فرشاد رستمی – آخرین میوه باغ

رسیدم و هیچکس منتظر رسیدنم نیست
به همین سادگی هوای رسیدن از سرم پرید

بین زمین و آسمان منتظر افتادنم
وعده افتادن را خزان در گوشم دمید

از تبانی شاخه و باد هرزه قهر کردم و افتادم
تنها برگ زمین خورده بود که نازم را خرید

در آغوش نازنینم آرام بودم که ناگه
هزار ریز و درشت به قصد غارت سمتم دوید

حالا یک سقوط کرده ام و افتخارم این است
روزی از آسمان دست جدم به دامان مریم رسید

#فرشادرستمی