بـر آن افـراخـتـه کـوهـم کـه گـویـیمـرا فــرمـود گـردون دیـده بــانـیشدی بـی غم ز ظل و خط مقیاساگـر جـایی چـنـین دیدی بـیـانـیهمـانـا بـاز نـشـنـاسـی …
| بـر آن افـراخـتـه کـوهـم کـه گـویـی | مـرا فــرمـود گـردون دیـده بــانـی |
| شدی بـی غم ز ظل و خط مقیاس | اگـر جـایی چـنـین دیدی بـیـانـی |
| همـانـا بـاز نـشـنـاسـی چـو بـینـی | مـــــرا روزی ز زاری و نــــوانــــی |
| کـمـانی گـشـتـه قـد من ز سـروی | زریـری گـشـتــه چــهـر ارغـوانـی |
| زده را هـــم قـــضــــا و اوفـــتــــاده | زیـان مـالــی و جــاهـی و نـانـی |
| ز بــیـم لـشــگـر پــیـری بــه زنـدان | منقـص گـشـتـه بـر من زندگـانی |
| اگــر پــیــری بــمــانــدی جــاودانــه | چـه انـده بـودی از هجـر جـوانـی |
| کـم آیـد حـاصـل رنـجـم تــو گـویـی | ثــوالـث ضــرب کــردم در ثــوانـی |
| چـرا بــیـکـار خـوانـم خـویـشـتــن را | کـه دارم بــر بــلـاهـا قـهـرمـانـی |
| گـرم فـانی نگـشـتـی گـوهر اشـک | یکی گنجی شدستـی شایگانی |
| مـرا اینـجـا ز بـس انـده کـه خـوردم | فرامش گشـت رسـم شـادمانی |
| غـم آمـد سـود مـن بـر مـایـه عـمـر | که کردست این چـنین بـازارگانی |
| گـرم شـد این جـهـانـی عـمـرضـایع | نـشـد ضـایـع ثــواب آن جــهـانـی |
| تـو ای از هر بـدی چـون جـان مـنزه | بـکن نیکی بـه هر کس تـا توانی |
| نـهـاد نـیـک و بــد دانـی کــه دانــم | نـهاد بـیش و کـم دانـم کـه دانی |
| نـــدارد ســـود درمـــان زمـــیــنـــی | کــرا دریــافــت درد آســـمــانــی |
| مـرا زیـن حـادثـه بــس هـول نـبــود | کـه در دل بـود ازین عـالم گمانی |
| همی دیدم که کیوان روی دادست | به طالع بیش ازین باشد نشانی |
| درآمــد بـــازگـــشـــت و انــدر آمــد | چه خواهی کرد این بـار از زبـانی |
| چــرا نـالـم چــرا بــاشـم هـراسـان | ز مـحـنـت چـون ز دزدان کـاروانی |
| ســزد گـر فــخــر جــویـم آشــکــارا | بـر آن کـو مـفـخـرت جـوید نهانی |
| منم کـاندر عـجـم و اندر عـرب کس | نـبـینـد چـون مـن از چـیره زبـانی |
| گر افتـد مشـکلی در نظـم و در نثـر | ز مـن خـواهد زمـانـه تـرجـمـانـی |
| بـدین هـر دو زبـان در هر دو مـیدان | بــه گـردونـم رســیـده کـامـرانـی |
| سـجـود آرد بــه پــیـش خـاطـر مـن | روان رودکـــی و ابــــن هـــانـــی |
| مـعــاذالـلـه مـرا چــه افـتــاد زنـهـار | نبـاید کاین بـه طیبـت بـربـخوانی |
| چـنـانم کـرد مـحـنـت کـانچـه گـویم | نـمـی دانـم مـن از تــیـره روانـی |
| چــنـان دارم امـیـد از لـطــف یـزدان | کــه زایـل گـردد از مـن نـاتــوانـی |
| بـیـابـم هـمـت خـویش ار بـه یکـبـار | نخـواند بـخـت بـر مـن لـن تـرانی |
| بــرون آیـم ز بــنــد و حــبــس روزی | چــو در بــحـری و چــون زرکـانـی |
| چـو پـیش آیم مـرا خـوشـتـر نـوازی | چـو بـنشـینم مـرا بـهتـر نشـانی |
| تـو فرشی گسـتـری تـازه ز حـرمت | چـو بـنوشـتـم بـسـاط سـوزیانی |
| چنین بـاشد چو دانستی که از من | نبـاشـد جـز بـه آمـد شـد گـرانی |
| نـبــودم جــز چــنـیـن الـحــمـدالـلـه | بـه حـق حـرمت سـبـع الـمثـانی |
| مـنش دارم کـه گـر گـردد مـجـسـم | تــو در بــالـای او خـیـره بــمـانـی |
| مــــن از شــــادی روی فــــرخ تــــو | کـنـم چــو لـالـه روی زعــفـرانـی |
| تـــو انــدر دولــتـــی افــزون زبـــوده | به گیتی بیش ازین مانده بـمانی |
| شـود قـدرت چـو گـردون از بـلـنـدی | بـرد امـرت چـو جـیحـون از روانـی |
| مـروت کــرده بــاشــی گـر بــزودی | جـواب ایـن بـه نـزد مـن رسـانـی |
| بــریـن خـوانـم ز یـزدان اسـتـعـانـت | فــان الـلـه اکــرم مـســتــعــانـی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
