دوصد چاک ازجفا بر سینه دارم
همین ها دارم از لطف نگارم
نشانش گشته ام هر دم به تیری
چوصیادست ومن گویی شکارم
ز مژگانش دلی پر شرحه دارم
چه سازم جز جراحت ها شمارم
اسیرم کرده ناز چشم مستش
بر آورده دمار از روز گارم
نه بتوانم به دست آرم دل او
نه بتوانم غم وصلش گذارم
من ،،غافل،، پریشانم مگر او
دو باره آورد بر دل قرارم
علی محمد مرادی پور،،غافل،،
شاعر علی محمدمرادی پور
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
