فاضل نادرپیشه – دُرد ناب

مینویسم من به خواب
تا که باشد بی حساب!
می‌هراسم از عذاب..!
از مجازات طناب…

مست مستم از شراب
شاید اندک هم خراب..
با رُخی اندر نقاب
یا که اختر چون شهاب..

ای که پنداری حجاب
داری و حسن و ثواب!
نفسی از جنس حباب
عاقبت باشد سراب!

مینویسم بی جواب
بر بزرگان تا شباب..
یا مخور زان دُرد ناب
یا مکن حاشا به آب..