ای امیدواری قلب زار و خسته ام
آخرین بهانه ی زورق شکسته ام
محض دیدن رخت روی بام آرزو
با کبوترانه ها سالها نشسته ام
دست من نمیرسد گر به زلف سرکجت
کوتهی طالع است یا که بخت بسته ام
گو که از چه معبری میتوان به تو رسید
ای امیر لشگر و دیده بان و رسته ام
در هجوم جوشش سیل و برق و بادها
مثل دفتری پر از واژه ی گسسته ام
بهر جستجوی تو ای ترانه ی بهار
دیدگان خویش را لحظه ای نبسته ام
تا که می دهی مرا مژده گانی وصال
از غم زمانه و هر چه غصه رسته ام
شاعر علی معصومی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
