فرانک فردوسی – میروم

گفته بودی من برای خوبیَت نالایقم
پس چرا ای خوب، بد را می‌کشانی با خودت؟

راست می‌گویی بمان و جای من لذت ببر
از خودت، از آینه، از همزبانی با خودت

قلب من از انتظار مهر٘بانی خسته شد
مهر٘بان هستی تو امّا مهر٘بانی با خودت

وصله‌ای ناجور بود این دیو از بس دلبری
جای من همراه کن پس، دلبرانی با خودت

هر شب و روزت اگر غم بود با من،بعد ازین
جشن تنها بودنت را میهمانی با خودت