــظــر آیـیــنــه را
***
شــوخــی راز مـحــبــت مـی شــکـافــد ســیـنـه را	آب ایـن گـوهـر بــه طــوفـان مـی دهـد گـنـجــیـنـه را
***
بـیخـودی فـرش اسـت در چـشـم و دل بـی تـاب ما	چـــون ره خـــوابـــیــده بـــیــداری نــدارد خـــواب مــا
***
مــی کــنــد در پـــرده شــب جـــلــوه دایــم روز مــا	بــی سـیـاهـی نـیـســت هـرگـز داغ عـالـمـسـوز مـا
***
از گـــرانــخـــوابـــی چـــو چـــشـــم دام آزادیــم مــا	غـفـلـت مـا نـیـســت غـفـلـت، خــواب صــیـادیـم مـا
***
بــر زبـــان حــرف طــلــب هــرگــز نــمــی آریــم مــا	مــیـهـمــان بــی طــلــب را دوســت مــی داریـم مــا
***
دور شـــو ای آســــتــــیـــن از دیـــده گـــریـــان مـــا	مــو نــمــی گــنــجــد مــیــان گــریــه و مــژگــان مــا
***
بـه هـمـواری تـوان بـردن سـبـق از همـرهـان اینـجـا	بــه خـودداری تــوان افـتــاد پــیـش از کـاروان ایـنـجــا
***
بــه احـسـان هـمـتـم مـی کـرد قـارون اهـل دنـیـا را	اگـر مـی بــود مـمـکـن خـرج کـردن دخـل بـی جـا را!
***
تــمــنــای تــو دارد در کــشــاکــش آســمــان هـا را	هـدف خــمــیـازه آغــوش مـی ســازد کــمــان هـا را
***
ز بـدگـویان امان خـواهی، ز غـیبـت پـاک کـن لـب را	بـه از تـرک گـزیـدن نـیـسـت افـسـون مـارو عـقـرب را
***
ز خــط انـدیـشــه نـبــود چــهـره آن ســرو قـامـت را	نـمـی پــوشــد حــجــاب ابــر خــورشــیـد قـیـامـت را
***
کـجــا انـدیـشــه عـقـبــاســت عـقـل ذوفـنـونـت را؟	کــه دارد فــکــر نــان و جــامــه بـــیــرون و درونــت را
***
کـنـد هـر جــا پــریـشـان بــاد زلـف مـشـکـبــارش را	نـقـاب روی عــنـبــر مـی کـنـد خــجــلـت بــهـارش را
***
تـوجـه نیسـت بـا دلهای سنگین عشق سـرکش را	نـمـی بــاشـد بــه هـم آمـیـزشـی یـاقـوت و آتـش را
***
بـه گلشـن چـون روی، بـنما بـه گل چـاک گریبـان را	در بـــاغ نــوی بـــگــشــای بـــر رو عــنــدلــیــبـــان را
***
نـلـرزد چـون دل از دهـشـت چـو بـرگ بـیـدپـیران را؟	کـه عــیـنـک هـســت مـیـزان قــیـامـت دوربــیـنـان را
***
بـه آسـانـی شـود دلـهـا مـسـخـر گـوشـه گـیـران را	یـد طـولـاســت در صــیـد مـگـس هـا عـنـدلـیـبــان را
***
کـشـید آن سـنگـدل از دسـت مـن زلـف پـریشـان را	کـه ســازد کـعـبــه در ایـام مـوســم جــمـع دامـان را
***
ز نـقــصــان گـهـر بــاشــد گـران خــیـزی بــزرگـان را	کـه خـودداری مـیسـر نیسـت گـوهرهای غـلـطـان را
***
نـشـاط ظـاهر از دل کـی بـرد غـم هـای پـنـهـان را؟	گــره نـگــشــایـد از دل خــنــده ســوفــار پــیـکــان را
***
عــدالــت عــمــر جــاویـدان دهــد فــرمــانــروایـان را	سـبـیـل خـضـر کـن هـمـچـون سـکـنـدر آب حـیوان را
***
مــصــیـبــت مـی کــنـد بــر دل گــوارا زهـر مــردن را	در آتــش مــی نــهــد داغ عــزیـزان نــعــل رفــتــن را
***
بـلایی نیسـت چـون دل واپـسـی جـانهای روشن را	کـه مـی گـردد گـره در رشـتــه سـنـگ راه، سـوزن را
***
نـمـی گـردد حـجــاب از دورگـردی لـفـظ مـضـمـون را	ســواد شــهـر نـتــوانـد مــســخــر کــرد مــجــنـون را
***
چـه حـاصـل کز غزالان بـزم رنگین اسـت مجـنون را؟	سـگ لـیلـی بـه از آهوی مشـکـین اسـت مجـنون را
***
بـــه خـــامــوشـــی ســـرآور روزگــار زنــدگــانــی را	اگـر دربــسـتـه مـی خـواهـی بــهـشـت جـاودانـی را
***
نـمـی آیـی بــه بـیـداری چـو در آغـوش مـن شـبـهـا	رهـا کـن تـا بــدزدم بــوسـه ای در خـواب ازان لـبــهـا
***
بــه چــشــم مـردم آگـاه، ایـن فــرســوده قــالـبــهـا	ســـوارانــنــد در راه عـــدم افـــکـــنــده مــرکـــبـــهــا
***
بـخـیل دوربـین زان می کند وحـشـت ز صـحـبـت ها	کـه چـون اعـداد، رجـعـت در کـمـین دارد ضـیافـت ها
***
شـود زیـر و زبــر مـجــمـوعـه خــاطـر ز مـحــفـل هـا	ز جـمـعـیـت پــریـشـان مـی شـود سـی پــاره دلـهـا
***
ز لـعــلـش پــر مـی گــلــرنـگ شــد پــیـمـانـه دلـهـا	ز چــشـم ســبــز او چــیـنـی نـمـا شـد خــانـه دلـهـا
***
بـه چـشـم عـاقـبـت بـین هر کـه خـود را دید در دنیا	بــه مـیـزان قــیـامـت خــویـش را ســنـجــیـد در دنـیـا
***
(سـر تــسـلـیـم خــرد بــر خـط جــام اسـت ایـنـجــا	آفـــتـــاب نــقـــش بـــر لــب بـــام اســـت ایــنــجـــا)
***
(هـر کـه خـامـوش شـد از اهـل بـیـان اسـت ایـنـجـا	هـر کـه انـداخــت سـپــر تــیـغ زبــان اسـت ایـنـجــا)
***
جــز یـتــیـمـی چــه بــر ایـن داشــت در گــوش تــرا	کآب در شـــیـــر کـــنـــد صـــبـــح بـــنـــاگـــوش تـــرا
***
ایـن نـه خــط اســت ســیـه کــرده بــنــاگــوش تــرا	ســـایــه گـــرد یــتـــیــمـــی اســـت در گـــوش تـــرا
***
زاهــد خــشــک بــود دشــمــن جــان مــیــکــش را	چــون سـفـالـی کـه خــورد خــون مـی بــی غـش را
***
پـــنــد اربـــاب خـــرد پـــنــبـــه گـــوش اســـت مــرا	نــالـــه نــی حـــدی مــحـــمــل هــوش اســـت مــرا
***
چــون ســویـداســت نـهـان در دل شـب کـوکـب مـا	خـــط بـــیــزاری صـــبـــح اســـت ســـواد شـــب مــا
***
مــی تــپــد در جــگــر خــاک هــمــان طــیـنــت مــا	شـــمــع را شـــعـــلــه جـــوالــه کــنــد تـــربـــت مــا
***
چــرخ خــونــخــوار دلــیـرســت بــه خــونــریـزی مــا	شـش جـهـت پــنـجـه شـیـرسـت بــه خـونـریـزی مـا
***
چــه نـســبــت اســت بــه یـوسـف رخ نـکـوی تــرا؟	بــــریـــد از دو جــــهـــان هـــر کــــه دیـــد روی تــــرا
***
مــســـنــج بـــا دل شـــب فــیــض صـــبـــح انــور را	چــه نـســبــت اسـت بــه عـنـبــر، بــهـار عـنـبــر را؟
***
چــه آتــش اســت بــه جــان ایـن دل مـشــوش را؟	کـــه مـــی خـــورد چـــو مــی نــاب خـــون آتـــش را
***
حـــذر ز نـــاخـــن الـــمـــاس نـــیـــســـت داغ مـــرا	کـــه بــــرگـــریـــز بـــود بـــرگ عـــیـــش بــــاغ مـــرا
***
فــراغــبـــال مــحـــال اســت راســت کــیــشــان را	نــشـــانــه تـــنــگ کـــنــد بـــر خـــدنــگ مــیــدان را
***
رخــــســــار آتــــشــــیـــن نـــپــــذیـــرد نـــقـــاب را	مـــی ســـوزد آفـــتــــاب قـــیـــامـــت ســــحــــاب را
***
گـــردد دو نـــیــم، دل ز گـــلـــســـتـــان مـــلـــول را	تــــیــــغ دو دم بــــود لــــب خــــنــــدان مــــلــــول را
***
خــال تــو ســوخــت جــان مـن غــم ســرشــتــه را	آه اســـت خـــوشـــه، دانـــه آتــــش بــــرشـــتـــه را
***
زخـــم زبــــان بــــه جــــوش نـــیـــارد فـــســـرده را	نــشــتـــر ســبـــک عــنــان نــکــنــد خــون مــرده را
***
کــم کــم کــن آشـــنــا بـــه لــب زخـــم دشــنــه را	ســـیــراب مــی کــنــنــد بـــه تـــدریــج تـــشــنــه را
***
عـقل شـرع بـاطـن اسـت و شـرع عقل ظـاهرسـت	هر کـه سـرمـی پـیچـد از فـرمـان ایشـان کـافـرسـت
***
داغــدار عــشـــق را نــور و صـــفــای دیــگــرســـت	در نــظــرهــا ســنــگ آتــش را جــلــای دیـگــرســت
***
جـای بـرگ گل بـه بـسـتـر اشک رنگینم بـس است	شــعــلـه آواز بــلـبــل شــمـع بــالـیـنـم بــس اســت
***
عـیب مـردم بـر هنـر تـا چـنـد بـگـزینی، بـس اسـت	چون مگس بـر عضو فاسد چند بنشینی، بـس است
***
نـغـمـه هـای جـانـفـزا در پــرده نـی مـدغـم اسـت؟	یــا دم روح الــقــدس در آســـتـــیــن مــریــم اســـت
***
شانه با صد دست از بست و گشادش درهم است	قفـل وسـواسـی که می گویند، زلف پـر خـم اسـت؟
***
بـی خبـر از غفلت خویش است تا جان در تن است	پــای خــواب آلــود بــیـدارســت تــا در دامــن اســت
***
عـمـر را بــر بــاد دادن تـن بـه صـحـبــت دادن اسـت	نــقــد اوقـــات گــرامــی را بـــه غـــارت دادن اســـت
***
آتــشــیـن رویـی کــه داغ مـا گـلـی از بــاغ اوســت	دشــت از چــشــم غــزالـان ســیـنـه پــرداغ اوســت
***
حــاصــل دنــیــا و بـــال جــان فــارغــبــال تــوســت	هر چه در کشتی شکستن با تو ماند آن مال توست
***
کـــاکـــل او دام در راه صـــبـــا انــداخـــتـــه اســـت	زلـف او زنـجــیـر را در دســت و پــا انـداخــتــه اسـت
***
یوسـف از بـی مـهری اخـوان بـه چـاه افـتـاده اسـت	بــی حــســد نـبــود بــرادر گــر پــیـمــبــرزاده اســت
***
تــا دل از دســتــم شــراب ارغــوانــی بــرده اســت	خـــضـــر را پـــنــدارم آب زنــدگــانــی بـــرده اســـت!
***
کـی نـسـیـم صـبـحـدم بـا غـنـچـه گـل کـرده اسـت	آنـچـه بــا دل زخـم شـمـشـیـر تــغـافـل کـرده اسـت
***
بـس که بـر آن پـیکر سـیمین قـبـا چـسـبـیده اسـت	هـر کـه او را در قـبـا دیده اسـت، عـریان دیده اسـت!
***
تــا دل بــی تــاب مـن گــرم طــلـب گـردیـده اســت	خــار صــحــرای مــلــامــت مـوی آتــشــدیـده اســت
***
هر کـه بـا بـی نسـبـتـان گـردد طـرف، دیوانه اسـت	روی گــردانــیـدن ایـنــجــا حــمــلــه مــردانــه اســت
***
بـی حـیا گـر غـوطـه در گـوهـر زنـد بـی مـایه اسـت	شــرم روی نــیـکــوان را بــهــتــریـن پــیــرایـه اســت
***
آب حــیـوان بــا لـب لـعـل تــو خـون مـرده ای اسـت	پـیش تـمـکـین تـو حـیرت آهوی رم خـورده ای اسـت
***
نغـمـه شـیرین در مـذاقـم بـی شـراب تـلـخ نیسـت	زاهد خـشـکی اسـت سـاز آنجـا کـه آب تـلخ نیسـت
***
دل بـه صـحـبـت ذوق خـلـوت دیده را در بـند نیسـت	ایـن نـهـال خـوش ثــمـر را حـاجــت پــیـونـد نـیـسـت
***
جــز حــریـم دل کــز آب و گــل در او آثــار نــیــســت	رو بـه هـر جـانـب کـه مـی آری بـه جـز دیوار نـیسـت
***
گـوش نـاقـص طـیـنـتــان را پــرده انـصــاف نـیـســت	زین سـبـب در جـام مـعـنی جـز مـی ناصـاف نیسـت
***
در چــمـن چــون بــاغـدار لـالـه گـون خــود گـذشـت	غـنـچـه گـل از سـر یـک مـشـت خـون خـود گـذشـت
***
بـعـد سـالی در گلسـتـان جـلوه ای گل کـرد و رفـت	خـنـده ای بــر بـی قـراری هـای بــلـبــل کـرد و رفـت
***
از دعــا در صــبـــح کــام دل تـــوان آســـان گــرفــت	دسـت خـود بـوسـیـد هـر کـس دامـن پـاکـان گـرفـت
***
خـبــرهـا مـی دهـد از مـی پـرسـتـی رنـگ غـمـازت	گــواه از خـــانــه دارد غــنــچـــه خــمــیــازه پـــردازت
***
مرا در چـاه چـون یوسـف وطـن از مکر اخـوان اسـت	بــرادر گـر پــیـمـبــرزاده بــاشـد دشـمـن جـان اسـت
***
غـرض از خـوردن مـی مـسـتــی بــالـادسـت اسـت	بــاده را هـر کـه بــه انـدازه خـورد بــدمـسـت اسـت!
***
نــــالــــه نــــی حــــدی قــــافــــلــــه ارواح اســــت	ایــن کــمــربـــســتــه، شــبـــان گــلــه ارواح اســت
***
پــیــر را قــامــت خــم ســوی عــدم راهــبـــرســت	ایـن کـمـانـی اسـت کـه از تـیـر سـبـکـسـیـرتـرسـت
***
(در خــمـوشـی لـب مـن چــهـره گـشــای رازســت	پـــشــت ایــن آیــنــه از ســاده دلــی غــمــازســت)
***
چــشـم مـیـنـا ز سـیـه بــخــتــی مـا خـونـریـزسـت	ســاغــر از شــکــوه کــم ظــرفــی مـا لــبــریـزســت
***
بـس که بـا سـنگ ز سـخـتـی دل من یکرنگ اسـت	سـنگ بـر شیشه من، شیشه زدن بـر سـنگ اسـت
***
هــر ســر مــوی تــو در کــاوش دل مــژگــان اســت	خـــط ریــحـــان تـــو گــیــرنــده تـــر از قـــرآن اســـت
***
تــا ز مـی چــهـره گــلــرنـگ تــو افــروخــتــه اســت	جـــگــر لــالــه عــذاران چـــمــن ســوخــتـــه اســت
***
تــا چــمــن را قــد و رخــســار تــو آراســتــه اســت	سـرو دودی اسـت کـه از خـرمن گل خـاسـتـه اسـت
***
رگ جـان مـن و آن زلـف بــه هـم پــیـوسـتــه اسـت	پـیچ و تـاب من و آن سـلسـله بـا هم بـسـتـه اسـت
***
دل دگـــربـــار در آن زلـــف دو تـــا افـــتـــاده اســـت	چــشـم بــد دور کـه بــســیـار بــجــا افـتــاده اســت
***
از رگ ابـــر هــوا دســتــه ســنــبـــل شــده اســت	از گـل و لـالـه زمـیـن یـک طــبــق گـل شــده اســت
***
بــاز سـرمـشـق جــنـونـم خـط نـازک رقـمـی اسـت	که دو نیم اسـت ز عشقش دل هر جـا قلمی اسـت
***
هــر چــه جــز حــیـرت دیــدار بــود نــادانــی اســت	لــوح مــحــفــوظ هـمـیـن مـرتــبــه حــیـرانـی اســت
***
گــر چــه رخــســار تــرا آب طــراوت کــم نــیــســت	اثــر گــریــه مــا هــیــچ کــم از شــبــنــم نــیــســت
***
عـشـق را چـشـم بـه سـامـان تـن آسـانـی نیسـت	راحــتــی نـیـسـت کـه در جــامـه عـریـانـی نـیـسـت
***
از ســرانــجــام عــمــارت خــوشــی از دلــهـا رفــت	وســعــت از دســت و دل خــلـق بــه مـنـزلـهـا رفـت
***
بــه گــریــه جــوهــر بــیــنــش ز دیــده مــا ریــخــت	بــــهـــار عـــنـــبــــر مـــا در کـــنـــار دریـــا ریـــخـــت
***
چـه غـم اگر تـهی از بـاده جـام و شـیشـه ماسـت؟	کـه چــشـم پــرفـن ســاقـی هـزار پــیـشـه مـاسـت
***
چــنـان کـه مـهـر خــمـوشـی سـپــنـد آفـتــهـاسـت	نــفـــس درازی بـــیــجـــا کـــمــنــد آفـــتـــهــاســـت
***
دلــم ربــوده خــط شــکــســتــه بـــســتــه اوســت	کــه مــومــیـایـی دلــهـا خــط شــکــســتــه اوســت
***
چـه سـود ازیـن کـه کـتـبــخـانـه جـهـان از تـوسـت؟	ز عـلـم هـر چـه عـمـل مـی کـنـی بــه آن از تـوسـت
***
دلــــیـــل راه تــــوکــــل امـــیـــد کــــوتــــاه اســــت	عــصــا ز دســت فــکــنــدن عــصــای ایـن راه اســت
***
خـموش هر کـه شـد از قـیل و قـال وارسـتـه اسـت	نــمــی زنـنــد دری را کــه از بــرون بــســتــه اســت
***
پـلـنـگ اگـر چـه ز خـشـم آتـش فـروخـتـه ای اسـت	نـظـر بـه گـرمـی خـویت سـتـاره سـوخـتـه ای اسـت
***
هــزار رنــگ بـــلــا در خـــمــار مــیــخـــواری اســـت	گـلـی کـه رنـگ شـکـسـتـن نـدیده هـشـیاری اسـت
***
گــل ســر ســبــد روزگــار، خــوش خــویــی اســت	کــلــیـد گــنـج ســعــادت گــشــاده ابــرویـی اســت
***
چـه شـد کـه مـجـلـس مـا را ز شـمـع زیور نـیـسـت	بــیــاض گــردن مــیـنــا ز صــبــح کــمــتــر نــیـســت
***
بـــه زور خـــرده جـــان را نــگـــاه نـــتـــوان داشـــت	بـــه مــشـــت ریــگ روان را نــگــاه نــتـــوان داشــت
***
یــعــقــوب از فــروغ جــمــال تـــو چــشــم بـــاخــت	یـوســف تــمـام پــیـرهـن خــود فــتــیـلــه ســاخــت
***
جــایـی مـرو نـخــوانـده کــه گــر خــانـه خــداســت	چـــیــن جـــبـــیــن مـــنــع مـــهــیــا ز بـــوریــاســـت
***
ابـــر ســـیـــاه حـــامـــل بــــاران رحـــمـــت اســـت	راحــت دریـن بــســاط بــه مــقــدار زحــمــت اســت
***
بــا قـبــلـه طـاق ابــروی او را چـه نـسـبــت اسـت؟	انـصـاف شـیـوه ای اسـت کـه بــالـای طـاعـت اسـت
***
مـــوی ســـفـــیـــد ریـــشـــه آه نـــدامـــت اســــت	پـــیــری خــمــیــرمــایــه چـــنــدیــن کــدورت اســت
***
ای شـــانــه زلــف و کـــاکـــل دلــدار نــازک اســـت	بـــاریــک شــو کــه رشــتــه ایــن کــار نــازک اســت
***
مــوی ســفــیــد صــبـــحــدم جــان غــافــل اســت	قـــد خـــمـــیـــده صـــیـــقـــل آیـــیـــنـــه دل اســـت
***
چـــنــدان کـــه خـــار در پـــی آزار بـــلــبـــل اســـت	در زیـر چــشــم (غــنــچــه) هــوادار بــلــبــل اســت
***
ایـن شــور در جــهـان نـه از افـلـاک و انـجــم اســت	هـر فـتـنـه ای کـه هـسـت (بـه) زیر سـر خـم اسـت
***
دیــدار یـــار در گـــره چـــشـــم بـــســـتـــن اســـت	بـــنــد نــقــاب او ز دو عــالــم گــســســتـــن اســت
***
درمـان درد هـجــر ز جــان دســت شـسـتــن اسـت	ایـن چــاه دور را رسـن از خــود گـســســتــن اســت
***
شـــکــرفــروش مــصــر حـــلــاوت زبـــان تـــوســـت	پــــرورده کــــنــــار نــــزاکــــت مــــیـــان تــــوســــت
***
خـال اسـت این که بـر لب او چـشم دوخـتـه است؟	یـا شــبــنـمـی در آتــش یـاقــوت ســوخــتــه اســت
***
چــشـمـم ز پــهـلـوی دل دیـوانـه پــر شــده اســت	از دسـت شـیـشـه ام دل پــیـمـانـه پــر شـده اسـت
***
نــی انــجـــمــن فــروز شـــراب شـــبـــانــه اســـت	گـــلــگــون بـــاده را نــفـــســـش تـــازیــانــه اســـت