زُلف مےافشاند از شـادے دلـم پاے غزل
باغ جانـم مےشـود خوشبو زِ گُل هاے غزل
.
وصـفِ چشمانِ قشنگـم کار هـر شاعر نبود
نرگسِ مخمـورِ جانـم شاد و شیداے غزل
.
سال ها دل داده بودم جانب دریاے عشق
منتظر ماندم نیامد قــوے زیـباے غزل
.
مثلِ تهرانـم هـوا خـواه هـواے تازه ام
تا نگیـرد ناله و اندوهمـان جاے غزل
.
تا بماند آتش مهـر تو در دل جاودان
مےکند روشن دلم را باز گرماے غزل
.
تا “فـرشتـه” آسمانت را به مجنون مےدهد
باز باران با ترانه…..باز لیلاے غزل
.
#فرشته_جهانگیر
۹۶/۰۲/۲۷
شاعر فرشته جهانگیر
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
