علی محمدمرادی پور – روی ماهت

تو که بندی در گوش ات چه کنم
که خود آئی شنوی جمله ی من

چه کنم با مژه ی خدنگ تو
که به آن هم نکنی حمله ی من

به امیدم که تو یارم بشوی
بشوی بر تن من وصله ی من

گر بسوزی من بی چاره بدان
که بسوزی تو هم از شعله ی من

،،غافل،، است و نگرانی ز تو بس
که به اخمی ببری زهله ی من

علی محمد مرادی پور،،غافل،،