فریبا سید موسوی ( رها ) – می خندم

من به تنهايی ِ غـمگيـن جهان می خندم

به پريشانی موهای خزان می خندم

“خنده ی تلخ من از گريه غم انگيز تر است”

مدتی هست كه من گريه كنان می خندم

آنقدر چوب حراجی زده ام بر دل خود

كه به كم قيمتی هرچه گران می خندم

به سكوتی كه نفس های قناری را كشت

من به كشتار صدا در خفقان می خندم

آنقدر روح و تنم دشنه و خنجر خورده است

كه به جای گله از زخم زبان ، می خندم

در دل منجمدم شوق سفرنيست كه نيست

به تكاپوی لباس وچمدان می خندم

مثل يك آدمك چوبی بی دست و دهان

بی كس و بی نفس و بی هيجان می خندم

بس كه دلگيرم از اين زندگی مرگ آلود

لحظه ی مرگ به روي سرطان می خندم

فريبا سيد موسوی ( رها )

#فریباسیدموسوی_رها