فرشته جهانگیر – ماهیِ تُنگِ بلور

میخورم آب و پُر از فریاد ، هو هو میکنم
در سرم جز آرزویِ ، برکه و تالاب نیست

دل بدونِ پا و سر ، با عشق سویت میدود
چونکه پیدا کردنِ تو ، کارِ اُسطُرلاب نیست

گفت اِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّک ، آنکه جان را خلق کرد
خواندمت جانا بیا ، اینجا مگر محراب نیست.. .؟؟

عشق در روزِ اَزل ، با نام ِتو آمد پدید
اَله اَله ، هو وَ هو ، جز تو مرا ایجاب نیست

روزگاری بس دراز ‘و” ، در دلم عشقِ شماست
یا علی گفتن که کارِ ، هر دلِ بیتاب نیست

رَّبِ من تنها تویی و بنده مَربوب”من”
بُردنِ عقل از سر من ، کارِ هر ارباب نیست

اَلغَرض ای ماهِ من ، در قعرِ شبهایِ سیاه
هیچ نوری رهگشا ، چون جلوه یِ مهتاب نیست

خواندنِ شعرِ “فرشته” ، لطفها دارد عزیز
شعرهایش گرچه رؤیایی است اما خواب نیست

#فرشته_جهانگیر
۹۴/۰۹/۱۶